هنگ کنگ

هُنگ کُنگ ( به چینی: 香港 ) ( به انگلیسی: Hong Kong ) یا با تلفظ بهتر هانگ کانگ یک ناحیه خودمختار و دولت شهر و کلان شهر و منطقه ویژه اداری در غرب دلتای رود مروارید و دریای جنوبی کشور جمهوری خلق چین است. این کلان شهر با داشتن ۷٫۵ میلیون نفر جمعیت، از پُر تراکم ترین مناطق دنیا است. [ ۳] زبان رسمی این ناحیه انگلیسی و چینی و زبان منطقه ای آن زبان کانتونی است. [ ۴] واحد پول آن دلار هنگ کنگ است. هنگ کنگ در پیمان نانجینگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ با نام هنگ کنگ بریتانیا جزو مستعمرات امپراتوری بریتانیا شد. البته در نبرد هنگ کنگ، امپراتوری ژاپن توانست هنگ کنگ را در سال ۱۹۴۱ تسخیر کند. در سال ۱۹۹۷ و پس از پایان یافتن پیمان پیشین به جمهوری خلق چین پیوست. هنگ کنگ در حال حاضر از مهم ترین بازارهای مالی و تجاری آسیا و جهان به شمار می رود. درازای شهر هنگ کنگ ۶۲ کیلومتر است. [ ۵] هنگ کنگ در ابتدا منطقه ای کم جمعیت متشکل از روستاهای کشاورزی و ماهیگیری بود. اکنون این سرزمین به یکی از مهمترین مراکز مالی و بندرهای تجاری جهان تبدیل شده است. هنگ کنگ دهمین صادر کننده بزرگ و نهمین وارد کننده بزرگ جهان است. هنگ کنگ دارای یک اقتصاد بزرگ خدمات سرمایه داری است که با مالیات کم و تجارت آزاد شناخته می شود و واحد پولی، آن دلار هنگ کنگ، هشتمین ارز معامله شده در جهان است. اگرچه این شهر یکی از بالاترین درآمد سرانه در جهان را دارد، اما نابرابری شدید درآمدی در بین ساکنان آن وجود دارد. هنگ کنگ یک قلمرو بسیار توسعه یافته است و از نظر شاخص توسعه انسانی سازمان ملل در رتبه چهارم قرار دارد. این شهر همچنین بیشترین تعداد آسمان خراش های یک شهر در جهان را دارد و ساکنان آن دارای بیشترین امید به زندگی در جهان هستند. فضای متراکم همچنین منجر به ایجاد یک شبکه حمل و نقل توسعه یافته با نرخ حمل و نقل عمومی بیش از ۹۰ درصد شد. هنگ کنگ در فهرست ششم مرکز جهانی مالی قرار دارد. مید - لِولز، نام اعیان نشین ترین منطقه هنگ کنگ است. [ ۶] هنگ کنگ به خاطر بندرگاه طبیعی عمیق خود که پذیرای کشتی های بزرگ باربری بین المللی است شهرت دارد. [ ۷]
هنگ کنگ در ۶۰ کیلومتری شرق ماکائو در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از سوی شمال با استان گوآنگ دونگ و از سوی جنوب با دریای چین جنوبی هم مرز است.
هنگ کنگ ۲٬۷۵۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و از آنجا که بیشتر سطح آن شامل کوه و تپه است، ساخت وساز تنها در ۲۵ درصد از سطح هنگ کنگ انجام شده و حدود ۴۰ درصد سطح منطقه نیز شامل پارک و ذخیره گاه های طبیعی است. [ ۸]

هُنْگْ کُنْگ (Hong Kong)
تندیس بودا، جزیره لانتائو، تندیس بودا، جزیره لانتائو، منطقۀ اداری ویژه در جنوب شرقی چین مرکب از جزیرۀ هنگ کنگ، شبه جزیرۀ کاولونو سرزمین های نو، و جزایر کوچک فراوانی ازجمله لانتائوکه بزرگ ترین آن هاست. وسعت آن ۱۰۷۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۶,۹۴۰,۴۳۲ نفر است (۲۰۰۶) که ۵۷ درصد آنان چینی هنک کنگی، و بیشترشان از اعقاب پناهندگان چینی به این جزیره اند. ساختمان های اصلی آن در ویکتوریا(هنگ کنگ سیتی) قرار دارد و کاولون و تسوئن وان(در سرزمین های نو) از دیگر شهرها و شهرک های آن است. هنگ کنگ پیشتر مستعمرۀ انگلستان بود، و در ژوئیۀ ۱۹۹۷ کنترل آن به چین سپرده شد. هنگ کنگ، به عنوان جزیره یا برون بومی از استان گوانگ دونگچین، دارای یکی از عالی ترین بندرگاه های طبیعی جهان است. جزیرۀ هنگ کنگ از طریق راه آهن زیردریایی و لنج های مسافربر با کاولون مرتبط است. صادرات اصلی آن عبارت اند از منسوجات، پوشاک، کالاهای الکترونیک، ساعت های مچی و رومیزی، دوربین، و محصولات پلاستیکی. صنعت گردشگری آن نیز حایز اهمیت است. بخش بزرگی از صادرات و واردات مناطق جنوبی چین در هنگ کنگ تخلیه و بارگیری می شود. زبان آن انگلیسی و چینی، و مذاهب رایج در آن آیین کنفوسیوس، آیین بودا، و آیین دائو است و اقلیت هایی از مسلمانان و مسیحیان نیز در آن حضور دارند. هنگ کنگ یک منطقۀ ویژۀ اداریدر دل چین است که عالی ترین مقام اجرایی آن از ۱۹۹۷ برعهدۀ تونگ چی - هوئابوده است. هنگ کنگ تا ۱۹۹۷ در اجارۀ انگلستان بود و در این سال، به موجب موافقتنامۀ «یک کشور، دو نظام»، حاکمیت کامل آن به چین سپرده شد، و در مقابل چین تضمین داد که آزادی اجتماعی و اقتصادی هنگ کنگ و سبک زندگی سرمایه داری آن را دست کم برای پنج سال حفظ کند. هنگ کنگ قوانین، پول رسمی، بودجه، و نظام مالیاتی خاص خود را دارد؛ موقعیتش را به عنوان بندری آزاد حفظ کرده است، و اجازه دارد که جداگانه دربارۀ قراردادهای تجاری بین المللی مذاکره کند.