نوتروپنی ( به انگلیسی: Neutropenia ) ، یک نارسایی ایمنی ناشی از نقص نوتروفیل است. شمار نوتروفیل کمتر از ۱۵۰۰ در میلی متر مکعب غیرطبیعی است، که در نتیجه کاهش تولید نوتروفیل یا افزایش تخریب این سلول ها حادث می شود.
وجود نوتروفیل ها در پیشگیری و محدودیت عفونت های باکتریایی ضروری است، لذا بیمار مبتلا به نوتروپنی بیشتر در معرض خطر عفونت هایی با منشأ داخلی و خارجی قرار می گیرد ( مسیر معدی روده ای و پوست از منابع داخلی می باشند ) .
خطر عفونت در افراد مبتلا به نوتروپنی نه فقط به دلیل شدت کاهش شمار نوتروفیل ها آن، بلکه طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی نیز در بروز آن دخالت دارد. تعداد واقعی نوتروفیل ها معروف به “شمارش کامل نوتروفیل ها” به اختصار ANC با محاسبهٔ ساده ریاضی و به کارگیری اطلاعات به دست آمده از آزمایش CBC و آزمون افتراقی بدست می آید.
خطر عفونت با طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی افزایش پیدا می کند، حتی اگر نوتروپنی ملایم باشد. به طور وارون نیز در نوتروپنی شدید اگر طول مدت زمان آن زیاد نباشد، عفونتی ایجاد نمی شود، مانند آن چه پس از شیمی درمانی ایجاد می شود.
تا هنگام عدم ابتلای بیمار به عفونت، علائمی دال بر وجود نوتروپنی بروز نمی کند. آزمایش CBC diff، نظیر آزمون های بعد از شیمی درمانی می تواند قبل از شروع عفونت نوتروپنی را آشکار سازد.
علت نوتروپنی کاهش و از دست رفتن توانایی مغز استخوان جهت تولید نوتروفیل ها است و میتواند با تظاهرات بالینی دیگر نظیر گرانولوسیتوپنی و آگرانولوسیتوز و . . . ظاهر شود. برخی از عوامل دارویی ( مخصوصا کلرامفنیکل ) سموم شیمیایی ( ارگانوفسفاتها ) ، قرار گرفتن در معرض تشعشعات و شیمی درمانی مهمترین علت نوتروپنی به شمار میروند. بیشترین گروه در معرض خطر نوتروپنی زنان میانسال و مسن ( به علت یائسگی ) هستند. همچنین افرادی که به مدت طولانی از داروهای مهار کننده فولات ( نظیر سولفونامیدها ، گلی بن کلامید و . . . ) باید نسبت به انجام آزمایش های دوره ای برای شمارش نوتروفیل ها، جهت پیشگیری از نوتروپنی تشویق شوند.
بر اساس علت ایجاد نوتروپنی، درمان آن متفاوت است. در نوتروپنی ناشی از مصرف دارو، در صورت امکان داروی مسبب باید قطع شود. در درمان نئوپلاسم، نوتروپنی ممکن است موقتاً تشدید و با بهبودی مغز استخوان برطرف گردد. در صورتی که اختلالات ایمنولوژیک عامل ایجادکننده باشد، کورتیکواستروئید تجویز می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوجود نوتروفیل ها در پیشگیری و محدودیت عفونت های باکتریایی ضروری است، لذا بیمار مبتلا به نوتروپنی بیشتر در معرض خطر عفونت هایی با منشأ داخلی و خارجی قرار می گیرد ( مسیر معدی روده ای و پوست از منابع داخلی می باشند ) .
خطر عفونت در افراد مبتلا به نوتروپنی نه فقط به دلیل شدت کاهش شمار نوتروفیل ها آن، بلکه طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی نیز در بروز آن دخالت دارد. تعداد واقعی نوتروفیل ها معروف به “شمارش کامل نوتروفیل ها” به اختصار ANC با محاسبهٔ ساده ریاضی و به کارگیری اطلاعات به دست آمده از آزمایش CBC و آزمون افتراقی بدست می آید.
خطر عفونت با طول مدت زمان ابتلا به نوتروپنی افزایش پیدا می کند، حتی اگر نوتروپنی ملایم باشد. به طور وارون نیز در نوتروپنی شدید اگر طول مدت زمان آن زیاد نباشد، عفونتی ایجاد نمی شود، مانند آن چه پس از شیمی درمانی ایجاد می شود.
تا هنگام عدم ابتلای بیمار به عفونت، علائمی دال بر وجود نوتروپنی بروز نمی کند. آزمایش CBC diff، نظیر آزمون های بعد از شیمی درمانی می تواند قبل از شروع عفونت نوتروپنی را آشکار سازد.
علت نوتروپنی کاهش و از دست رفتن توانایی مغز استخوان جهت تولید نوتروفیل ها است و میتواند با تظاهرات بالینی دیگر نظیر گرانولوسیتوپنی و آگرانولوسیتوز و . . . ظاهر شود. برخی از عوامل دارویی ( مخصوصا کلرامفنیکل ) سموم شیمیایی ( ارگانوفسفاتها ) ، قرار گرفتن در معرض تشعشعات و شیمی درمانی مهمترین علت نوتروپنی به شمار میروند. بیشترین گروه در معرض خطر نوتروپنی زنان میانسال و مسن ( به علت یائسگی ) هستند. همچنین افرادی که به مدت طولانی از داروهای مهار کننده فولات ( نظیر سولفونامیدها ، گلی بن کلامید و . . . ) باید نسبت به انجام آزمایش های دوره ای برای شمارش نوتروفیل ها، جهت پیشگیری از نوتروپنی تشویق شوند.
بر اساس علت ایجاد نوتروپنی، درمان آن متفاوت است. در نوتروپنی ناشی از مصرف دارو، در صورت امکان داروی مسبب باید قطع شود. در درمان نئوپلاسم، نوتروپنی ممکن است موقتاً تشدید و با بهبودی مغز استخوان برطرف گردد. در صورتی که اختلالات ایمنولوژیک عامل ایجادکننده باشد، کورتیکواستروئید تجویز می شود.
wiki: نوتروپنی