کلرامفنیکل ( Chloramphenicol ) نوعی آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های باکتریایی است که در سال ۱۹۴۹ عرضه شد. این دارو ساختمان ساده ای دارد و اولین بار از میکروبی به نام Streptomyces venequelae جدا گردید. [ ۱] هیچ داروی ضد میکروبی دیگری در این کلاس دارویی کشف نشده است. [ ۲] این دارو جزو نخستین انواع آنتی بیوتیک ها محسوب می شود که علیه طیف متنوعی از باکتری ها مؤثر است و به همراه تتراسایکلین از انواع ساده و ارزان آنتی بیوتیک محسوب می شود و به همین دلیل در کشورهای در حال توسعه از انتخابی ترین انواع آنتی بیوتیک است. اما در کشورهای توسعه یافته، به جز درمان موضعی التهاب ملتحمه چشم، کلرامفنیکل درمان رده اول هیچ نوع عفونتی نیست.
به صورت موضعی برای عفونت های چشم و گوش بکار برده می شود. به صورت خوراکی یا تزریقی در بدن توزیع می شود و به طور مؤثر در مغز نفوذ می کند لذا برای درمان مننژیت و آبسه های مغز مناسب است. همچنین برای تب تیفوئید و عفونت های شش بکار می رود. به ویژه برای مبارزه با عفونت های حاد مانند التهاب اپیگلوت یا مننژیت ناشی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های دیگر بکار می رود. تب کیو، تب نقطه ای کوه های راکی و عفونت های مشابه را نیز می توان با این دارو مداوا کرد.
کلرامفنیکل از طریق پیوند برگشت ناپذیر با ریبوزوم باکتری ها بیوسنتز پروتئین را مهار می کند. کلرامفنیکل یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک ( Bacteriostatic ) است، هر چند در برابر هموفیلوس آنفلوانزا ( Haemophilus influenzae ) ، نیسریا مننژیتیدیس ( Neisseria meningitidis ) و باکتروییدها ( Bacteroides ) باکتریسیدال ( Bactericidal ) محسوب می گردد. [ ۲]
گاهی سرکوب غیرقابل بازگشت مغز استخوان ( BONE MARROW SUPPRESSION ) و آنمی آپلاستیک به دنبال آن، کم خونی، کاهش تعداد سلول های خونی، مشکل بینایی، واکنش حساسیت شدید، مشکلات گوارشی، نارسایی کبدی، زردی و باعث ایجاد بیماری کودک خاکستری و ایجاد کاندیدازیس می شود.
مصرف کلرامفنیکل در بیمارانی که از داروهای ساپرس کننده سیستم ایمنی از جمله دارو های شیمی درمانی ، داروهای مورد استفاده در پیوند و کورتون های قوی استفاده میکنند باید با احتیاط مصرف شود. در نارسایی کلیوی و کبدی حاد مصرف دارو باید با احتیاط و دوز های پایین انجام شود. در بارداری کلرامفنیکل منع مصرف رده C دارد. در دوران شیردهی نیز مصرف این دارو توصیه نمیشود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه صورت موضعی برای عفونت های چشم و گوش بکار برده می شود. به صورت خوراکی یا تزریقی در بدن توزیع می شود و به طور مؤثر در مغز نفوذ می کند لذا برای درمان مننژیت و آبسه های مغز مناسب است. همچنین برای تب تیفوئید و عفونت های شش بکار می رود. به ویژه برای مبارزه با عفونت های حاد مانند التهاب اپیگلوت یا مننژیت ناشی از باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های دیگر بکار می رود. تب کیو، تب نقطه ای کوه های راکی و عفونت های مشابه را نیز می توان با این دارو مداوا کرد.
کلرامفنیکل از طریق پیوند برگشت ناپذیر با ریبوزوم باکتری ها بیوسنتز پروتئین را مهار می کند. کلرامفنیکل یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک ( Bacteriostatic ) است، هر چند در برابر هموفیلوس آنفلوانزا ( Haemophilus influenzae ) ، نیسریا مننژیتیدیس ( Neisseria meningitidis ) و باکتروییدها ( Bacteroides ) باکتریسیدال ( Bactericidal ) محسوب می گردد. [ ۲]
گاهی سرکوب غیرقابل بازگشت مغز استخوان ( BONE MARROW SUPPRESSION ) و آنمی آپلاستیک به دنبال آن، کم خونی، کاهش تعداد سلول های خونی، مشکل بینایی، واکنش حساسیت شدید، مشکلات گوارشی، نارسایی کبدی، زردی و باعث ایجاد بیماری کودک خاکستری و ایجاد کاندیدازیس می شود.
مصرف کلرامفنیکل در بیمارانی که از داروهای ساپرس کننده سیستم ایمنی از جمله دارو های شیمی درمانی ، داروهای مورد استفاده در پیوند و کورتون های قوی استفاده میکنند باید با احتیاط مصرف شود. در نارسایی کلیوی و کبدی حاد مصرف دارو باید با احتیاط و دوز های پایین انجام شود. در بارداری کلرامفنیکل منع مصرف رده C دارد. در دوران شیردهی نیز مصرف این دارو توصیه نمیشود.
wiki: کلرامفنیکل