نظریه جیمز لانگه

نظریۀ جیمز ـ لانْگه (James-Lange theory)
نظریه ای در روان شناسی مبنی بر این که دریافت های حسی، حاصل از رویارویی با هر موقعیت هیجانی، ناشی از واکنش های فیزیولوژیکی است. بدین ترتیب، هیجاناتی مانند لذت، ترس یا شادی حاصل تغییر در فعالیت های بدنی است؛ ترس، بیشتر احساس تعریق و لرزش است تا واکنش هیجانی در برابر موقعیتی ترس آور. این نظریه به نام ویلیام جیمز، روان شناس امریکایی، و کارل گئورگ لانگه (۱۸۳۴ـ۱۹۰۰)، پزشک دانمارکی، است که هر یک جداگانه در دهۀ ۱۸۸۰ به این نتیجه رسیدند.