نرگس

( ( پس آن دختران جهاندار جم
به نرگس گل سرخ را داده نم‏ ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 313. )

Norge, وتقریبا هرروز انگار اسم خودم میبینمNorges bank, Norges taxiخیلی شباهت به Narges داره. . وتلفظش هم نُرگس میگن

می اورد. نرگس یعنی چشمان زیبای معشوق بخاطر همین خداوند چشمان تمام نرگس های دنیا رو بسیار زیبا نقاشی کرده است. به افتخار خودم و تمام نرگس های زیبای دنیا. . . .

: - D: - DB - ) B - ) برای همین ازمادرم پرسیدم اسممو کی انتخاب کرده ؟؟مادرم گفت پدرت… ازش پرسیدم چی شد که توی این همه اسم اینو انتخاب کرده ؟ مادرم گفت به خاطراین که "تو" دم ازان صبح روز جمعه به دنیا اومدی وقبل ازبه دنیااومدنت پدرت گفت اگه بچمون پسر بوداسمشوبذاریم " مهدی"واگه دخترشد "نرگس"میذاریم وازاون موقع تاحالا من عااااااشششققق اسمم شدم واصلاًبه هیچ وجه دوست ندارم کسی به اسمم توهینی بکنه بچه هامن کامنت هاتونوخوندم که بعضیاتون گفتید که گل "نرگس"گل زمستونه است اینوهم بدونید که من دخترزمستونم
درضمن اصغر آقا کاری به پانیذ خانم نداشته باشیدشایدبیچاره خبرنداره که پانیذ یه نوع شیرینیه توی قنادی
آخه کسی نیس بهش بگه جایی که میشینی اول بپا که دوروبرت مورچه نباشه یه وقتی که ازسروکولت بالا نره: - ) : - )
به افتخاراسم زیبای جهانی یه کف مرتب بای

نارسیوس اسم یه پسریونانی بسیاربسیارزیبایی بوده که یه روزدختری عاشقش میشه وازش خواستگاری میکنه وپسردست ردبه سینه اش میزنه ازاون روزدخترباچشم گریون ودل شکسته نفرینش میکنه ومیگه خداکنه یه روزعاشق کسی بشی که هیچوقت بهش نرسی تااینکه یه روزنارسیوس خودش راتوآب برکه میبینه وعاشق خودش میشه وهرروزباخودش حرفهای عاشقانه ورمانتیکی میزنه هرکاری که میکرد مثلاًلبخندمیزدیابلندمیخندید عکسش توآب هم انجام میداد وهروقت میخواست دستش راتوآب برکه بذاره تابه خیال خودش دستش رابگیره عکسش توآب میلرزیدنارسیوس ازاین بابت سخت غمگین وافسرده میشدومدام باعکسش دردودل میکردواشک میریخت تااینکه میمیره درهمون حال دوفرشته ای دراونجا حضورپیدا میکنندوجسم بی روحش رادرکناربرکه به خاک میسپارندوبعدازمدتی جسمش توی خاک تبدیل به گل نارسیس میشه نارسیس به معنی خودشیفتگیه واززبان ایرانیان نرگس گفته میشه که خلاصه شده ی نارسیوس یا نارسیس است

معنی عربی هم ک اطلاع دقیقی راجبش ندارم فقط میدونم اسم مادر امام زمانه
اما کلا در حقیقت نرگس اسم زیبا و پرمعنایی و فقط نمیتونیم اونو به یک گل یا مادر امام زمان معنا کنیم😎

کرده خیر نرگس ریشه ی ایرانی یونانی دارد ومعادل عربی ان نرجس میشود و در یونان باستان ب الهه ی عشق بسیار زیبا و مغرور ک معادل لاتین ان نارسیس میشود و نرگس ی اسم بین المللی است و معادل ان در زبان های دیگه وجود داره شب تون بخیر

نرگس به معنی روزهای نو و تازه معنی شده بود تو اون کتاب که در کنار همه معنی های قشنگش من از این معنیشم خیلی لذت بردم🥰💓🥰

پاسخ تفصیلی
در کتاب �الغیبة� شیخ طوسى از بشر بن سلیمان برده فروش که از فرزندان ابو ایوب انصارى و یکى از شیعیان مخلص حضرت امام على النقى و امام حسن عسکرى ( ع ) است و در سامره همسایه حضرت بود، روایت کرده که گفت: روزى کافور غلام امام على النقى ( ع ) نزد من آمد و مرا احضار کرد، چون خدمت حضرت رسیدم فرمود: اى بشر! تو از اولاد انصار هستى دوستى شما نسبت به ما اهل بیت پیوسته میان شما برقرار است، به طورى که فرزندان شما آن را به ارث می برند و شما مورد وثوق ما می باشید. می خواهم تو را در مقام دوستى با ما فضیلتى دهم و این رازى که با تو در میان می گذارم بر سایر شیعیان پیشى می گیرى. سپس نامه پاکیزه اى به خط و زبان رومى مرقوم فرمود و سر آن را با خاتم مبارک مهر نمود و کیسه زردى که دویست و بیست اشرفى در آن بود بیرون آورد و فرمود: این را گرفته به بغداد می روى و صبح فلان روز در سر پل فرات حضور می یابى. چون کشتى حامل اسیران نزدیک شد، و اسیران را دیدى، می بینى بیشتر مشتریان، فرستادگان اشراف بنى عباس و قلیلى از جوانان عرب می باشند. در این موقع مواظب شخصى بنام �عمر بن زید� برده فروش باش که کنیزى را به اوصافى مخصوص که از جمله دو لباس حریر پوشیده و خود را از معرض فروش و دسترس مشتریان حفظ می کند، به مشتریان عرضه می دارد.
در این وقت صداى ناله او را به زبان رومى از پس پرده رقیقى می شنوى که بر اسارت و هتک احترام خود می نالد، یکى از مشتریان به عمر بن زید خواهد گفت عفّت این کنیز رغبت مرا بوى جلب نموده، او را به سیصد دینار به من بفروش! کنیزک به زبان عربى می گوید: اگر تو حضرت سلیمان و داراى حشمت او باشى من به تو رغبت ندارم بیهوده مال خود را تلف مکن! فروشنده می گوید: پس چاره چیست؟ من ناگزیرم تو را بفروشم. کنیزک می گوید: چرا شتاب می کنى؟ بگذار خریدارى پیدا شود که قلب من به او و وفا و امانت وى آرام گیرد.
در این هنگام نزد فروشنده برو و بگو من حامل نامه لطیفى هستم که یکى از اشراف به خط و زبان رومى نوشته و کرم و وفا و شرافت و امانت خود را در آن شرح داده است. نامه را به کنیزک نشان بده تا در باره نویسنده آن بیاندیشد.
اگر به وى مایل گردید و تو نیز راضى شدى من به وکالت او، کنیزک را می خرم.
بشر بن سلیمان می گوید: آنچه امام على نقى ( ع ) فرموده بود امتثال نمودم.
چون نگاه کنیزک به نامه حضرت افتاد سخت گریست، سپس رو به عمر بن زید کرد و گفت: مرا به صاحب این نامه بفروش و سوگند یاد نمود که اگر از فروش او به صاحب وى امتناع کند خود را هلاک خواهد کرد، من در تعیین قیمت او با فروشنده گفتگوى بسیار کردم تا به همان مبلغ که امام به من داده بود راضى شد.
من هم پول را به وى تسلیم نمودم و با کنیزک که خندان و شادان بود به محلى که در بغداد اجاره کرده بودم آمدیم. در آن حال با بی قرارى زیاد نامه امام را از جیب بیرون آورده می بوسید و روى دیدگان و مژگان خود می نهاد و بر بدن و صورت می کشید.
من گفتم: عجبا! نامه اى را می بوسى که نویسنده آن را نمی شناسى! گفت: من �ملیکه� دختر یشوعا پسر قیصر روم هستم، مادرم از فرزندان حواریین است و نسبم به شمعون وصى حضرت عیسى ( ع ) می رسد، بگذار داستان عجیب خود را برایت نقل کنم. جد من قیصر می خواست مرا که سیزده سال بیشتر نداشتم براى پسر برادرش تزویج کند سیصد نفر از رهبانان و قسیسین نصارى از دودمان حواریین عیسى بن مریم ( ع ) و هفتصد نفر از اعیان و اشراف و چهار هزار نفر از امراء و فرماندهان و سران لشکر و بزرگان مملکت را جمع نمود. آن گاه تختى آراسته به انواع جواهرات را روى چهل پایه نصب کرد. چون پسر برادرش را روى آن نشانید و صلیب ها را بیرون آورد و اسقف ها پیش روى او قرار گرفتند و سفرهاى انجیل ها را گشودند، ناگهان صلیب ها از بلندى به روى زمین فرو ریخت و پایه هاى تخت در هم شکست.
پسر عمویم با حالت بی هوشى از بالاى تخت بر روى زمین افتاده و رنگ صورت اسقف ها دگرگون گشت و سخت لرزیدند.
بزرگ اسقف ها چون این را دید رو به جدم کرد و گفت: پادشاها! ما را از مشاهده این اوضاع منحوس که نشانه زوال دین مسیح و مذهب پادشاهى است، معاف بدار! جدم نیز اوضاع را به فال بد گرفت، با این حال به اسقف ها دستور داد تا پایه هاى تخت را استوار کنند و صلیب ها را دوباره برافرازند و گفت: پسر بدبخت برادرم را بیاورید تا هر طور هست این دختر را به وى تزویج نمایم، باشد که با این وصلت میمون نحوست آن برطرف گردد. چون دستور او را عملى کردند، آنچه بار نخست روى داده بود تجدید شد. مردم پراکنده گشتند و جدم با حالت اندوه به حرم سرا رفت و پرده ها بیفتاد.
شب هنگام در خواب دیدم مثل این که حضرت عیسى و شمعون وصى او و گروهى از حواریین در قصر جدم قیصر اجتماع کرده اند و در جاى تخت منبرى که نور از آن می درخشید قرار دارد.
چیزى نگذشت که �محمد� ( ص ) پیامبر خاتم و داماد و جانشین او و جمعى از فرزندان وى وارد قصر شدند، حضرت عیسى ( ع ) به استقبال شتافت و با محمد ( ص ) معانقه کرد و محمد ( ص ) فرمود: یا روح الله! من به خواستگارى دختر وصى شما شمعون، براى فرزندم آمده ام، و در این هنگام اشاره به امام حسن عسکرى ( ع ) نمود. حضرت عیسى نگاهى به شمعون کرده و گفت: شرافت به سوى تو روى آورده با این وصلت با میمنت موافقت کن. او هم گفت: موافقم. پس محمد ( ص ) بالاى منبر رفت و خطبه اى انشاء فرمود و مرا براى فرزندش تزویج کرد، و حضرت عیسى و فرزندان خود و حواریون را گواه گرفت. چون از خواب برخاستم از بیم جان خواب خود را براى پدر و جدم نقل نکردم، و همواره آن را پوشیده می داشتم. بعد از آن شب چنان قلبم از محبت امام حسن عسکرى ( ع ) موج می زد که از خوردن و آشامیدن بازماندم و کم کم لاغر و رنجور گشتم و سخت بیمار شدم.
جدّم تمام پزشکان را احضار نمود و از مداواى من استفسار کرد، و چون مأیوس گردید گفت: نور دیده! هر خواهشى دارى بگو تا در انجام آن بکوشم؟ گفتم:
پدر جان! اگر در به روى اسیران مسلمین بگشائى و آنها را از قید و بند و زندان‏ آزاد گردانى امید است که عیسى و مادرش مرا شفا دهند. پدرم تقاضاى مرا پذیرفت و من نیز به ظاهر اظهار بهبودى کردم و کمى غذا خوردم. پدرم از این واقعه خشنود گردید و سعى در رعایت حال اسیران مسلمین و احترام آنان نمود.
چهارده شب بعد از این ماجرا باز در خواب دیدم که حضرت فاطمه ( س ) با مریم و حوریان بهشتى به عیادت من آمده اند. حضرت مریم روى به من نمود و فرمود:
این بانوى بانوان جهان و مادر شوهر تو است. من دامن مبارک او را گرفتم و گریه نمودم و از نیامدن امام حسن عسکرى ( ع ) به دیدنم، شکایت کردم. فرمود: او به عیادت تو نخواهد آمد زیرا تو مشرک به خدا و پیرو مذهب نصارى هستى. این خواهر من مریم است که از دین تو به خداوند پناه می برد.
اگر می خواهى خدا و عیسى و مریم از تو خشنود باشند و میل دارى فرزندم به دیدنت بیاید، به یگانگى خداوند و این که محمد پدر من خاتم پیغمبران است گواهى‏ بده. چون این کلمات را ادا نمودم، فاطمه ( س ) مرا در آغوش گرفت و بدین گونه حالم بهبود یافت. سپس فرمود: اکنون منتظر فرزندم حسن عسکرى باش که او را نزد تو خواهم فرستاد. چون از خواب برخاستم، شوق زیادى براى ملاقات حضرت در خود حس کردم. شب بعد امام را در خواب دیدم و در حالی که از گذشته شکوه می نمودم گفتم:
اى محبوب من! من که خود را در راه محبت تو تلف کردم! فرمود: نیامدن من علتى جز مذهب سابق تو نداشت و اکنون که اسلام آورده اى هر شب به دیدنت می آیم تا موقعى که فراق ما مبدل به وصال گردد. از آن شب تا کنون شبى نیست که وجود نازنینش را بخواب نبینم.
بشر بن سلیمان می گوید: پرسیدم چطور شد که به میان اسیران افتادى؟ گفت در یکى از شب ها در عالم خواب امام حسن عسکرى ( ع ) فرمود: فلان روز جدت قیصر لشکرى به جنگ مسلمانان می فرستد تو هم به طور ناشناس در لباس خدمتکاران‏ همراه عده اى از کنیزان از فلان راه به آنها ملحق شو. سپس پیشقراولان اسلام مطلع شدند و ما را اسیر گرفتند و کار من بدین گونه که دیدى انجام پذیرفت. ولى تا کنون به کسى نگفته ام نوه پادشاه روم هستم.
حتى پیر مردى که من در تقسیم غنائم جنگ سهم او شده بودم نامم را پرسید، ولى من اظهارى نکردم و گفتم: نرجس! گفت: نام کنیزان؟
بشر می گوید: گفتم: عجب است که تو رومى هستى و زبانت عربى است؟! گفت جدم در تربیت من جهدى بلیغ داشت. او زنى را که چندین زبان می دانست معین کرده بود که صبح و شام نزد من آمده زبان عربى به من بیاموزد و به همین جهت عربى را به خوبى آموختم.
بشر می گوید: چون او را به سامره خدمت امام على نقى ( ع ) آوردم حضرت از وى پرسید: عزت اسلام و ذلت نصارى و شرف خاندان پیغمبر را چگونه دیدى؟
گفت: درباره چیزى که شما از من داناتر می باشید چه عرض کنم؟ فرمود: می خواهم ده هزار دینار یا مژده مسرت انگیزى به تو بدهم، کدام یک را انتخاب می کنى؟ عرض کرد: مژده فرزندى به من دهید! فرمود: تو را مژده به فرزندى می دهم که شرق و غرب عالم را مالک شود، و جهان را از عدل و داد پر گرداند، از آن پس که پر از ظلم و جور شده باشد.
عرض کرد: این فرزند از چه شوهرى خواهد بود؟ فرمود: از آن کس که پیغمبر اسلام در فلان شب و فلان ماه و فلان سال رومى تو را براى او خواستگارى نمود. در آن شب عیسى بن مریم و وصىّ او تو را به کى تزویج کردند؟ گفت: به فرزند دلبند شما! فرمود او را می شناسى؟ عرض کرد: از شبى که به دست حضرت فاطمه زهرا ( ع ) اسلام آوردم شبى نیست که او به دیدن من نیامده باشد.
در این وقت امام دهم به �کافور� خادم فرمود: خواهرم حکیمه را بگو نزد من بیاید. چون آن بانوى محترم آمد فرمود: خواهر! این زن همان است که گفته بودم. حکیمه خاتون آن بانو را مدتى در آغوش گرفت و از دیدارش‏ شادمان گردید. آن گاه امام على نقى ( ع ) فرمود: عمه! او را به خانه خود ببر و فرایض دینى و اعمال مستحبه را به او بیاموز که او همسر فرزندم حسن و مادر قائم آل محمد ( ص ) است. [1]

[1]. مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ترجمه: دوانى، ‏ على، ( مهدى موعود ) ، ج ‏51، ص 6 – 10و ج 13، ص 182 - 198، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ‏ چاپ بیست و هشتم، 1378ش؛ فتال نیشابورى‏، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین‏، ج ‏1، ص 252 - 255، قم، انتشارات رضى؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ‏2، ص 417 - 423، تهران، اسلامیه، 1395ق

لی شی ـ چن در Pen ts‛ao kan mu 4 این چکیده را در نوشته خود درباره šwi sien ( Narcissus tazetta ) 5 آورده و در پیش چنین گفته است: ’’با توجه به این باز نمود از گیاه، می توان گفت شبیه به نرگس است؛ البته نمی توان انتظار داشت نام بیگانه آن درست مانند نام آن نزد ما باشد. "6 سراسر درست می گوید، زیرا این بازنمود یکسره با این گیاه می خواند، مگر از نظر تشبیه آن به Caspella ]چنته چوپان[. دیوسکوریدس نیز برگهای Narcissus ]نرگس[ را به برگهای Allium ]سیر[ تشبیه کرده و گفته است بیخش گرد است چون پیاز. 7
شواهد لغت شناختی با این توضیح می خواند، زیرا nai - k‛i، *nai - gi بروشنی همبرابر است با *nargi فارسی میانه، و nargis فارسی امروزی ( narjis عربی ) ، 8 narkim آرامی، nargēs ارمنی ( وام گرفته از فارسی ) که نام Narcissus tazetta است که هنوز هم در ایران کشت می شود و در قرابادین به کار می رود. 1 از نرگس روغنی می گرفتند که در پاپیروسهای یونانی نامیده شده است. 2
هیرت3 بخطا این نام چینی را نامِ سنبل هندی ( nard ) دانسته است. نه تنها وصف آمده در Yu yan tsa tsu به هیچ روی با این گیاه نمی خواند، بازسازی ای که او از نظر آواشناسی انجام داده نیز درست نیست. برخلاف ادعای هیرت، کان ـ هی ( K‛an - hi ) نویسه نخست را not نخوانده بلکه تلفظ های nai، ni ، وyin را به دست داده است. نویسه دوم k‛i تلفظ می شود که از دگرسانی *gi ایجاد شده اما برخلاف برداشت هیرت نمایانگر ti نیست. 4
به دلایل دیگر نیز برداشت سنبل هندی از واژه nai - k‛i به هیچ روی درست نیست، زیرا چینیان با سنبل هند که محصول هند است با نام kan su hia بخوبی آشنایند. 5 نیازی نبود چینی ها به فو ـ لین بروند تا با محصولی که از هند به آنها رسیده بود و خود سوریها نیز آن را از راه ایران از هند دریافت کردند، آشنا شوند. 6 واژه عبری nērd ( غزلهای سلیمان ) ، یونانی 7 nard و nārd فارسی همه از واژه سنسکریت nalada گرفته شده اند که پیشتر در آتارواودا ( Atharvaveda )  آمده است8. نظر هیرت با این فرضیه او که زبان فو ـ لینی از زبانهای آرامی بوده است نیز ناساز است، زیرا واژه nard در زبان آرامی نیست. از کتاب در دست انتشار مرکز نشر دانشگاهی، به شناخت دو سویه ایران و چین باستان، ، بـــــرگردان فارسی مهرداد وحدتی دانشمند از ساینو - ایرانیکا اثر جــــــاوید برتولد لوفر، آمریکائی آلمانی تبار.