میومکتومی

میومکتومی ( به انگلیسی: Myomectomy ) که گاهی به آن فیبرکتومی ( به انگلیسی: fibroidectomy ) نیز گفته می شود، نام نوعی عمل جراحی زنان است که در آن لیومیوم های ( leiomyoma ) بافت رحم که با نام فیبروئید شناخته می شوند، برداشته می شود. در واقع به برداشتن یک توده غیر سرطانی از جنس بافت عضلانی که رشد غیرطبیعی پیدا کرده است گفته می شود. در این جراحی هدف بازسازی بافت رحم و برطرف نمودن علائم می باشد نه حذف کل بافت رحم که در هیسترکتومی اتفاق می افتد.
فردی که دارای فیبروئید است، الزاماً احتیاجی به جراحی ندارد مگر در مواردی که دارای یکی از شرایط زیر باشد:
• درد یا فشار
• خونریزی های غیرطبیعی
• تداخل در تولید مثل
• رشد سریع و اندازه بزرگ
بیماران دارای فیبروئید گزینه های زیادی برای انتخاب روش درمانی خود دارند از جمله: درمان پزشکی مثل آگونیست های هورمون آزادکننده گنادوتروپین ( GnRH ) ، هیسترکتومی، آمبولیزاسیون سرخرگ رحمی، فرسایش به وسیلهٔ امواج مافوق صوت ( اولتراسوند ) و… با این وجود روش جراحی برداشتن فیبروم یک انتخاب مهم برای آن دسته از زنانی است که می خواهند یا نیاز به حفظ رحم برای تولید مثل دارند، می باشد.
جراحان اغلب شش ماه قبل از جراحی بیمار را مورد هورمون درمانی قرار می دهند. در این دوره درمانی برای بیمار داروی لوپرولاید ( Lupron ) تجویز می شود. این دارو سبب کوچک تر شدن فیبروئیدها شده و جراحی را ساده تر می نماید. علاوه بر این این دارو باعث توقف قاعدگی می شود. [ ۱]
• پوزیشن خوابیده به پشت ( سوپاین )
• وضعیت ترندلنبرگ[ ۲]
ست لاپاراتومی به همراه وسایل جراحی زنان. [ ۲]
روش جراحی مورد استفاده به نوع، تعداد، محل و اندازه فیبروم ها و همچنین شرایط بیمار تفاوت پیدا می کند. انواه میومکتومی شامل موارد زیر است:
• میومکتومی شکمی ( Abdominal myomectomy ) :
در این روش از طریق یک برش بزرگ در دیواره شکم به رحم دسترسی می یابند، این برش معمولاً به صورت افقی و در خط بیکینی ( bikini ) ایجاد می شود. در برخی موارد به ایجاد برش عمودی در دیواره شکم نیاز پیدا می شود. لیومیوم ها به وسیلهٔ لیزر بر داده شده و دیواره رحم و شکم بخیه زده می شوند. یکی از معایب این روش جراحی بهبودی دیرهنگام بیمار و طولانی بودن دوره نقاهت می باشد.
• میومکتومی لاپاراسکوپیک ( Laparoscopic myomectomy ) :