مشرط

لغت نامه دهخدا

مشرط. [ م ِ رَ ] ( ع اِ ) نشتر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). نیشتر حجام. ج ، مشارط، مشاریط. ( از اقرب الموارد ) ( از دهار ). نیش حجام.ج ، مشارط. ( مهذب الاسماء ). نیشتر. ( ناظم الاطباء ). نیش. نشتر. نیشتر. مبضع. مشراط. نیش حجام. مبزع. تیغ فصاد. تیغ. ج ، مشارط. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

پیشنهاد کاربران

بپرس