محث

لغت نامه دهخدا

محث. [ م ُ ح ِث ث ] ( ع ص ) برانگیزنده و برآغالاننده. ( ناظم الاطباء ). برافژولنده کسی را. ( آنندراج ). محثث. || کسی که آزمند می سازد و تحریص میکند. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس