مارتین فلدستاین

مارتین استوارت فلدستاین ( Martin Stuart Feldstein ) ( زادهٔ ۲۵ نوامبر ۱۹۳۹ – درگذشتهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۱۹ ) ، اقتصاددان اهل ایالات متحده بود. او استاد جرج اف. بیکر اقتصاد در دانشگاه هاروارد و رئیس بازنشسته افتخاری دفتر ملی پژوهش اقتصادی ( NBER ) بود. فلدستاین از ۱۹۷۸ تا ۲۰۰۸ میلادی ( به استثنای ۱۹۸۲ – ۱۹۸۴ میلادی ) به عنوان رئیس اجرائی و رئیس دفتر ملی پژوهش اقتصادی خدمت کرد. از ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ میلادی، او به عنوان رئیس شورای مشاوران اقتصادی و مشاور ارشد اقتصادی رئیس جمهوری رونالد ریگان خدمت کرد ( جاییکه نظریات وی در مورد کنترل بودجه دولتی با سیاست های مصارف هنگفت نظامی اداره ریگان در تضاد بود ) . فلدستاین از ۲۰۰۳ میلادی به بعد همچنین عضو نهاد مشورتی مالی مقیمِ واشینگتن، «گروه سی» بود. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
فلدستاین در یک خانواده یهودی در شهر نیویورک به دنیا آمده و از دبیرستان ساوت ساید در روکویل سنتر، نیویورک فارغ گردید. او تحصیلات لیسانس خود را در دانشگاه هاروارد به اتمام رساند ( لیسانس علوم مقدماتی ( BA ) ، با نمرات ممتاز، ۱۹۶۱ میلادی ) و در خوابگاه آدامز هاوس زندگی می کرد، پس از آن وارد کالج نوفیلد دانشگاه آکسفورد شد ( لیسانس لیترز، ۱۹۶۳؛ MA، ۱۹۶۴؛ دکترای تخصصی، ۱۹۶۷ ) . او از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۵ عضو پژوهشی، از ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۷ عضو رسمی و بعداً همکار تحقیقاتی این کالج بود. [ ۶] [ ۸]
او در ۱۹۷۷ میلادی مدال جان بیتس کلارک را از انجمن اقتصادی آمریکا دریافت کرد، جایزهٔ که قبلاً هر دو سال اعطاء می گردید اما از ۲۰۱۰ میلادی به بعد به طور سالانه اهدا شد. این جایزه به اقتصاددان زیر ۴۰ سال و کسی که براساس داوری اعطاءکننده، بیشترین دستاورد را در حوزه علم اقتصاد داشته است، اهدا می گردید. براساس گزارش مقالات پژوهشی اقتصاد ( IDEAS/RePEc ) ، او یکی از ده تاثیرگذارترین اقتصاددانان در سطح دنیا بود. او بیش از ۳۰۰ مقاله پژوهشی پیرامون علم اقتصاد نوشت و کارهای در حوزه های اقتصاد سلامت، اقتصاد بین الملل و اقتصاد امنیت ملی انجام داد. هرچند او اساساً به خاطر دستاوردهای بزرگتر خود در اقتصاد کلان، مالیه عمومی و بیمه اجتماعی شناخته می شد. به عنوان نخستین کسی که روی مکانیزم کاری و پایداری سیستم های مزایای بازنشستگی عمومی تحقیق می کرد، او درک فعلی از تأثیرات بیمه اجتماعی را توسعه بخشید. فلدستاین طرفدار دوآتشه اصلاحات تأمین اجتماعی بوده و یکی از نیروهای محرک اصلی در عقب ابتکار رئیس جمهوری پیشین برای خصوصی سازی نوعی سیستم تأمین اجتماعی بود. در کنار دستاوردهای بزرگ وی در حوزه اقتصاد بخش عمومی، او مقالات مهمی در حوزه اقتصاد کلان نیز نوشته است. یکی از کارهای بسیار معروف وی در این حوزه، تحقیقی بود که او در همکاری با چارلز هوریوکا روی رفتار سرمایه گذاری در کشورهای مختلف انجام داد. او و هوریوکا نتیجه گیری نمودند که در درازمدت، سرمایه میل به ماندن در کشور اصلی خود دارد – به این مفهوم که، پس اندازهای یک ملت برای حمایت از فرصت های سرمایه گذاری آن استفاده می گردد. از آن به بعد این نظریه معروف به «پازل فلدستاین - هوریوکا» شد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]