عکاسی

عکاسی یا فَرتورنِگاری یا فُتوگِرافی ( به انگلیسی: Photography ) در واژه به معنای روش عکاسی و عکسبرداری است و همچنین به عمل و شغل عکاس نیز گفته می شود. [ ۱] این هنر در اکثر زبان های جهان فتوگرافی[ پانویس ۱] خوانده می شود که ترکیبی از دو واژهٔ یونانی فتو به معنی نور و گرافی به معنی ثبت یا نگارش است. [ ۲] بنابراین، فتوگرافی به معنای نقش کردن با نور است. [ ۳]
عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر؛ که در دو مرحله انجام می شود: نخست، به دست آوردن تصویر به وسیلهٔ دوربین و ثبت آن روی نگاتیو ( فیلم ) یا گیرنده تصویر الکترونیکی و دوم، ظاهر کردن تصویر مخفی حاصل از دوربین عکاسی و پایدارکردن آن. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
در این فرایند، دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو یا گیرنده تصویر، باعث می شود الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور ( نقره کلرید یا گیرنده ) تأثیرگذارد و باعث ثبت تصاویر گردد.
عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است؛ به عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد، به شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد. [ ۷] عکاسی توسط یک فرد کشف و تکمیل نشده است، بلکه نتیجهٔ تلاش بسیاری از افراد در زمینه های مختلف و اکتشافات و نوآوری های آنان در طول تاریخ است و سال ها پیش از اختراع عکاسی، اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته است اما نخستین تصویر لیتوگرافی نوری در سال ۱۸۲۲ میلادی توسط مخترع فرانسوی، ژوزف نیسه فور نیِپس تولید شد و پس از آن توانست عکسی دائمی از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه را خلق کند. او با همکاری لوئی داگر، آزمایش هایی را بر ترکیبات نقره براساس یافته های یوهان هاینریش شولتز انجام دادند و داگر در سال ۱۸۳۷ توانست روش داگرئوتایپ را اختراع کند.
تئوری عکس رنگی سه رنگ، توسط جیمز کلرک ماکسول در سال ۱۸۵۵ پیشنهاد شده بود. برپایهٔ نظریهٔ او، نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز، سبز و آبی، تشکیل شده است. پس فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایهٔ آن نسبت به یکی از سه رنگ های اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند.
جورج ایستمن در سال ۱۸۸۴ میلادی فیلم رول را که فیلمی از جنس پلاستیک آغشته به امولسیون ژلاتینی است را ابداع کرد و با ساخت دوربین جعبه ای در سال ۱۸۸۸، عکاسی را برای مردم عادی مقرون به صرفه نمود و تحول مهمی در عکاسی ایجاد کرد. ادوین لند نوعی دوربین آنالوگ ظهور فیلم فوری موسوم به دوربین پولاروید را اختراع کرد که بلافاصله پس از عکسبرداری، نسخهٔ چاپ شدهٔ عکس را پرینت می کردند و عکس گرفته شده یک دقیقه بعد و در مدل های جدیدتر تا چند ثانیه بعد، قابل رویت بود.

عَکاسی (photography)
عَکاسی
فرآیندی برای ایجاد تصویری پایدار بر روی مادۀ حساس به نور، با استفاده از گونه های مختلفی از انرژی تابشی، همچون نور مرئی، فرابنفش، فروسرخ، اشعۀ ایکس، تابش های اتمی، و تابه های الکترونی. عکاسی در قرن ۱۹ اختراع شد. لوئی داگر در فرانسه، و فاکس تالبوت در انگلستان، پیشگامان این پدیده بودند. عکاسی رنگی در اوایل قرن ۲۰ ابداع شد. رایج ترین فرآیند عکاسی، بر اصلِ حساسیّتِ ترکیبات معیّن نقره (هالیدها) نسبت به نور مبتنی است. فیلم عکاسی با این ترکیبات اندود می شود و در داخل دوربین در معرض تابش نور قرار می گیرد. تصویر یا عکس صحنۀ مقابلِ دوربین بر روی فیلم ایجاد می شود، زیرا هالیدهای نقره در قسمت هایی که نور بدان می تابد واکنش نشان می دهند، و در جاهایی که نور نمی تابد، بدون واکنش می مانند. تصویر مرئی طی فرآیند ظهور حاصل، و با استفاده از داروی ثبوت پایدار می شود، و سرانجام به روی کاغذ منتقل می گردد. در دوربین فیلم برداری، تصاویر متعدد با سرعتی معیّن روی رشتۀ بلندتر فیلم ثبت می شوند، و پس از ظهور با استفاده از پروژکتور، با همان سرعتِ فیلم برداری شده، بر روی پرده افکنده می شود تا تصویری متحرک ایجاد گردد. سالانه حدود ۶۰میلیارد عکس در جهان گرفته می شود (۱۹۹۵) که فقط سه درصد از آن ها مجدداً چاپ می گردد. عکاسی در اوایل ورود به ایران، «عمل عکس» خوانده می شد.