عروس هلندی

عروس هلندی ( به انگلیسی: Cockatiel ) یک طوطی با جثه متوسط است که خاستگاه اصلی آنها به استرالیا بر می گردد. آنها به عنوان حیوانات خانگی در سراسر جهان ارزشمند هستند و پرورش آنها نسبتاً آسان است. [ ۲] این پرندگان پس از مرغ عشق محبوب ترین پرندگان زینتی محسوب می شوند. [ ۳]
این پرنده متعلق به خانوادهٔ طوطی کاکلی می باشد؛ بنابراین می تواند با دیگر طوطی های کاکل دار جفت گیری و جوجه آوری کند. عروس هلندی ها بومی مناطقی گسترده در سراسر استرالیا هستند که مناطق مورد علاقه آن ها زمین هایی پوشیده شده با علف و بوته زارها و درختان کوتاه است.
در اغلب زبان های رایج دنیا به همین نام شناخته می شود. در زبان فارسی به این پرنده «عروس هلندی» می گویند و نام سامی در میان پرورش دهندگان آن رایج و متداول است.
عروس هلندی در ابتدا توسط رابرت کر، نویسنده و طبیعت شناس اسکاتلندی در سال ۱۷۹۳ با نام Psittacus hollandicus توصیف شد. نام جنس آن منعکس کننده تجربه سفر یکی از اولین گروه های اروپایی برای دیدن پرندگان در زیستگاه بومی خود است. مسافران تصور می کردند که پرندگان آنقدر زیبا هستند که نام آنها را به نام پوره های افسانه ای نامگذاری کردند. نام خاص hollandicus به نیوهلند، نامی تاریخی برای استرالیا اشاره دارد. [ ۲]
روابط بیولوژیکی این پرندگان برای مدت طولانی نامشخص بود. در حال حاضر در یک زیرخانواده Nymphicinae قرار می گیرند، اما گاهی اوقات در گذشته در میان طوطی های دم پهن Platycercinae طبقه بندی می شدند. این موضوع با مطالعات مولکولی حل شد. مطالعه ای در سال ۱۹۸۴ روی آلوزیم های پروتئینی ارتباط نزدیک تر آن را با عروس هلندی ها نسبت به سایر طوطی ها نشان داد، و داده های توالی 12S rRNA میتوکندری آن را در میان زیرخانواده Calyptorhynchinae ( عروس هلندی های تیره ) قرار می دهد. ویژگی مورفولوژیکی منحصر به فرد پاراکیت ( به معنی طوطی دم دراز ) نتیجه کاهش اندازه و تغییر توله اکولوژیکی است.
از سوی دیگر، تجزیه و تحلیل توالی اینترون ۷ ژن β - فیبرینوژن هسته ای نشان می دهد که ممکن است هنوز به اندازه کافی متمایز باشد که به جای گنجاندن جنس در Calyptorhynchinae، تشخیص Nymphicinae را تضمین کند. [ ۲]
عروس هلندی اکنون از نظر بیولوژیکی به عنوان یکی از اعضای اصلی Cacatuidae طبقه بندی می شود زیرا تمام ویژگی های بیولوژیکی این خانواده را به اشتراک می گذارد؛ یعنی تاج نعوظ، کیسه صفرا، لایه ابری سرکوب شده ( که مانع از نمایش ساختار آبی و سبز رنگ ها می شود ) ، و پرهای صورت که کناره های منقار را می پوشانند، که همگی به ندرت در خارج از خانواده Cacatuidae یافت می شوند. [ ۲]