مرغ عشق

مرغ عشق ( نام رایج در ایران ) ، ( نام علمی: Melopsittacus undulatus ) کوچک ترین گونه از خانواده طوطی سانان می باشد و دانه خوار از خانوادهٔ پاراکیت بوده و بومی شرق استرالیا است. [ ۱] این پرنده دارای پرهای دُمی نسبتاً بلندی است و در طبیعت به رنگ های سبز و زرد با رگه های سیاه در نقاط مختلفی از بدن دیده می شود. این پرنده پس از سگ و گربه، محبوب ترین حیوان خانگی در دنیاست. [ ۲] مرغ عشق ها در اسارت به رنگ های آبی، سفید، خاکستری، سبز، بنفش، زرد و ترکیبی از این ها نیز قابل مشاهده هستند. [ ۳] مطالعات فیلوژنتیک نشان می دهند که این پرنده، ارتباط تکاملی بسیار نزدیکی با طوطی های زبان جارویی و طوطی انجیرخوار دارند. [ ۴] [ ۵] مرغ عشق ها بسیار باهوش هستند و توانایی یادگرفتن کارهای مختلف همانند تقلید صدا را دارند.
مرغ عشق برای اولین بار در اواخر سال ۱۷۰۰ میلادی به صورت گله های وحشی در استرالیا مشاهده شد که تعداد افراد این گله ها به هزاران قطعه می رسید. نام انگلیسی مرغ عشق «باجریگار» از کلمه بومی Budgerigar گرفته شده است که این لغت در زبان بومیان استرالیا به معنی «غذای خوب» می باشد و شاید علت این تسمیه بدان جهت بوده است که وجود این پرنده در منطقه ای دلیل وفور نعمت و غذای فراوان در آن منطقه بوده است، زیرا که این پرنده در شرایط مناسب غذایی به شدت زاد و ولد نموده و گله های بزرگی به وجود می آورد. این پرنده برای اولین بار در سال ۱۸۰۵ توسط «جورج شاو» مدیر جانورشناسی موزه طبیعی بریتانیا شناسایی شد و در سال ۱۸۳۲ طبیعی دان «موزه لینه» که «یوهان واگلر» نام داشت توضیحاتی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۴۰ میلادی، زیست شناسی به نام جان گولد، نام علمی فعلی این پرنده را انتخاب کرد. [ ۶]
او این پرنده را از استرالیا خارج کرد و به انگلستان برد. موج تقاضا برای این پرنده موجب شد تا کشتی های زیادی دست به کار انتقال این پرندگان به اروپا، مخصوصاً انگلستان، هلند و بلژیک بزنند. کشتی ها مرغ عشق ها را در دسته های چند ده هزارتایی حمل می کردند. در طول سفر چندهفته ای، فقط تعداد اندکی از آنان سالم به اروپا می رسیدند. به زودی این پرنده اهلی شد و از طریق انگلستان به تمام دنیا منتقل شد. مرغ عشق در سال ۱۸۴۶ برای اولین بار وارد کشور فرانسه شد و هشت سال بعد یعنی در سال ۱۸۵۴ طبیعی دان فرانسوی «جان دلون» مقاله ای در خصوص تکثیر، تغذیه و نگهداری مرغ عشق منتشر کرد. در سال ۱۸۵۹ نویسنده آلمانی «کارل بوله» در نشریه پرنده شناسی آلمان مقاله مفصلی دربارهٔ مرغ عشق منتشر کرد. از نوشته های «بوله» چنین بر می آید که مرغ عشق در آن زمان در تمامی شهرهای بزرگ آلمان به عنوان حیوان خانگی رایج بوده است و بنا به گفته او مرغ عشق برای اولین بار در سال ۱۸۵۵ درشهر برلین آلمان توسط «گرفین شورین» تکثیر یافت. مرغ عشق از سال ۱۸۶۰ به بعد در تمامی باغ وحش های آلمان وجود داشته و با موفقیت تکثیر و پرورش یافته است. طی ۵۰ سال، واحدهای عظیم تجاری به وجود آمدند که هزاران قطعه از این پرنده کوچک را برای دوستداران پرندگان زینتی تکثیر می کردند. در اواخر قرن نوزدهم واردات مرغ عشق به ارقام غیرقابل تصوری رسید. بنابر نوشته های «دبراسای» تنها در سال ۱۸۹۴ واردات پرندگان زنده به بنادر فرانسه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار قطعه بوده که در آن، واردات مستقیم به انگلستان و آلمان منعکس نشده است و از زمانی که وارد ایران شدند بسیار مورد توجه دوستداران پرنده ها قرار گرفتند.

مرغ عشق (lovebird)
هر یک از گروه پرندگان متعلق به خانوادۀ طوطی. در افریقا و در جنوب صحرایافت می شود. نام این پرندگان از نمایش علاقه نرها به ماده ها گرفته شده است. مرغان عشق معمولاً اندکی بزرگ تر از گنجشک و حدود ۱۶ سانتی مترند. به رنگ های سبز و قرمز، و زرد یافت می شوند، و لکه هایی سیاه روی سر خود دارند. جنس Agapornis در خانواده طوطی، راستۀ طوطی شکلانقرار دارد.