صلاصل. [ ص ُ ص ِ ] ( اِخ ) آبی است عامر را در وادی که آن را جوف نامند. در آن خرمابن های بسیار و مزارع فراوان است. نصر گوید: آبی است بنی عامربن جذیمة از عبدالقیس را. گوید گروهی از عبدالقیس نزد عمر آمدند و درباره صلاصل از او داوری طلبیدند. یکی از آنان این ابیات را از تلید عبشمی بر وی برخواند و عمر آب رااز فرزندان عامر دانست. و اول این ابیات این است :
اتتنا بنوقیس بجمع عرمرم
و شن ٌ وابناء العمور الاکابر
فباتوا مناخ الصیف حتی اذا زقا
مع الصبح فی الروض المنیر العصافر
نشأنا الیها و انتضینا سلاحنا
یمان و مأثور من الهند باتر
و نبل من الرادی بایدی رماتنا
و جرد کاشطار الجزور عواتر
شفینا الغلیل من سمیر وجعون
و افلتنا رب الصلاصل عامر
و ایقن ان الخیل ان یعلقوا به
یکن لنبیل الخَوْف بعداً اءُآبر
ینادی بصحراء الفروق و قد بدت
ذری ضبع أن افتح الباب جابر.
( معجم البلدان ).
صلاصل. [ ص َ ص ِ ] ( ع اِ ) ج ِ صُلصُل. فاخته. ( غیاث اللغات ) ( دهار ). ج ِ صَلصال. رجوع به صلصال شود. || موهای پیشانی اسب. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || قدحها. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
صلاصل. [ ص َ ص ِ ] ( اِخ ) آبی است بنی اسمر از بنی عمروبن حنظلة را. ( معجم البلدان ).