سعداوی نوال

نوال سعداوی
سَعداوی، نَوال (مصر سفلی ۱۹۳۱- ) (El Saadawi, Nawal)بانوی روان شناس، داستان نویس، نمایش نامه نویس و فعال سیاسی مصری. در دانشگاه قاهره پزشکی خواند (۱۹۵۵). در ۱۹۷۲ با پژوهشی دربارۀ اجتماعی شدن روابط جنسی و تأثیر آن بر زنان، با عنوان زن و مسائل جنسی جنجال آفرید که به اخراجش از وزارت بهداری انجامید. از اواخر دهۀ ۱۹۵۰ به داستان نویسی روی آورد و در ۱۹۶۰ دو مجموعۀ داستان کوتاه عشق را آموختم و لحظه های راستی، و نخستین رمانش خاطرات بانوی پزشک منتشر شد. در داستان های متعدد اثرات سرکوب جنسی را کاویده است. در کتاب تازه اش، عشق در عصر نفت به رابطۀ میان الزامات اقتصاد جهانی و جنسیت می پردازد. از برجسته ترین آثارش خاطرات زندان زنان است (۱۹۸۳). دو نمایش نامه نیز دارد. بیشتر آثارش به زبان های دیگر ترجمه و خود او به عنوان سخنگوی نامدار فمینیسم بین المللی شناخته شده است. در ۱۹۸۲ انجمن همبستگی زنان عرب را تأسیس کرد که دولت در ژوئن ۱۹۹۱ دستور انحلال آن را داد. برای تثبیت حق موجودیت انجمن تلاش فراوان کرد که ماجرای آن را در کتابنبرد تازه در مسئلۀ زن (۱۹۹۲) آورده است. از دیگر آثارش: مرگ مرد تنها بر روی زمین (۱۹۷۶)؛زنی در نقطۀ صفر (۱۹۸۳)؛ بهشت و ابلیس (۱۹۹۲).