سافره
لغت نامه دهخدا
سافرة. [ ف ِ رَ ] ( اِخ ) گروهی است از روم. ( منتهی الارب ). امة من الروم. ( قطر المحیط ) ( شرح قاموس ). و تسمیه آن برای بُعد و دوری آنهاست در مغرب و از آن است حدیث «لولا اصوات السافرة لسمعتم وجبة الشمس ، یعنی اگر آواز آن مردم نمی بود هر آینه می شنیدید آواز افتادن و غروب شدن آفتاب را. ( شرح قاموس ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید