زبان اکدی

زبان اَکَدی (به اکدی: lišānum akkadītum) یک زبان سامی (از خانواده بزرگ تر زبان های آفریقایی-آسیایی) است که در دوران باستان، از هزارهٔ سوم پیش از میلاد در میانرودان (بین النهرین) بین آشوریان و بابلیان رایج بود. اکدی نخستین زبان سامی است که برای نوشتن به کار رفت و خط نگارشی آن خط میخی است که از زبان سومری گرفته شده است.
اکدی کهن، از ۲۵۰۰–۱۹۵۰ پیش از زایش مسیح
بابلی کهن/آشوری کهن؛ ۱۹۵۰–۱۵۳۰
بابلی میانه/آشوری میانه؛ ۱۵۳۰–۱۰۰۰
بابلی نو/آشوری نو؛ ۱۰۰۰–۶۰۰
بابلی دور؛ ۶۰۰–۱۰۰ پیش از میلاد
اکدی از دید گیتاشناسی و بازه تاریخی به چند دوره بخش می شد:
نام زبان اکدی از شهر اکد یکی از مراکز تمدن کهن در جنوب میانرودان گرفته شده است، عنوان اکدی همچنین برای قوم و تمدن اکدی هم به کار می رود.
با اینکه خط میخی از سومری وارد زبان اکدی شده است، این زبان وابستگی نزدیکی با زبان سومری ندارد.