رقص های مازندرانی

رقص مازندرانی از نمونه رقص های شمال ایران می باشد که در استان مازندران توسط مردم طبری ( مازندرانی ) صورت می گیرد. رقص مازندرانی دارای انواع مختلفی می باشد. دروم ( تکدست ) ، [ ۱] چکه سما، رقص خرمن، رقص دُهُل، بینج سما، رقص لوچو و چو سما چند نمونه از مهم ترین رقص های مازندران می باشند. [ ۲]
دُروم یا دورون در زبان مازندرانی به معنی دور گرفتن و چرخیدن است. این نوع رقص، ویژه غرب استان مازندران و منطقه کجور ( نور و نوشهر ) و کلارستاق ( چالوس و کلاردشت ) است که به نحو شورانگیز و پرهیجان و پرتحرک، با حرکات موزون حماسی گونهٔ دست جمعی جوانان در مراسم عروسی همراه با سازهای سرنا و دسرکوتن و غَرنِه ( امروزه بیشتر به همراه اُرگ ) اجرا می شود. این رقص در گذشته یک رقص پهلوانی محسوب می شده است که قبل و بعد از مسابقات کشتی لوچو توسط کشتی گیران و تماشاگران انجام می شده است. [ ۳]
به گفته فریده یوسفی زیرآبی رقص دروم دروم در جامعه کشاورزی معمولاً در جشن خرمن برگزار می شود. جشن شکرگزاری از نعمت و برکتی است که خداوند به کشاورزان اعطا نموده است. [ ۴]
رقص دروم معمولاً در مزارع و پس از برداشت محصول برگزار می شود و مردم دور هم جمع می شوند و جوانان و پهلوانان روستا برای شادی و مبارزه و زور آزمایی و گرفتن هدایا در این مراسم شرکت می کنند. در رقص دروم دروم که بصورت دست جمعی و چرخشی است دست ها و پاها به نماد شکرگزاریاز خداوند و برداشت محصول به آسمان بلند می شود. پس از رقص دروم دروم جوانان برای زور آزمایی کشتی محلی و بومی لوچو را برگزار می کنند. موسیقی دروم دروم سرنای مازندرانی به همراه دست دایره یا دهل است که برخی از ساز دوسرکوتن نیز استفاده می کنند و جمعیت در همراهی ساز دست می زنند. رقص دروم دروم در آیین عروس بران ( سوار کردن عروس بر اسب ) نیز برگزار می شود که حالتی نمادین دارد و مردم برای همه جوانان و نوعروسان آرزوی خوشبختی می کنند. [ ۵] در رقص دروم احساسات مردانگی موج می زند که ریتم خاص آن را دارای نظم و حرکات آن کاملاً هدفمند انتخاب و کنترل شده است. [ ۶]
در شهرهای غربی مازندران این رقص مرسوم است و بیشتر در مراسم جشن و شادی مردم این رقص را بر پا می کنند یا در مواقعی که مردم از کار روزمره فارغ شده و روزهای تعطیل به دور جنگل و چمنزار گرد هم جمع می شوند و این رقص سنتی که بسیار پرتحرک و شاد می باشد را انجام می دهند و لحظات شادی را برای تماشاچی فراهم می کنند. این رقص که انجام آن به بدنی آماده و ورزیده نیاز دارد شاید به نظر ساده باشد اما در عمل فرد متوجه می شود که حتی اگر ورزشکار هم باشد نمی تواند بیشتر از پنج دقیقه آن را انجام دهد. این رقص که حرکات آن بسیار نمادین و اسطوره ای می باشد در حدود چند صد سال در یوش، بلده، نور، چمستان، ناتل، رویان، کجور، کندلوس، مرزن آباد، فشکور، دلیر، الیت، تبرسسو، لاهو، الیکا، چالوس و کلاردشت به چشم خورده است و احتمال می رود که مکان اصلی به وجود آمدن این رقص در این مناطق باشد. در این رقص که فرد اول با پریدن شروع به رقص می کند همراه با حرکات هماهنگ و موزون دست و پا بوده که البته تمام این پریدنها و حرکات موزون با سفت کردن عضلات همراه است به طوری که تا پایان رقص عضلات فرد رقاص سفت و سخت باقی می ماند و دشواری این رقص هم به این دلیل است. این پریدنها با موسیقی بسیار حائز اهمیت است. در این رقص هر بیننده ای متوجه می شود که که دروم شبیه به حرکات ورزشی و حتی سخت تر از آن است. [ ۷]