دکران

لغت نامه دهخدا

دکران. [ دُ ] ( اِ ) دوک که بر آن ریسمان می تابند و به عربی آنرا مبرم خوانند. ( از آنندراج ). و در سایر مآخذ دیده نشد.

پیشنهاد کاربران

بعضی گفته دکران [dakar�n] شیپور بوده است که از شاخ حیوانات می ساخته اند که هنگام جنگ با نواختن آن باعث رعب و وحشت در سپاه مقابل می شدند، شاعری گوید: بیهوده نوا ننما مثل دکران ای حر
دکران یا دگران؛ پرنده ایست که با آواز خوشش پرندگان دیگر را فریب می دهد و شکار می کند. گفته اند که این بیت از شعر حافظ به این پرنده اشاره دارد:
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی/ دام تزویر منه چون دگران قرآن را

بپرس