دفقه
لغت نامه دهخدا
دفقة. [ دِ ف َق ْ ق َ/ دِ ف ِق ْ ق َ ] ( ع ص ) مؤنث دفق است. ( از منتهی الارب ). مادیان نجیب و کریم و شتاب رو. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به دفق شود.
دفقة. [ دُ ق َ ] ( ع اِ ) یکباره : جاء القوم دفقةً واحدة؛ بیکباره آمدند. ( از اقرب الموارد )( از منتهی الارب ). || هر آنچه ریخته شود. ( ناظم الاطباء ). ج ، دُفَق ، دُفَقات. ( ناظم الاطباء ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید