جنین مرحله ای از رشد در رحم مادر است.از آن در باب های مختلفی نظیر
طهارت،
جهاد،
تجارت،
رهن،
وصیت،
نکاح،
ظهار،
لعان،
عتق،
تدبیر،
اقرار،
صید و ذباحه،
ارث و
دیات سخن گفته اند.
جنین (مباحث فقهی ، حقوقی و اخلاقی ) ، جنین در لغت به معنای پوشاندن چیزی از
حواس است و به فرزند در شکم مادر، از آن رو که پوشیده و پنهان است ، جنین گفته می شود. در علوم زیستی و جنین شناسی، به موجود حاصل از لقاح از سه تا هشت هفتگی رویان و پس از هشت هفتگی تا زمان تولد، جنین گفته اند. برای واژه علقه در منابع لغوی معانی متعددی ذکر شده است ، از جمله خون بسته و منجمد و
زالو .مفهوم اصلی آن وابستگی و تعلق چیزی به چیز دیگر است
در متون فقهی
واژه جنین در متون فقهی و حقوقی مترادف با «حَمْل »، یعنی بچه در رحم مادر از ابتدای
بارداری تا تولد، به کار می رود بر پایه کاربردی دیگر در متون فقهی ، واژه جنین بر حمل ، پس از آنکه
خلقت انسانی یابد، اطلاق می شود.
پیشینه
یکی از کهن ترین منابع مکتوب درباره جنین شناسی را اثری به زبان سنسکریت متعلق ح ۱۴۱۶ق م دانسته اند.با این همه ، نخستین مکتوبات علمی در این باره را به
بقراط (متوفی ۳۷۷ ق م ) نسبت داده اند.به نظر
ارسطو (متوفی ح ۳۲۲ ق م ) ، تشکیل شدن جنین ناشی از اختلاط
منی با خون قاعدگی
زن است .این نظریه تا حدود دو هزار سال پذیرفته بود.جالینوس (متوفی ح ۱۹۹ میلادی )، برخلاف
ارسطو، زن و
مرد را دارای
نطفه می دانست ، اما معتقد بود اعضای اصلی جنین از نطفه مرد به وجود می آیند. در قرن نوزدهم میلادی ، با اختراع میکروسکوپ و پس از اکتشاف چگونگی عملکرد اسپرم و تخمک ،
دانش جنین شناسی وارد مرحله جدیدی شد و در قرن بیستم به اوج شکوفایی خود رسید. پزشکان
مسلمان در آثار طبی خود به چگونگی پیدایش جنین و نحوه مراقبت از
زنان باردار می پرداخته اند، از جمله
ابن ماسویه (متوفی ۲۴۳)،
حنین بن اسحاق (متوفی۲۶۰)،
عریب بن سعید (متوفی ۳۶۹)،
احمد بن محمد بن یحیی بلدی (متوفی قرن چهارم )،
ابن سینا و
علی بن زین العابدین همدانی (متوفی ۱۳۰۶)می باشند.
در قرآن
...