تاریخ رومانی تاریخ کشور رومانی است.
بقایای ۳۴۹۵۰ ساله انسان های امروزی با ویژگی نئاندرتال های احتمالی در رومانی امروزی در سال ۲۰۰۲ کشف شد. [ ۱] سال ۲۰۱۱، بقایای انسانی قدیمی تر در انگلستان ( کنت کاور ۴۱٫۵۰۰ تا ۴۴٫۲۰۰ سال ) و ایتالیا ( ۴۳۰۰۰ تا ۴۵٫۰۰۰ سال ) شناسایی شد اما فسیل های رومانی هنوز در میان قدیمی ترین بقایای انسان هومو ساپینس در اروپا، بنابراین آنها ممکن است نماینده نخستین افرادی باشند که وارد اروپا شده اند. بقایای موجود مخلوطی از ویژگیهای مورفولوژیکی باستانی، اولیه انسان مدرن و نئاندرتال است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
رومانی جنگ جهانی اول در جانب متفقین با قدرت های مرکز جنگید. این کشور برای راضی کردن متفقین جهت الحاق بخش بزرگی از خاک امپراتوری اتریش - مجارستان به آن، ورود و اعلان جنگ را تا روز ۲۷ اوت سال ۱۹۱۶ به تعویق انداخت. به هر صورت، در این زمان توان متفقین در نبردهای فرسایشی تحلیل رفته بود و قدرت های مرکز توانستند بر رومانی با نیروهای مسلحی بی تجربه و تسلیحاتی ضعیف متمرکز شوند. درحالی که رومانی کمک مستقیم از متفقین غربی دریافت نمی نمود، پس از سقوط نیمه غربی کشور از جمله پایتخت و بیشتر خط ساحلی دریای سیاه و از دست دادن مقادیر زیادی از نیروها، رومانیایی ها تنها توانستند به کمک امپراتوری روسیه، دشمن را در ناحیه دانوب سفلی متوقف کند. سال ۱۹۱۷ با خرید تسلیحات فرانسوی و کمک مستشاری آن، نیروهای مسلح رومانی بازسازی شد. رومانیایی ها اقدام به ضد حمله کردند و توانستند به برخی موفقیت های محدود دست یابند. با آغاز فروپاشی امپراتوری روسیه، رومانی اواخر این سال آخرین نیروی مؤثر در تمامی جبهه شرقی جنگ جهانی اول بود. رومانی که به صورت کامل ارتباط خود را با متحدانش از دست داده و به انزوا درآمده بود، روز ۷ دسامبر سال ۱۹۱۷ با قدرت های مرکز پیمان آتش بس امضا کرد. با این حال، دولت مستقر رومانی برای شانه خالی کردن از اجرای مفاد سختیگرانه آن ۱۸ مارس سال ۱۹۱۸ استعفا داد. با وجود سر نهادن دولت بعدی بر آن، پیمان مذکور با شکست نهایی قدرت های مرکز در جنگ، اجرایی نشد. رومانی برای تصاحب سهمی در غنائم جنگ، روز ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۸ مجدداً وارد جنگ شد. با فروپاشی امپراتوری های روسیه و اتریش - مجارستان، رومانی با استفاده از خلع قدرت، اراضی زیادی از آن شامل بسارابی، بوکوفینا و ترانسیلوانیا، با جمعیت غالباً رومانیایی، را به سلطه خود درآورد. مالکیت رومانی بر این اراضی توسط پیمان های صلحی که به جنگ جهانی اول پایان داد، پس از جنگ به رسمیت شناخته شد. بدین شکل رؤیای ملی گرایان در تحقق «رومانی بزرگ» برآورده گشت. به هر صورت این اراضی اقلیت قابل توجهی از جمعیت اسلاو، مجارستانی، بلغاری و آلمانی را در خود داشت که سرزمین اصلی آن ها به دنبال پس گرفتن آن ها بود. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبقایای ۳۴۹۵۰ ساله انسان های امروزی با ویژگی نئاندرتال های احتمالی در رومانی امروزی در سال ۲۰۰۲ کشف شد. [ ۱] سال ۲۰۱۱، بقایای انسانی قدیمی تر در انگلستان ( کنت کاور ۴۱٫۵۰۰ تا ۴۴٫۲۰۰ سال ) و ایتالیا ( ۴۳۰۰۰ تا ۴۵٫۰۰۰ سال ) شناسایی شد اما فسیل های رومانی هنوز در میان قدیمی ترین بقایای انسان هومو ساپینس در اروپا، بنابراین آنها ممکن است نماینده نخستین افرادی باشند که وارد اروپا شده اند. بقایای موجود مخلوطی از ویژگیهای مورفولوژیکی باستانی، اولیه انسان مدرن و نئاندرتال است. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
رومانی جنگ جهانی اول در جانب متفقین با قدرت های مرکز جنگید. این کشور برای راضی کردن متفقین جهت الحاق بخش بزرگی از خاک امپراتوری اتریش - مجارستان به آن، ورود و اعلان جنگ را تا روز ۲۷ اوت سال ۱۹۱۶ به تعویق انداخت. به هر صورت، در این زمان توان متفقین در نبردهای فرسایشی تحلیل رفته بود و قدرت های مرکز توانستند بر رومانی با نیروهای مسلحی بی تجربه و تسلیحاتی ضعیف متمرکز شوند. درحالی که رومانی کمک مستقیم از متفقین غربی دریافت نمی نمود، پس از سقوط نیمه غربی کشور از جمله پایتخت و بیشتر خط ساحلی دریای سیاه و از دست دادن مقادیر زیادی از نیروها، رومانیایی ها تنها توانستند به کمک امپراتوری روسیه، دشمن را در ناحیه دانوب سفلی متوقف کند. سال ۱۹۱۷ با خرید تسلیحات فرانسوی و کمک مستشاری آن، نیروهای مسلح رومانی بازسازی شد. رومانیایی ها اقدام به ضد حمله کردند و توانستند به برخی موفقیت های محدود دست یابند. با آغاز فروپاشی امپراتوری روسیه، رومانی اواخر این سال آخرین نیروی مؤثر در تمامی جبهه شرقی جنگ جهانی اول بود. رومانی که به صورت کامل ارتباط خود را با متحدانش از دست داده و به انزوا درآمده بود، روز ۷ دسامبر سال ۱۹۱۷ با قدرت های مرکز پیمان آتش بس امضا کرد. با این حال، دولت مستقر رومانی برای شانه خالی کردن از اجرای مفاد سختیگرانه آن ۱۸ مارس سال ۱۹۱۸ استعفا داد. با وجود سر نهادن دولت بعدی بر آن، پیمان مذکور با شکست نهایی قدرت های مرکز در جنگ، اجرایی نشد. رومانی برای تصاحب سهمی در غنائم جنگ، روز ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۸ مجدداً وارد جنگ شد. با فروپاشی امپراتوری های روسیه و اتریش - مجارستان، رومانی با استفاده از خلع قدرت، اراضی زیادی از آن شامل بسارابی، بوکوفینا و ترانسیلوانیا، با جمعیت غالباً رومانیایی، را به سلطه خود درآورد. مالکیت رومانی بر این اراضی توسط پیمان های صلحی که به جنگ جهانی اول پایان داد، پس از جنگ به رسمیت شناخته شد. بدین شکل رؤیای ملی گرایان در تحقق «رومانی بزرگ» برآورده گشت. به هر صورت این اراضی اقلیت قابل توجهی از جمعیت اسلاو، مجارستانی، بلغاری و آلمانی را در خود داشت که سرزمین اصلی آن ها به دنبال پس گرفتن آن ها بود. [ ۸]
wiki: تاریخ رومانی