بهداشت کار دهان و دندان یا هایژنیست دندان (به
انگلیسی: Dental hygienist) متخصصی است که پس از طی کردن دوره های آموزش رسمی و معتبر در
دانشکده های دندانپزشکی به ارائهٔ خدمات و سرویس در ارتباط با بهداشت دهان و دندان زیر نظر یک
دندانپزشک یا بطور مستقل می پردازد.
دستیار دندان پزشکدر ایران به دلیل کمبود شدید دندانپزشک در مناطق شهری و نبود دندانپزشک در مناطق روستایی و عشایری آموزشکده بهداشت دهان در
دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۴ تأسیس شد. پس از انقلاب ۵۷ در سال ۱۳۶۰ با تصویب «قانون تربیت بهداشت کار دهان و دندان به منظور گسترش خدمات درمانی و بهداشتی در روستاها» وارد مرحلهٔ تازه ای شد و در حدود ۶۰۰۰ بهداشت کار دهان و دندان با تعهد ارائهٔ خدت ۶ ساله در مناطق روستایی و محروم تربیت و جذب شدند. این افراد پس از طی این دوره و پشت سر گذاردن یک آزمون می توانستند وارد دوره پزشکی دندانپزشکی شوند. روز تصویب این قانون در
مجلس شورای اسلامی بنام روز دندانپزشک نیز نامگذاری گردید.
طبق آیین نامه «قانون تربیت بهداشت کار دهان و دندان به منظور گسترش خدمات درمانی و بهداشتی در روستاها» که توسط
وزارت بهداری وقت تهیه شده است وظایف بهداشت کار در ماده ۱۰ به شرح ذیل ارائه شده است:
طبق ماده ۱۱ و ۱۲ آیین نامه مربوط اختیارات بهداشت کار "بهداشت کار حق نوشتن
نسخه نداشته و داروهای مصرفی جهت خدمات مجاز منحصراً بوسیلهٔ شبکه های بهداری تأمین می گردد. خروج از حدود اختیارات و وظایف فوق دخالت غیر مجاز در امور پزشکی و تابع قوانین جزایی مربوطه می باشد."