الکساندر تواردوفسکی

الکساندر تریفونوویچ تواردوفسکی ( انگلیسی: Aleksandr Tvardovsky; روسی: Александр Трифонович Твардовский  ; 21 June  [ سبک قدیمی: 8 June]   1910 - ۱۸ دسامبر ۱۹۷۱ ) شاعر، نویسنده، ویراستار و روزنامه نگار اهل شوروی سابق و سردبیر مجله ادبی نووی میر از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۴ و ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰ بود. در طول سردبیری او، مجله یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ توسط الکساندر سولژنیتسین منتشر شد. او بیشتر به خاطر شعر طنز حماسی خود واسیلی تیورکین  [ fr] ( Vasili Tyorkin ) شناخته شده است.
تواردوفسکی در یک خانواده روسی در زاگوریه در اسمولنسکی آویزد استان اسمولنسک در امپراتوری روسیه به دنیا آمد. در زمان تولد او، خانواده در مزرعه ای زندگی می کردند که پدرش به صورت اقساطی از بانک زمین دهقانی خریداری کرده بود. پدر تواردوفسکی، پسر یک سرباز بی زمین، آهنگر بود. مزرعه در زمین فقیرانه ای قرار داشت، اما پدر تواردوفسکی آن را دوست داشت و به آنچه که از طریق سال ها کار سخت به دست آورده بود، افتخار می کرد. او این عشق و غرور را به الکساندر منتقل کرد.
پدر تواردوفسکی مردی علاقه مند به مطالعه و باهوش بود که اغلب برای الکساندر و بقیه اعضای خانواده کتاب می خواند. الکساندر از دوران کودکی با آثار الکساندر پوشکین، نیکولای گوگول، میخائیل لرمانتوف، نیکولای نکراسوف و دیگران آشنا شد. او در جوانی شروع به سرودن شعر کرد. در ۱۳ سالگی برخی از شعرهای خود را به معلم جوانی نشان داد و او انتقادات گمراه کننده ای به او کرد و به او گفت که شعر باید تا حد امکان نامفهوم سروده شود. اولین شعر منتشر شده او "کلبه ای جدید" بود که در روزنامه " روستای اسمولنسک " چاپ شد. پس از انتشار، او اشعار خود را جمع آوری کرد و به شاعر، میخائیل ایزاکوفسکی نشان داد. الکساندر بعداً به تأثیر ایزاکوفسکی اذعان کرد و گفت که او تنها شاعر شوروی بوده است که تأثیر مفیدی بر او داشته است. [ ۱]
او به دلیل فقر مدرسه روستا را تنها پس از گذراندن چهار کلاس ترک کرد و خود را تماماً وقف ادبیات کرد. در سن ۱۸ سالگی به اسمولنسک رفت، اما نتوانست اثر ادبی پیدا کند. در زمستان ۱۹۳۰، پس از بازدید از مسکو، به روستای زادگاهش بازگشت. [ ۲] در این دوره با کمک یکی از مقامات حزبی وارد مؤسسه آموزشی شد، اما در آنجا تحصیلات خود را به پایان نرساند. تحصیلات خود را بعدها در انستیتوی تاریخ، فلسفه و ادبیات مسکو به پایان رساند. شعر او سرزمین موراویا در سالهای ۱۹۳۴–۱۹۳۶ سروده شد و مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. این شعر، همراه با دیگر شعر روایی اولیه اش، جاده سوسیالیسم ( ۱۹۳۱ ) ، محصول تلاش تواردوفسکی برای کنار آمدن با جمع سازی بود. او جایزه استالین را برای سرزمین موراویا دریافت کرد. [ ۲] پدر تواردوفسکی در دوران جمع سازی در اتحاد جماهیر شوروی به کولاک بودن متهم شد. در سال ۱۹۳۰، پس از اینکه الکساندر به اسمولنسک نقل مکان کرد، پدرش از ترس دستگیری از خانه فرار کرد. در سال ۱۹۳۱، به غیر از الکساندر، تمام خانواده از زاگوریه تبعید شدند. خانواده چندین سال از جایی به مکان دیگر رفتند، از هم جدا شدند و دوباره گرد هم آمدند و به دنبال کار و امنیت بودند. برخی از آنها مدتی را در اردوگاه های کار گذراندند. اورلاندو فیگس احساس ناراحتی الکساندر را از نحوه رفتار با خانواده اش توصیف می کند و در عین حال برای خودش، حرفه اش و پیشرفت های خلاقانه اش می ترسید اگر بخواهد فعالانه به آنها کمک کند. در اوت ۱۹۳۱، زمانی که پدر و برادرش به طور غیرمنتظره به محل کارش به اسمولنسک رسیدند، الکساندر با پلیس تماس گرفت و پدرش دستگیر شد. [ ۳] به احتمال زیاد اگر تواردوفسکی برای کمک به پدر کولاکش ( از نظر بسیاری یک عنصر خطرناک و جنایتکار ) دیده می شد، در کنار پدرش دستگیر می شد. تواردوفسکی در شعر متاخر خود به نام «به حق حافظه» ( ۱۹۶۸ ) به گناهی که نسبت به پدرش احساس می کرد، اذعان داشت.