الموقوذه

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
وقذ (۱ بار)

«مَوْقُوذَة» از مادّه «وقذ» (بر وزن نقض) به معنای کتک زدن شدید است که منجر به مرگ گردد. و یا بیماری شدیدی است که حیوان را به کام مرگ بکشاند. گاهی کتک زدن و بیماری شدید که منجر به مرگ نشود را نیز «وقذ» می گویند، ولی در مورد آیه، همان معنای اول مراد است.
ضرب شدید. اسقاط نیز گفته‏اند «وَقَذَهُ النُّعاسُ: اَسْقَطَهُ» خواب او را ساقط کرد «شاةٌ مَوْقُوذَةٌ» گوسفندی است که با چوب و غیره زیر کتک مرده باشد. آن میته است و حرام . منخنقه حیوانی خفه شده. یعنی از جمله محرمات و میته حیوان خفه شده و حیوان با کتک مرده است که مردم جاهلیت حلال می‏دانستند. این کلمه یکبار بیشتر در قرآن نیامده است.