الظلمات

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ظلم (۳۱۵ بار)

تاریکی. جمع آن ظلمات است . راغب گفته از جهل و شرک و فسق به ظلم تعبیر آوردند چنان که از علم و توحید و عدل به نور تعبیر آوردند. . ظلمات در آیه تیرگی‏های کفر و نور روشنی ایمان است نظیر . فعل آن از بابا افعال آمده و لازم است مثل . چون بر آنها تاریک گردد می‏ایستند گویند: «اَظْلَمَ الِّیلُ: صارَ مُظْلِماً». مظلم (به صیغه فاعل) تاریک ایضاً کسی که در تاریکی داخل شود . «قطعاً» حال است از لیل، یعنی گوئی صورتشان با تکّه هائی از شب تاریک پوشیده است . «مُظْلِمُونَ» به ظلمت داخل شوندگان‏اند. * . در المیزان فرموده: ظلمات ثلث به قولی عبارت‏اند از ظلمت شکم و رحم و بچّه‏دان، و آن را در مجمع از حضرت باقر «علیه السلام» روایت کرده و به قولی مراد از آنها ظلمت صلب و رحم و بچّه‏دان است ولی این خطاست که کلمه «فِی بُطُونِ اُمَّهتِکُمْ» صریح است که هر سه ظلمت در شکم مادر است و ربطی به صلب مرد ندارد (تمام شد). ناگفته نماند: عنایت به ظلمت نشان می‏دهد که ظلمت را در خلقت انسان دخالت تامّی است روئیدنی‏ها نیز ابتدا ظاهر می‏شوند ایضاً جاندارانی که بوسیله تخم گذاری تولید می‏شوند.