الارائک

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ارک (۵ بار)

«أَرائِک» جمع «اریکه» به تختی می گویند که اطراف آن از هر طرف به صورت سایبان پوشانیده شده است. و در اصل به گفته «راغب» از «اراک» که نام درخت معروفی است گرفته شده; چرا که گاهی عرب ها از این درخت، سایبان های مخصوصی می ساختند و یا از «اروک» که به معنای اقامت و توقف است می باشد. و طبق گفته جمع کثیری از مفسران، و ارباب لغت به معنای تخت هایی است که در حجله گاه می گذارند; یعنی در اصل به تخت هایی می گویند که در حجله عروس می نهند و منظور در اینجا تخت های زیبا و فاخر است. به عبارت دیگر، «أَرائِکِ» جمع «اریکه» به معنای تخت های زیبای سلطنتی است; و یا تخت های پر زینتی که در «حجله گاه» می نهند. و در اینجا اشاره به تخت های بسیار زیبای بهشتی است که نیکان بر آن تکیه می کنند. بعضی معتقدند که اصل این کلمه فارسی است و از «ارگ» به معنای کاخ سلطنتی گرفته شده است (این واژه به معنای قلعه ای که درون شهر بوده باشد نیز آمده، و از آنجا که قلعه درون شهر غالباً مخصوص شاهان است به آن اطلاق شده). بعضی دیگر «أَرائِکِ» را مفرد و از واژه فارسی «اراک» یا «ارایک» دانسته اند; که به معنای تخت پادشاهی است. سپس به معنای «پایتخت» و یا استانی که پایتخت در آن است اطلاق شده. و «عراق» را مُعَرَّب «اراک» می دانند که به معنای چنین استانی است، و می گویند: لفظ «أَرائِکِ» به معنای بارگاه و تخت سلطنتی در «اوستا» نیز آمده است. در حالی که، بعضی از علمای لغت عرب، ریشه آن را عربی می دانند; و چنان که اشاره شد، معتقدند از واژه «اراک» که نام درخت معروفی است و با آن تخت و سایبان درست می کردند گرفته شده است. ولی، آنچه از موارد استعمال این کلمه در قرآن مجید استفاده می شود این است که به همان معنای تخت های زیبا و مزین است که صاحبان نعمت و قدرت از آن استفاده می کنند.
(بر وزن سفینه) تخت مزین یعنی: در بهشت بر تخت‏های مزین تکیه زده‏اند، ارباب لغت آن را تخت مزین. که در خیمه یسا در اطاقی است و تخت اطاق عروس و سرا پرده عروس که روی سریر است و فرش اطاق عروس. معنی کرده‏اند. این کلمه به صیغه جمع «اَرائِکَ» پنج بار در قرآن مجید آمده است. نا گفته نماند: اریکه تخت خالی نیست. بلکه مزیّن بودن آن منظور است چنانچه در اطاق سریر بر تخت. سرور و شادی مورد نظر است.