استان زئیر

زئیر ( به پرتغالی: Zaire، فرانسوی: Zaïre، Kongo: Nzadi ) یکی از ۱۸ استان آنگولا است. این کشور ۴۰٬۱۳۰ کیلومتر مربع ( ۱۵٬۴۹۰ می مربع ) را در شمال غرب کشور اشغال کرده و در سال ۲۰۱۴ ۵۹۴٬۴۲۸ نفر جمعیت داشته است. از غرب با اقیانوس اطلس، از شمال با جمهوری دموکراتیک کنگو، از شرق با استان اویژ، و از جنوب با استان بنگو هم مرز است.
مردم کنگو ( یا باکونگو ) در اواسط قرن سیزدهم دره رودخانه کنگو ( یا زئیر ) را اشغال کردند و پادشاهی کونگو را تشکیل دادند که از سال ۱۳۹۰ تا سال ۱۸۹۱ به عنوان یک کشور مستقل وجود داشت و تا سال ۱۹۱۴ به عنوان یک دولت وازال پادشاهی پرتغال. در سال ۱۹۱۴ سلطنت کنگو پس از سرکوب چند شورش توسط پرتغالی ها لغو شد. آنگولا پرتغالی از سال ۱۸۸۵ منطقه کنگو را شامل می شد که در سال ۱۹۱۹ به ترتیب شمال و جنوب رودخانه کنگو/زئر به مناطق کابیندا و زئیر تقسیم شد. در طول جنگ استقلال آنگولان ۱۹۶۱–۱۹۷۴ بخش بزرگی از باکونگو به جمهوری زئیر گریختند. بسیاری از این پناهندگان و فرزندانشان پس از توافق آلور استقلال آنگولان را به رسمیت شناختند، بازگشتند.
موزه مولومبیمبی: خانه پادشاه باستان در م بانزا کنگو.
یالا نکو ( درخت نیرو یا خون ) : مکانی که پادشاه کنگو در آن احکام را اجرا می کرد.
ویرانه های کلیسای جامع: اولین کلیسای آنگولا که در سال ۱۴۹۱ ساخته شد. مورد بازدید پاپ ژان پل دوم قرار گرفت.
بنادر ریکو و پیندا: آن ها به عنوان بنادر برای صادرات بردگان خدمت می کردند.
پونتا دو پادرائو: اولین بندری که در سال ۱۴۸۲ برای کشف آنگولا توسط دیگو کاو به پرتغالی ها خدمت کرد.
مبنزاکنگو ( سابقاً سائو سالوادور دو کنگو ) مرکز استان است. این شهر در حدود ۴۸۱ کیلومتری ( ۲۹۹ می ) لواندا و ۳۱۴ کیلومتری اویژ واقع شده است.
استان کوآنزا شمالی شامل شش ( ۶ ) شهرداری ( municípios ) :
• کویمبا
• مبنزاکنگو
• نوکیو کمونی
• نزتو
• سویو
• تومبوکو
استان کوآنزا شمالی شامل کمون های زیر ( کوموناس ) ؛ مرتب سازی شده توسط شهرداری های مربوطه خود را:
شهرداری کویمبا: – بوئلا, کویمبا, لوواکا , سرا دا کاندا ( کاندا )
شهرداری ام بانزا کنگو: – کالوکا, کیند ( کویند ) , لووو, مادیمبا, نکالمباتا ( کالامباتا )
نوکوی شهرداری: – لوفیکو, امپالا لامبو, نوکوی
شهرداری نزیتو: – کیندجی ( کویندجه ) , لوژ ( کیبالا نورته یا لوگ - کیبالا، موسرا، نزیتو