اسب نسایی یک نژاد باستانی و منقرض شده از نژادهای اسب است. این نژاد در اصل بومی شهر نیسایا ( Nisaia ) بود که در دشت های نسایی ( در قسمت جنوبی از دامنهٔ کوه های زاگرس یا سایر مناطقی که در ادامه اشاره می گردد ) ، واقع شده بود. این اسب خواهان زیادی در دنیای باستان داشت. گفته شده است که اسب نسایی در رنگ های متفاوتی وجود داشته، شامل رنگ های معمول مانند کهر تیره کرنگ. نیله و قهوه ای سوخته و همچنین رنگ های نادر مانند مشکی خالص، قرمز و آبی قزل، و خال خالی. گفته شده است که اسب نسایی باستانی در مقایسه با اسب های خالص بعدی که بعدها در تمدن ایران به وجود آمد و سری قلمی داشتند، سری ستبر و نیرومند داشتند که مشخصه اسب های جنگی بودند. این مطلب این فرضیه را القا می کند که شاید اسب های نسایی از نسل نمونه اولیه اسب جنگل باشند.
... [مشاهده متن کامل]
یونانیان باستان آن را به خاطر نیسا که محل پرورش آن اسب بود، اسب نسایی می گفتند و چینی ها آن را اسب آسمانی یا اژدهای گیاهخوار می گفتند! آن اسب با ارزش ترین اسب در دنیای باستان بود و به عنوان زیباترین اسبی که تاکنون وجود داشته شناخته شده است. اسب های نسایی سلطنتی نشانی از اشرافیت در ایران باستان بودند. دو اسب نسایی نر سفید، ارابه سلطنتی را می کشیدند در حالی که چهار تا از این اسبان شاهی ارابه اهورامزدا را می کشیدند. در طول سلطنت داریوش، اسب نسایی از ارمنستان تا ازبکستان نیز پرورش می یافت. اسب نسایی خواهان بسیاری داشت و یونانیان ( به ویژه اسپارتانها ) اسب نسایی را بعدها وارد کردند و آن را در اسطبلهای خودشان پرورش دادند و بسیاری از قبایل کوچ نشین ( مانند Scythians ) در درون و اطراف امپراتوری پارس نیز اسب های نسایی را گرفتند، وارد کردند یا دزدیدند.
اسب نسایی برای اولین بار به طور گسترده توسط A. T. Olmstead به تفصیل در تاریخچه او از امپراتوری پارس توصیف شد. اسب های سفید خالص اسبای شاه و خدایان بودند. کوروش بزرگ وقتی که یکی از اسبهایش هنگام گذشتن از رودخانه غرق شد، بسیار پریشان گشت و جایی از رودخانه را که اسبش در آن غرق شده بود، خشکاند. او معتقد بود که هر چیزی که بتواند چنین موجود زیبایی را بکشد، نباید اجازه حرکت داشته باشد. Olmstead همچنین نوشته است که سرچشمه مبارزات آشوری ها در حمله به مادها، اسب های نسایی ایشان بود چرا که مادها اولین پرورش دهندگان اسب نسایی بودند.
اسب های نسایی آنقدر معروف بودن که امپراتور چین ( Wu - ti ) در سال ۱۳۰ قبل از میلاد یک ژنرال به نام چانگ چین ( Chang Ch'ien ) را برای خرید آن ها عازم ایران کرد. او هر چند در مأموریتش ناموفق بود ولی سفرش باعث بازشدن راه ابریشم به سمت غرب شد. قرن ها بعد، پادشاه ایرانی شاپور اول در زمان ساسانیان یک اسب سفید نسایی زیبا را به یهودیان هدیه داد. به عقیده یهودیان، موعودشان ( Messiah ) با یک الاغ یا قاطر خواهد آمد از این رو وی را همان موعود خواندند ( تلمود بابلی – Sanhedrin 98a )
... [مشاهده متن کامل]
یونانیان باستان آن را به خاطر نیسا که محل پرورش آن اسب بود، اسب نسایی می گفتند و چینی ها آن را اسب آسمانی یا اژدهای گیاهخوار می گفتند! آن اسب با ارزش ترین اسب در دنیای باستان بود و به عنوان زیباترین اسبی که تاکنون وجود داشته شناخته شده است. اسب های نسایی سلطنتی نشانی از اشرافیت در ایران باستان بودند. دو اسب نسایی نر سفید، ارابه سلطنتی را می کشیدند در حالی که چهار تا از این اسبان شاهی ارابه اهورامزدا را می کشیدند. در طول سلطنت داریوش، اسب نسایی از ارمنستان تا ازبکستان نیز پرورش می یافت. اسب نسایی خواهان بسیاری داشت و یونانیان ( به ویژه اسپارتانها ) اسب نسایی را بعدها وارد کردند و آن را در اسطبلهای خودشان پرورش دادند و بسیاری از قبایل کوچ نشین ( مانند Scythians ) در درون و اطراف امپراتوری پارس نیز اسب های نسایی را گرفتند، وارد کردند یا دزدیدند.
اسب نسایی برای اولین بار به طور گسترده توسط A. T. Olmstead به تفصیل در تاریخچه او از امپراتوری پارس توصیف شد. اسب های سفید خالص اسبای شاه و خدایان بودند. کوروش بزرگ وقتی که یکی از اسبهایش هنگام گذشتن از رودخانه غرق شد، بسیار پریشان گشت و جایی از رودخانه را که اسبش در آن غرق شده بود، خشکاند. او معتقد بود که هر چیزی که بتواند چنین موجود زیبایی را بکشد، نباید اجازه حرکت داشته باشد. Olmstead همچنین نوشته است که سرچشمه مبارزات آشوری ها در حمله به مادها، اسب های نسایی ایشان بود چرا که مادها اولین پرورش دهندگان اسب نسایی بودند.
اسب های نسایی آنقدر معروف بودن که امپراتور چین ( Wu - ti ) در سال ۱۳۰ قبل از میلاد یک ژنرال به نام چانگ چین ( Chang Ch'ien ) را برای خرید آن ها عازم ایران کرد. او هر چند در مأموریتش ناموفق بود ولی سفرش باعث بازشدن راه ابریشم به سمت غرب شد. قرن ها بعد، پادشاه ایرانی شاپور اول در زمان ساسانیان یک اسب سفید نسایی زیبا را به یهودیان هدیه داد. به عقیده یهودیان، موعودشان ( Messiah ) با یک الاغ یا قاطر خواهد آمد از این رو وی را همان موعود خواندند ( تلمود بابلی – Sanhedrin 98a )
