ادرنه

لغت نامه دهخدا

ادرنه. [ اَ دِ ن َ ] ( اِخ ) ولایتی از ولایات عثمانیه ( ترکیه جدید ) در روم ایلی از بخش ترکیه اروپا. در شمال آن امینه طاغ و خواجه بلقان و در مشرق آن بحر اسود و در جنوب ولایت آستانه و بحر مرمر یا داردانل و ارخبیل [ آرشی پل = گنگبار ] و در مغرب دسپتوداغ واقع است. مساحت آن 62788 هزارگز و مرکز آن شهر ادرنه است که ولایت بنام آن نامیده شده و آن از اهم ولایات عثمانیه است و عده ای از رودها مانند رود مریج و اردا و طنجه و ارکنه و غیرها در آن جاریست و کوههای پربیشه که همه نوع درخت دارد، در آن فراوانست و دارای آبهای گرم معدنی است و آهن و مرمر و سنگ آسیا از آنجا استخراج کنند و از محصولات ادرنه انیسون و تریاک وزیره و جهره ( ؟ ) و بادام و گوز و فندق و شاه بلوط و سیب و آلو و آلبالو و وشنه ( گیلاس ) و شفتالو و خربزه و اصناف حبوب و غیرها میباشد و نیز در آن کارخانه های حریربافی و پنبه و پشم ریسی است و بدانجا عبا و سجاده و امثال آن بافند و آلات حربیه مانند توپ و تفنگ سازند و دارای مدارس بسیار است. ولایت مزبور به پنج لواء تقسیم میشد شامل : ادرنه ، فلبة، اسلمیة، تکفورطاغ وگالی پلی و این نیز به 36 قضاء تقسیم میشد. عدد سکنه آن در حدود 2537059 مسلم و مسیحی است. رجوع به ضمیمه معجم البلدان و لاروس شود. || نیز شهریست مرکز ولایت و لواء و مرکز قضاء و آن دومین شهر از شهرهای عثمانی در ترکیه اروپا بود پس از اسلامبول و آن بمسافت 130 میلی قسطنطنیه در شمال غربی نزدیک ملتقی سه نهر یربج و طنجه و اردا واقع و سوری کهن آن رامحصور داشت و در جانب شمالی آن قلعه ای قدیمی و مربعبود و بدانجا ابنیه فاخره بسیار است از آنجمله قصرشاهی مشهور به اسکی سرای که از آن سلاطین عثمانی بود از سنه 768 هَ. ق. تا حین فتح قسطنطنیه بسال 807 وسراهای بسیار درین شهر است و بیش از 40 جامع دارد که نه عدد آنها را سلاطین ساخته اند و جمیل ترین آنها جامع سلطان سلیم ثانی و جامع سلطان مراد ثانی است و درآن دو بازار عظیم است که بهترین آن دو سوق علی پاشاست و در آن 52 مهمانسرای بزرگ است و پلی بر نهر طنجه و قنات آبی و عده ای حمام و مسجد جامع و راهها و مدارس و مطابخ دارد که در آن فقراء را طعام دهند و بیمارستانها و مطبعه ولایت و کارخانه های حریربافی و پشم ریسی و استخراج گلاب دارد و اراضی آن پرحاصل و درختان وگلهاست و جانوران بسیار بدانجا یافت شود و مرکز علوم دینی است زیرا یکی از بلاد پنجگانه است که علوم دینیه در آن رایج است و آن مصر و شام و بروسه و ادرنه وفلبته است و جمعیت آن در حدود 150 هزار تن است. رجوع به ضمیمه معجم البلدان و قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ فارسی

ولایتی است در رومیلی در بخش ترکیه اروپا واقع در ساحل ماریتزا دارای ۶۳٠٠٠ سکنه . مرکز آن نیز بهمین نام است و آن پس از استانبول در ترکیه اروپا مهمترین شهر محسوب می شود . سلطان مراد اول آنرا در ۱۳۶٠ م . و روسها در ۱۸۲۹ م . تصرف کردند .

دانشنامه عمومی

اَدِرنه ( به ترکی: Edirne، به یونانی: Ἁδριανούπολις تلفظ: آدریانوپولیس، به بلغاری: Одрин تلفظ: اُدرین ) نام یکی از شهرهای ترکیه است.
این شهر مرکز استان ادرنه ترکیه است. شهر ادیرنه در ناحیه تراکیه در منتهی الیه غربی ترکیه و در نزدیکی مرز یونان و بلغارستان واقع شده است.
جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۲ برابر با ۱۲۸٬۴۰۰ نفر برآورد شده است.
عکس ادرنهعکس ادرنهعکس ادرنهعکس ادرنه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

اَدِرنِه (Adrianpole)
مسجد سلیمیه، مسجد سلیمیه، (نام قدیمی: آدریانوپول) شهر و ولایتی در بخش اروپایی ترکیه، واقع در شمال غربی کشور مزبور، در حوضۀ رود مریت (مِریچ). ۱۱۷,۳۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵). از لحاظ جغرافیایی جزو شبه جزیرۀ بالکان است. ارتفاع آن از سطح دریا ۴۱ متر و بلندترین نقطه اش، قلّۀ کوه کورو، ۷۲۵ متر ارتفاع دارد. منابع اقتصادی آن کشاورزی و دامداری است. داریوش اول هخامنشی در حدود ۵۱۳پ م این شهر را تصرف کرد. افزون بر ایرانیان، مقدونیان؛ گالات ها؛ رومیان؛ هون ها؛ گوت ها؛ بلغارها؛ اسلاوها؛ و صلیبیون نیز بر آن جا حکم رانده اند. در ۱۲۵م، هادریانوس، امپراتور روم، آن را بازسازی کرد. نام لاتینی شهر، آدریانوپولیس یا هادریانوپولیس، برگرفته از نام اوست. ادرنه در ۷۶۳ق به تسخیر ترکان عثمانی درآمد، و مراد اول، سلطان عثمانی، این شهر را پایتخت خود کرد. شورش سپاهیان ینی چری (۱۱۱۵ق) به واقعۀ ادرنه معروف است. در ۱۲۴۵ق/۱۸۲۹م در جنگ روس وعثمانی، روس ها ادرنه را تصرف کردند، اما با امضای «پیمان ادرنه» آنجا را تخلیه کردند. در جنگ جهانی اول یونانی ها این شهر را تصرف کردند و در ۱۹۲۲ جمهوری ترکیه آن را بازپس گرفت. بقایای یک دژ رومی، مسجد عتیق (اسکی جامع)، مجموعۀ مسجد، مدرسه، بیمارستان، بنا و آب انبار بایزید دوم، و مسجد معروف سلیمیه، ساختۀ معمار سنان، از بناهای تاریخی این دیار است. جلال الدین محمد مولوی چندی در این شهر زیسته بود. از ادرنه چندین ادیب و شاعر و مورّخ پارسی گوی و پارسی دان، چون نظمی، نشاطی، و خواجه سلیمان نشأت برخاسته اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس