احکام

محکم کردن، استوارکردن، استوارکردن کاری یاچیزی، فرمانها، جمع حکم
۱ - ( مصدر ) محکم کردن استوار کردن استوار گردانیدن . ۲ - بازداشتن از فساد و برگردانیدن منع کردن وا داشتن از کار بازداشتن از کاری . ۳ - ( اسم ) استواری .

کتاب در ذکر احکام که در قر آن آمده است

دستورهای شرع

دانش زایجه معرفه الطالع

علم پیش گوئی حوادث آینده از اوضاع کواکب

( اسم صفت ) نویسند. حکمها و ابغهای دولتی .

( ا َ ) [ ع . ] (اِ.)جِ حکم .۱ - رأی ها، دستور - ها. ۲ - مجموعة دستورالعمل های شرعی . ۳ - آداب ، رسم ها. ۴ - مجموعة قوانین و مقرراتی که به ارادة محکوم علیه قابل تغییر است .
( اِ ) [ ع . ] ۱ - (مص م .) محکم کردن ، استوار کردن . ۲ - (اِمص .) استواری .

۱. آداب و رسوم.
۲. قوانین، مقررات: ای دل برو مقلد احکام شرع باش / کز یمن آن به عالَم تحقیق وارسی (ابن یمین: ۵۲۰).
۳. = حُکم
* احکام نجوم: طریقه ای از غیب گویی یا پیش بینی حوادث از روی اوضاع کواکب که آن ها را در کارها و زندگانی مردم مؤثر می دانستند.
۱. محکم کردن، استوار کردن.
۲. محکم بودن.

احکام به مجموعه دستورالعمل هایی گفته می شود که یک دین برای پیروان خود وضع می کند. قوانین و مقررات شارع برای مکلفان را اَحکام گویند.
اَحکام، جمع حکم، و در لغت به معنای منع است، و منظور از آن، اثبات امری برای امر دیگر و یا نفی امری از امر دیگر است؛ بنابراین، به قوانین و مقرراتی که شارع برای مکلفان به رسمیت شناخته است، احکام می گویند، چه به طور مستقیم از جانب شارع صادر شده باشد چه به واسطه عقل و یا عرف دریافت شده باشد، و چه ناظر به مسائل اعتقادی یا اخلاقی باشد، و چه مربوط به افعال مکلفان.
احکام اسلام
به قوانین اسلامی شریعت گفته می شود و فلسفه حقوقی اسلام را فقه می گویند و منابع فقهی را قرآن، سنت، اجماع و عقل تشکیل می دهد، اما اهل تسنن منابع فقهی را قرآن، سنت، حدیث، صحابه و تابعین می دانند.

احکام جمع حُکم و به معنای حکم کردن واستوارنمودن درموارد زیر بکار می رود
در دادگستری آراء صادره ازسوی دادگاه ها است که به دوبخش مدنی وکیفری تقسیم می شود
در حکومت ها فرمان هاودستورهائی است که مراجع بالاتر برای زیر مجموعه خود صادر می کنند
درادیان مقرراتی است که ازسوی شارع دین برای پیروان خودوضع نموده است به این مقررات فروع دین می گویند و و
احکام فردی، خانوادگی و اجتماعی
احکام تکلیفی:۱ -واجب۲ -حرام۳- مستحب۴- مکروه۵- مباح
احکام عبادی (عبادات) معاملات (عقودوایقاعات)وسیاسات و

احکام اسلام به مجموعه فرامین عملی و عبادی اسلامی گفته می شود. این احکام شامل آداب و مناسک اسلامی و همچنین عبادات هستند. احکام اسلام در علم فقه شرح و بسط می یابند و شامل دو گروه حکم تأسیسی و حکم امضایی هستند.
حکم تأسیسی حکم و قانونی است که قبلاً وجود نداشته و جدیداً تأسیس و وضع شده باشد. حکم امضایی حکم و قانونی است که در قوانین قدیم (و یا در عرف و عادت) وجود داشته؛ لیکن مقنّن آن حکم را اکنون در قوانین جدیدی که وضع می کند به کار می برد؛ که این عمل، به معنای تأیید و امضای قانون قدیم است؛ به همین دلیل به این حکم، حکم امضایی می گوییم.
مسلمانان در جوامع اسلامی رعایت احکام اسلامی را به صورت سنتی یک ضرورت می دانند. به قوانین اسلامی شریعت گفته می شود و فلسفه حقوقی اسلام را فقه می گویند و بیشتر شیعیان منابع فقهی را به قرآن، پیامبران، امامان و عقل تقسیم می کنند اما اهل تسنن معمولاً منابع فقهی را به قرآن، سنت، اجماع، قیاس، قول صحابی، استحسان و… طبقه بندی می کنند.

زاینده رود

فقه

مکروه, حرام

إِجراءات