اجازه

اجازت: رخصت دادن، دستوری دادن، رواداشتن، دستوری، اذن، رخصت
۱ - ( مصدر ) دستوری دادن روا داشتن رخصت دادن . ۲ - صله و جایزه دادن بکسی . ۳ - ( اسم ) دستوری اذن رخصت . ۴ - ( اسم ) کتیبه تقریر دیپلم ۵ - گواهیی که در میان اهل سنت عالمی بکسی دهد در روایت از او . گواهیی که در میان امامیه عالمی دهد بکسی که او صلاحیت فتوی دارد. ۶ - تنفیذ کردن عقدی که بطور فضولی انجام یافته بوسیل. شخصی که عقد فضولی مربوط بشخص یا مال او بوده است مقابل اذن .
[authorization] [رایانه و فنّاوری اطلاعات، مهندسی مخابرات] مجاز شمردن کاربر در دستیابی به داده ها یا استفاده از سامانه

( مصدر ) دستوری طلبیدن استجازه دستوری خواستن برای رفتن بجایی یا کردن کاری .

( اسم صفت ) اجازه خواهنده دستوری خواهنده آنکه رخصت می طلبد و در انتظار روادید و فرمان است .

( مصدر ) دستوری دادن رخصت دادن روا دانستن .

( مصدر ) اجازه یافتن دستوری داشتن مجاز بودن رخصت رفتن بجایی یا کردن کاری را داشتن .

( مصدر ) در مقام احترام و بزرگداشت گویند یعنی : اجازه دادن

( مصدر ) دستوری گرفتن رخصت گرفتن .

( اسم ) پروانه جواز.

( مصدر ) تصویب کردن اباحه کردن روا شمردن مباح دانستن .

( ~. مِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) پروانه ، جواز.

۱. موافقت کردن با انجام کاری که کسی قصد انجام آن را دارد، رخصت دادن، اذن، رخصت.
۲. (شبه جمله) کلمه ای که با ادای آن موافقت کسی را برای انجام کاری کسب می کنند.

جواز، پروانه.

اجازه به معنی اظهار رضایت و صدور جواز انجام عمل یا روی دادن حالتی می باشد. جایگاه اصلی عنوان یاد شده در باب تجارت بحث بیع فضولی است، لیکن به تناسب در دیگر باب های عقود و ایقاعات نیز از آن سخن رفته است.
به ابراز رضایت از جانب کسی که رضایت او از نظر شرع، در تأثیر عقد یا ایقاع بعد از وقوع آن دو، شرط است، اجازه و به اجازه دهنده، مجیز گفته می شود.

اجازه منصبی در روزگار جاهلیت که صاحب آن منصب به حاجیان اذن می داد تا از مشاعر مختلف کوچ کنند. موقف عرفات و مزدلفه ازجمله این مشاعر است که بدون اذن صاحب منصب، حاجیانِ پیش از اسلام از این مواقف خارج نمی شدند. برطبق منابع، صوفه شخصی بود که این منصب را در اختیار داشت و پس از وی این منصب به فرزندانش یا خاندان زید بن عدوان انتقال یافت. این منصب تا نزدیکی زمان ظهور اسلام باقی بود و سپس برچیده شد.
اجازه به معنای اذن دادن یا به راه انداختن است. در گزارش های تاریخی، اجازه مقامی تشریفاتی در روزگار جاهلیت به شمار می رفته که کسانی خاص عهده دار آن بودند و بر پایه آداب جاهلی، حاجیان برخی از مناسک حج را پیش از صاحب اجازه، آغاز نمی کردند.
برخی منابع تاریخی، کوچ از موقف عرفات را وابسته به اجازه دانسته و تأسیس آن را به زمان حکومت جُرْهم بر مکه نسبت داده اند. بر پایه این سنت، حاجیان پس از ورود به عرفات، نخستین موقف در حج، در روز نهم ذی حجه برای کوچ به مزدلفه، منتظر اجازه صوفه (غوث بن مُر بن اد بن طابخة بن الیاس بن مُضَر و پس از او تبارش) می ماندند. در علت نام گذاری صوفه گفته شده: روزی خواهر غوث، تکمه، وی را که به خدمت گزاری کعبه می پرداخت، به سبب شدت گرما در وضعی آشفته دید و او را به صوفه (پشم) همانند دانست و سپس وی بدین نام خوانده شد.

اصطلاحی در علم حدیث و دیگر علوم نقلی اسلامی که طی آن استاد پس از احراز صلاحیت شاگرد، به وی رسماً و کتباً اجازه می دهد تا آنچه را که نزد او خوانده یا شنیده است برای دیگران نقل کند یا بنوسید. اجازه به این معنی در واقع به اصطلاح امروزی نوعی «مدرک تحصیلی» محسوب می شد که صلاحیت علمی فرد را تأیید می کرد و باعث اطمینان دیگران به او می شد. اجازه انواع مختلف دارد که از آن جمله اند: اجازۀ استاد به شاگرد در مورد یک کتاب خاص؛ اجازۀ استاد به شاگرد در مورد تمام کتاب هایی که نزد استاد خوانده یا شنیده است؛ اجازۀ نقل هر کتابی که استاد آن ها را معتبر می داند و حتی اجازه به فردی که هرچند نزد استاد درس نخوانده، ولی استاد طی «اجازه نامه ای» صلاحیت علمی او را کلاً تأیید می کند. اجازه نه تنها در علم حدیث، بلکه در علوم دیگر از جمله علم قرائت و تفسیر قرآن و حتی علوم عقلی و فلسفی هم رایج بوده است. در متن اجازه نامه معمولاً این جمله می آمده است: «اَجَزْتُهُ أن یَروی عَنّی جمیع ماصَحَّتْ لی روایتُهُ» می آید. در دوران معاصر آیت الله مرعشی نجفی با بیش از صد اجازه از علمای شیعه و اهل سنت به «شیخ الاجازه» مشهور بوده است.

بار

بار عام

بار

مجوز

سرخود

شیلی

کلنل

رخصت ، اجازه ، مرخصی ، اذن

توانایی ، اختیار ، اعتبار ، قدرت ، اجازه ، نفوذ ، تسلط ، متخصص ، تصدی ، اولیاء امور ، نویسندهء معتبر ، خوشنامی

اختیار ، اجازه

اختیار ، اجازه ، ازادی ، فاعل مختاری

تصویب ، اجازه

اجازه ، پروانه ، جواز

رخصت ، اجازه ، دستور ، پروانه ، ترخیص ، مرخصی ، اذن

امر ، رخصت ، حکم ، اجازه ، حکمی

اختیار ، روزنه ، رخصت ، اجازه ، ترخیص ، ترخیص کالا از گمرک ، زدودگی ، برداشتن مانع ، صافی

اجازه ، پروانه ، جواز ، جواز شغل

اجازه ، پروانه

تصویب ، اجازه

اجازة , اجراء , ترخيص , تفويض , حرية , حسنا , رخصة , سلطة , موافقة

دخول

تصريح

استئذان

أحَلَّ

أَتَاحَ (لِ)

اسمح له , خول , دع , رخصة

وصول

اجازة

مرور

ختم

دستور , ملاحظة

ملاحظة

محرم

منحة

مدخل

تدخل