اَبانِ بن سَعید (د ۱۳ق/۶۳۴م)، از
اصحاب پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بود.
نسب نامۀ کامل او بدین گونه است: ابان بن سعید بن امیه بن عبد شمس بن عبد مناف. چون جد پنجم وی عبد مناف است، می توان او را هم نسب
پیامبر داسنت. مادرش صفیّه یا هند، دختر
عمر بن مخزوم">مغیرة بن عبدالله بن عمر بن مخزوم است.
خلیفه بن خیاط، الطبقات، ج۱، ص۲۵، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۶م، ۱/۲۴.
وی در آغاز از دشمنان سرسخت پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود و هنگامی که دو برادر دیگرش عاص و عبیده در
جنگ بدر به دست
حضرت علی (علیه السلام) و
زبیر کشته شدند، به قصد بازرگانی، از
مکه عازم شام شد.
ملاقات با راهبی نصرانی
منابع موجود داستان مفصلی از برخورد او با راهبی
نصرانی آورده اند و اشاره می کنند که این ملاقات در روح او تأثیری بسزا داشت و شاید به همین دلیل بود که وقتی
عثمان از جانب پیامبر برای دعوت
قریش به اسلام ، به مکه آمد، ابان از وی به نیکی استقبال کرد. او را بر اسب خود نشاند و به داخل شهر برد و
عثمان در پناه او رسالت خود را به خوبی انجام داد و نزد پیامبر بازگشت.
مسلمان شدن ابان
...