فرهنگ اسم ها
معنی: بی آلایش، پاک، به دور از آلودگی و ناپاکی، سیاره زهره که مظهر زیبایی و عشق است، ( در اساطیر ) به معنای مادر مقدسِ نیالوده ( = باکره )، برجسته ترین نماد مادینه ی آریایی، نمایه ی زن ( = مادر کامل ) است، ازبین برنده ناپاکی و پلیدی، نام ایزد آب که در اوستا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا و بلند بالا توصیف شده است
برچسب ها: اسم، اسم با ا، اسم دختر، اسم فارسی، اسم اوستایی، اسم کهکشانی
لغت نامه دهخدا
- آتشکده های اناهیتا ( ناهید ) ؛ در ایران قدیم معابد بزرگی بنام اناهیتا وجودداشته است. معبد ناهید در همدان بخصوص مجلل و در همه جا معروف بوده است. بیشتر پوشاکهای فلزی این معبد در وقت فتح اسکندر بتاراج رفت ، از این تاریخ ببعد اشیاء قیمتی معبد در معرض دستبرد سلوکیدها بود تا آنکه مابقی آلات طلا و نقره آنرا آنتیوخس بزرگ که مقتدرترین سلاطین سلوکید بود ( 223 - 186 ق. م. ) در عهد اردوان اول غارت کرد. برخی از دانشمندان گمان کرده اند که قدمت معبد اناهیتای همدان تا عهد دومین پادشاه ماد هووخشترا یا جانشین وی استیاج میرسد. دیگر از معابد معروف اناهیتا معبد کنگاور و معبد شوش بوده است. ( از یشتها ج 1 ص 158 ببعد ). و رجوع به همین کتاب و ایران باستان پیرنیا ج 2 ص 993 و 1098 و 1153 و 1520 و 1611 و 1613 و ج 3 ص 2081 و 2209 و 2703 و 2719 و ماده ٔناهید در همین لغت نامه شود.
فرهنگ فارسی
در اوستا . اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزئ ادات نفی و آهیته یعنی چرکین و پلید و نا پاک . نفی بنا به قاعده دستور زبان اوستایی چون به کلمه آهیته پیوسته ما بین آنها نون وقایه شده است مانند انیران بنابراین اناهیته یعنی پاک و بی آلایش . در اوستا این صفت بار ها در مورد فرشتگان و اشیائ استعمال شده . یا ایزدی که بالاخص بدین نام موسوم است ایزد آب که به نام اردوی سوره اناهیته خوانده شده .
فرهنگ عمید
۲. (صفت ) پاک، الوده نشده.
۳. (نجوم ) ستاره زهره.
= آناهیتا
دانشنامه عمومی
آناهیتا (فیلم). آناهیتا فیلمی سینمایی به کارگردانی عزیزالله حمیدنژاد و ساخت سال ۱۳۸۸ ایران است.
• صدابردار: محمود خرسند
• طراح صحنه و لباس: بهزاد کزازی
دستیار اول حمید اصغری و مدیر صحنه فرهود جوادی آرپاتپه
• طراح چهره پردازی: کوروش علیزاده
• ژانر: علمی، جنایی، درام
• رنگ: رنگی
• صدا: Mono
• لوکیشن: تهران
خورشید و مهرناز دو دانشجوی رشتهٔ شیمی هستند که در ساختمانی متروک، آزمایشگاهی دایر و در آن جا تحقیقاتشان را روی کریستال های مولکول آب آغاز کرده اند. پس از مدتی و در جریان این تحقیق، مهرناز به طور مرموزی در آزمایشگاه کشته می شود. خورشید که در اثر این حادثه ضربهٔ روحی سختی خورده، می کوشد با آزمایش های خاص ابداعی اش، به راز این جنایت پی ببرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• صدابردار: محمود خرسند
• طراح صحنه و لباس: بهزاد کزازی
دستیار اول حمید اصغری و مدیر صحنه فرهود جوادی آرپاتپه
• طراح چهره پردازی: کوروش علیزاده
• ژانر: علمی، جنایی، درام
• رنگ: رنگی
• صدا: Mono
• لوکیشن: تهران
خورشید و مهرناز دو دانشجوی رشتهٔ شیمی هستند که در ساختمانی متروک، آزمایشگاهی دایر و در آن جا تحقیقاتشان را روی کریستال های مولکول آب آغاز کرده اند. پس از مدتی و در جریان این تحقیق، مهرناز به طور مرموزی در آزمایشگاه کشته می شود. خورشید که در اثر این حادثه ضربهٔ روحی سختی خورده، می کوشد با آزمایش های خاص ابداعی اش، به راز این جنایت پی ببرد.
wiki: آناهیتا (فیلم)
دانشنامه آزاد فارسی
آناهیتا. (یا: اَناهیتا؛ ناهید) به معنی نیالوده و پاک ، ایزدبانوی آب و از بزرگ ترین و محبوب ترین ایزدان آیین زردشتی. نام کامل این فرشته ، اَرِدْوی سورَه آناهیتا، از ترکیب سه صفت درست شده است . اَرِدوی (اَرِد-) به معنی فزودن و بالاندن که نام یکی از رودهای افسانه ای است و غالباً با سورَه، به معنی زور، می آید و اَناهیتا که نیالوده و پاک و بی آلایش معنا می دهد . اناهیتا با گذشت زمان به صورت آناهیتا، اناهید و ناهید درآمده است . در میان اشیاء مفرغی لرستان، از ۸۰۰ تا ۷۰۰پ م، نشانه هایی از آناهیتا به چشم می خورد. سنگ نبشتۀ اردشیر دوم هخامنشی (۴۰۴ـ۳۵۹پ م) در همدان، نخستین سند مکتوب ایرانی است که در آن از آناهیتا یاد شده است. در این سنگ نبشته اردشیر اعلام می کند که کاخش را به خواست اهورامزدا، آناهیتا و میترا، ساخته است . در زمان اشکانیان آناهیتا و میترا به اوج قدرت رسمی می رسند و با اهورامزدا اتحادی نیرومند تشکیل می دهد. در این دوره آناهیتا در مقام ایزد آب و باروری رونق و جایگاهی بی سابقه دارد و به گاه حتی پرستش او مقدّم می شود. تمام معابد ایرانی این دوره به آناهیتا هدیه شده اند. از آن میان معبد شیز (معروف به تخت سلیمان ) است. ساسانیان که کار خود را از معبد آناهیتای استخر، که تولیت آن را به عهده داشتند، آغاز کردند، هم به صورت نوشته و هم با پیکرتراشی هایی که از خود به یادگار گذاشتند، تصویر بهتر و روشن تری از آناهیتا به دست داده اند. در یشت ها می بینیم که آناهیتا دختر جوان بسیار برومندی است ، راست بالا و توانا، با بازوان سپیدی به ستبری شانۀ اسب ها با جامۀ گران بهای پرچین زرینی بر تن و گوشوارۀ چهارگوش و زرین بر گوش و طوقِ زیبایی بر گردن و تاج هشت گوش زرینی بر تارک . آناهیتا فزایندۀ گله و رمه است ، نطفۀ مردان را پاک می کند و به زنان باردار شیر ارزانی می دارد. هزار دریاچه دارد و هزار رود و هرکدام از این رودها سراسر هفت کشور روی زمین را سیراب می کند.
wikijoo: آناهیتا
آناهیتا (اسطوره). آناهیتا
(ناهید در فارسی امروزی) ایزدبانوی نگهبان آب های روان، خرد و باروری و نگهبان خانواده در دین زردشتی و باورهای ایران پیش از اسلام. آناهیتا واژه ای است اوستایی به معنی پاک و زنندۀ پلیدی. پیشوند «آن» یا «اَن» در زبان اوستایی به معنای نفی است و آهیته یا اَهیته به معنی پلیدی و زشتی است. در اوستای عهد ساسانی نام آناهیتا با پیشوند اَرِدْویسور (به معنای پُرزور) همراه است. ایرانیان باستان برای حفظ حرمت آناهیتا در آب های روان شست وشو نمی کردند و یا آن را نمی آلودند. گل نیلوفر یا لوتوس در هنر ایران پیش از اسلام نماد آناهیتا بود. اردشیر دوم هخامنشی خود را خادم آناهیتا معرفی می کند. آناهیتا ایزدبانوی محبوب و حامی نخستین شاهان ساسانی به شمار می رفت. ساسان، بابک، اردشیر بابکان (۲۲۴ـ۲۴۱م) و شاپور اول ساسانی (۲۴۱ـ۲۷۰م) خادمان آتشکدۀ آناهیتا در شهر استخر در پارس بودند. شاپور ساسانی اول پس از پیروزی بر والریانوس امپراتور روم (۲۵۳ـ۲۶۰م) در نبرد اِدِسا ـ حَرّان، شهر بیشاپور را پی افکند که نگین آن معبد آناهیتا بود. نقش ایزدبانوی آناهیتا را به صورت زنی با وقار که هاله ای بر سر دارد و بر روی گل نیلوفر ایستاده است در نقوش برجستۀ طاق بستان در کنار نقوش خسروپرویز ساسانی (۵۹۰ـ۶۲۸م) و شاپور ساسانی دوم (۳۱۰ـ۳۷۹م) حجاری کرده اند. به نظر می رسد که در دوران اشکانیان هم آناهیتا مورد توجه و تقدیس بوده و شاید بنای قَصرالصوص (کاخ دزدان) در کَنگاور در استان کرمانشاه بازمانده های معبد آناهیتا باشد.
(ناهید در فارسی امروزی) ایزدبانوی نگهبان آب های روان، خرد و باروری و نگهبان خانواده در دین زردشتی و باورهای ایران پیش از اسلام. آناهیتا واژه ای است اوستایی به معنی پاک و زنندۀ پلیدی. پیشوند «آن» یا «اَن» در زبان اوستایی به معنای نفی است و آهیته یا اَهیته به معنی پلیدی و زشتی است. در اوستای عهد ساسانی نام آناهیتا با پیشوند اَرِدْویسور (به معنای پُرزور) همراه است. ایرانیان باستان برای حفظ حرمت آناهیتا در آب های روان شست وشو نمی کردند و یا آن را نمی آلودند. گل نیلوفر یا لوتوس در هنر ایران پیش از اسلام نماد آناهیتا بود. اردشیر دوم هخامنشی خود را خادم آناهیتا معرفی می کند. آناهیتا ایزدبانوی محبوب و حامی نخستین شاهان ساسانی به شمار می رفت. ساسان، بابک، اردشیر بابکان (۲۲۴ـ۲۴۱م) و شاپور اول ساسانی (۲۴۱ـ۲۷۰م) خادمان آتشکدۀ آناهیتا در شهر استخر در پارس بودند. شاپور ساسانی اول پس از پیروزی بر والریانوس امپراتور روم (۲۵۳ـ۲۶۰م) در نبرد اِدِسا ـ حَرّان، شهر بیشاپور را پی افکند که نگین آن معبد آناهیتا بود. نقش ایزدبانوی آناهیتا را به صورت زنی با وقار که هاله ای بر سر دارد و بر روی گل نیلوفر ایستاده است در نقوش برجستۀ طاق بستان در کنار نقوش خسروپرویز ساسانی (۵۹۰ـ۶۲۸م) و شاپور ساسانی دوم (۳۱۰ـ۳۷۹م) حجاری کرده اند. به نظر می رسد که در دوران اشکانیان هم آناهیتا مورد توجه و تقدیس بوده و شاید بنای قَصرالصوص (کاخ دزدان) در کَنگاور در استان کرمانشاه بازمانده های معبد آناهیتا باشد.
wikijoo: آناهیتا_(اسطوره)
پیشنهاد کاربران
منبع. عکس فرهنگ ریشه واژگان فارسی دکتر علی نورایی
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹
منبع. لغت نامه دهخدا
من نمی دانم اگر این واژه ایلامی هست منبع معتبر کجا ست که این واژه اوستایی غیر ایرانی می کنید چرا؟!
اناهیتا. [ اَ] ( ص ) در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء �اَ�، ادات نفی آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک ، �اَ� نفی بنا بقاعده دستور زبان اوستایی ، چون بکلمه آهیته پیوسته مابین آنها نون وقایه فاصله شده است مانند انیران ( = ان ایران = غیرایرانی ، بیگانه ) ، بنابراین اناهیته یعنی پاک و بی آلایش ، در اوستا این صفت بارها در مورد فرشتگان و اشیاء استعمال شده ، غالباً مهر و تشتر ( تیر ) و هوم و برسم و آب زور و فروغ و غیره بصفت اناهیته یعنی پاکی و بی آلایشی متصف شده اند . در پارسی باستان نیز همین کلمه چهار جا به معنی فرشته بما رسیده. ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 329 ) . || ( اِخ ) مخفف اناهیتا، ناهید است. بعدها اناهید و ناهیدرا بستاره زهره یعنی ستاره زیبایی که رومیان عنوان الهه وجاهت بدان داده اند اطلاق کرده اند. ( از یشتهاج 1 ص 158 ببعد ) . و رجوع به زهره شود. || ( اِخ ) ایزدی که بالاخص بدین نام موسوم است ایزد آب است که بنام اردوی سوره اناهیته خوانده شده. فرشته نگهبان آب. در آیین زردشتی نگهبانی عنصر آب با فرشته ٔاناهیتا ( ناهید ) است
... [مشاهده متن کامل]
منبع. عکس فرهنگ فارسی یافرهنگ عمید
من نمی دانم اگر این واژه ایلامی هست منبع معتبر کجا ست که این واژه اوستایی غیر ایرانی می کنید چرا؟!
اناهیتا. [ اَ] ( ص ) در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء �اَ�، ادات نفی آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک ، �اَ� نفی بنا بقاعده دستور زبان اوستایی ، چون بکلمه آهیته پیوسته مابین آنها نون وقایه فاصله شده است مانند انیران ( = ان ایران = غیرایرانی ، بیگانه ) ، بنابراین اناهیته یعنی پاک و بی آلایش ، در اوستا این صفت بارها در مورد فرشتگان و اشیاء استعمال شده ، غالباً مهر و تشتر ( تیر ) و هوم و برسم و آب زور و فروغ و غیره بصفت اناهیته یعنی پاکی و بی آلایشی متصف شده اند . در پارسی باستان نیز همین کلمه چهار جا به معنی فرشته بما رسیده. ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 329 ) . || ( اِخ ) مخفف اناهیتا، ناهید است. بعدها اناهید و ناهیدرا بستاره زهره یعنی ستاره زیبایی که رومیان عنوان الهه وجاهت بدان داده اند اطلاق کرده اند. ( از یشتهاج 1 ص 158 ببعد ) . و رجوع به زهره شود. || ( اِخ ) ایزدی که بالاخص بدین نام موسوم است ایزد آب است که بنام اردوی سوره اناهیته خوانده شده. فرشته نگهبان آب. در آیین زردشتی نگهبانی عنصر آب با فرشته ٔاناهیتا ( ناهید ) است
... [مشاهده متن کامل]
منبع. عکس فرهنگ فارسی یافرهنگ عمید
هیتا اولین پادشاه عیلامیان و انا به معنی مادر
آناهیتا لعب اولین پادشاه عیلامیان که بعدها به عنوان خدا پرستیده شد
آناهیتا لعب اولین پادشاه عیلامیان که بعدها به عنوان خدا پرستیده شد
اناهیتا یک اسم اصیل ایرانیه❤️
ب معنی پاک و بی الایش
البته در کنار این اصالت ب نظرم اناهیتا یه فرد فوق العاده جسور
و با قدرتم میتونه باشه که همه این خصوصیات در کنار اسم و ظاهر زیباش یدک بکشه
ب معنی پاک و بی الایش
البته در کنار این اصالت ب نظرم اناهیتا یه فرد فوق العاده جسور
و با قدرتم میتونه باشه که همه این خصوصیات در کنار اسم و ظاهر زیباش یدک بکشه
اناهیتا علاوه بر پاکی بی الایش بودن ب نظر من فرد با صلابت و قدرتمندی هم میتونه باشه و یکی از قشنگترین اسمهای ک ب گوشم خورده
آناهیتا، ناهید یا اَرِدْ ویسورَ اَناهیتا ( Aredvi Sura Anahita ) یکی از ایزدبانوان ایرانی - آریایی است. آناهیتا در یشت پنجم اوستا معرفی و ستایش شده است. همچنین اهورامزدا و زرتشت آناهیتا را ستایش کرده اند. این ایزدبانو هدایتگر و نگهبان تمام آب های جهان است. از آنجایی که آناهیتا قدرت بسیاری دارد، فره زرتشت به او سپرده شد تا از آن پاسداری کند. نام ( اَردَویسور آناهیتا ) از چند بخش مجزا تشکیل شده است؛ اردوی ( Arədvī ) نام یک رود است که در اوستا آمده و سور ( Sūrā ) به معنای توانا است؛ بخش آخر نام او، آناهیتا به معنای بی آلایش و پاک است. آناهیتا ایزدبانویی است که نطفه ی مردان و رحم زنان را پاک می کند.
... [مشاهده متن کامل]
از آناهیتا به گونه ای در اوستا سخن به میان آمده که گویی مجسمه های معبد او را توصیف کرده اند: «زیبا، شکوهمند، خوش اندام، فرهمند، کمربند بر میان بسته، دارای موزه هایی تا قوزک پایش با بندهای زرین، همه آراسته، درخشان و با بالاپوشی پوشیده، آراسته، پرچین و زرین، سپیدبازو، آراسته به زیورهای زیبا از جمله گوشواره های چهارگوش زرین و گردنبند پَنام زرین، گردن زیبا و مقدس، تاج زرین هشت پر بر سر، آراسته به گوهرهایی همچون ستارگان درخشان، روشنایی دارای همه گونه آسانی، آراسته به صد ستاره ی زرین هشت پاره، گردونه شکل، آراسته با نوارها، زیبا، دارای پنبری برجسته، نیکو ساخته، پوشانده در جامه هایی ببرین. »
آناهیتا تنها متعلق به داخل مرزهای ایران نیست؛ او خارج از مرزها پرستندگانی داشت که به او قربانیانی اهدا می کردند؛ نام او را بر روی شهرهایشان می گذاشتند و معابدی برای او می ساختند. در ارمنستان آناهیتا را «بانوی پرشکوه، مادر همه ی دانش ها، دختر اورمزد بزرگ و نیرومند» می خواندند و برای او احترام بسیاری قائل بودند. آیین پرستش آناهیتا پس از رسیدن به دیگر کشورها از جمله بابل بسیار دگرگون شد، تا جایی که از آیین اصلی قابل تشخیص نبود. او را همپایه ی سرسوتی، بانوی آب و ایشتار و خدای جنگ، زیبایی، عشق، حاصل خیزی خاک و… می دانستند. این الهه شباهت هایی با آناهیتا داشت، اما زنایی که در معبد او صورت می گرفت، در آیین آناهیتا جایی نداشت. آناهیتا دوستدار پاکدامنی بود و در طول تمام تاریخ خود باکره ماند. الهه ای دیگر که همپایه ی آناهیتا دانسته شده آفرودیته است. آفرودیته طی نبردهایی که ایرانیان با رومیان و یونانیان داشتند با آناهیتا مقایسه شد. البته که این ایزدبانو نیز از جنبه ی پاکدامنی و حیا با آناهیتا قابل مقایسه نیست .
... [مشاهده متن کامل]
از آناهیتا به گونه ای در اوستا سخن به میان آمده که گویی مجسمه های معبد او را توصیف کرده اند: «زیبا، شکوهمند، خوش اندام، فرهمند، کمربند بر میان بسته، دارای موزه هایی تا قوزک پایش با بندهای زرین، همه آراسته، درخشان و با بالاپوشی پوشیده، آراسته، پرچین و زرین، سپیدبازو، آراسته به زیورهای زیبا از جمله گوشواره های چهارگوش زرین و گردنبند پَنام زرین، گردن زیبا و مقدس، تاج زرین هشت پر بر سر، آراسته به گوهرهایی همچون ستارگان درخشان، روشنایی دارای همه گونه آسانی، آراسته به صد ستاره ی زرین هشت پاره، گردونه شکل، آراسته با نوارها، زیبا، دارای پنبری برجسته، نیکو ساخته، پوشانده در جامه هایی ببرین. »
آناهیتا تنها متعلق به داخل مرزهای ایران نیست؛ او خارج از مرزها پرستندگانی داشت که به او قربانیانی اهدا می کردند؛ نام او را بر روی شهرهایشان می گذاشتند و معابدی برای او می ساختند. در ارمنستان آناهیتا را «بانوی پرشکوه، مادر همه ی دانش ها، دختر اورمزد بزرگ و نیرومند» می خواندند و برای او احترام بسیاری قائل بودند. آیین پرستش آناهیتا پس از رسیدن به دیگر کشورها از جمله بابل بسیار دگرگون شد، تا جایی که از آیین اصلی قابل تشخیص نبود. او را همپایه ی سرسوتی، بانوی آب و ایشتار و خدای جنگ، زیبایی، عشق، حاصل خیزی خاک و… می دانستند. این الهه شباهت هایی با آناهیتا داشت، اما زنایی که در معبد او صورت می گرفت، در آیین آناهیتا جایی نداشت. آناهیتا دوستدار پاکدامنی بود و در طول تمام تاریخ خود باکره ماند. الهه ای دیگر که همپایه ی آناهیتا دانسته شده آفرودیته است. آفرودیته طی نبردهایی که ایرانیان با رومیان و یونانیان داشتند با آناهیتا مقایسه شد. البته که این ایزدبانو نیز از جنبه ی پاکدامنی و حیا با آناهیتا قابل مقایسه نیست .
آناهیتا ؛ این کلمه یک کانسپت کلامی، متشکل از ترکیب دو کلمه ( آنه یا آنا هانا هَنیٰ ) و ( هیتا یا هیدا هدایت هدیه هادی هدی هویدا و حیات ) می باشد. به مفهوم و معنای مادر حیات یا هدیه حیات یا انرژی حیات.
... [مشاهده متن کامل]
در تفسیر امروزی با تعریف ماد و مادام و مادر هستی و در تعریف سخن خود کلمه یعنی آنایِ هدایت گر یعنی آنا و نیای هدیه دهنده. این اسم ایرانی به تنهایی دارای توصیفی از صفات خداوند متعال است.
کلمه آنا در زبان فارسی باستان در کانال و آبراهه مفاهیم در واقع همان هانی در اندرون همیان به مفهوم هو و یاهو در زبان عربی امروزی می باشد که اشاره به خداوندگار هستی دارد.
کلمه هو و یاهو یک فلسفه ایجاد هُویه و هُویَّت را در مفهوم کلمات دارد. و یک مقوله ی حائز هُویّه برای کلمات در هُوِیزه ی هستی را دارد.
از کلمه هور هم اکنون تحت عنوان هورامانات یا اورامانات، هورامانات، اورام، هورام، هیرمند، اورام، آرام، ایران، آورام، آبرام، آبراهام، ابراهیم و. . . در حال حاضر به زمانه ما هم رسیده و در حال استفاده می باشد.
اگر هم در پهنه واژگان و دایره لغات بیشتر به پیش برویم به کلمات به ظاهر نامرتبط ولی در باطن مرتبط خواهیم رسید. مانند هند هندیجان هندسه هندوستان داهیانه دهنده دهان هَنطَوه هندآبه هُندیٰ آناتولی آناتومی نیشابور ( نوش آب هور )
... [مشاهده متن کامل]
در تفسیر امروزی با تعریف ماد و مادام و مادر هستی و در تعریف سخن خود کلمه یعنی آنایِ هدایت گر یعنی آنا و نیای هدیه دهنده. این اسم ایرانی به تنهایی دارای توصیفی از صفات خداوند متعال است.
کلمه آنا در زبان فارسی باستان در کانال و آبراهه مفاهیم در واقع همان هانی در اندرون همیان به مفهوم هو و یاهو در زبان عربی امروزی می باشد که اشاره به خداوندگار هستی دارد.
کلمه هو و یاهو یک فلسفه ایجاد هُویه و هُویَّت را در مفهوم کلمات دارد. و یک مقوله ی حائز هُویّه برای کلمات در هُوِیزه ی هستی را دارد.
از کلمه هور هم اکنون تحت عنوان هورامانات یا اورامانات، هورامانات، اورام، هورام، هیرمند، اورام، آرام، ایران، آورام، آبرام، آبراهام، ابراهیم و. . . در حال حاضر به زمانه ما هم رسیده و در حال استفاده می باشد.
اگر هم در پهنه واژگان و دایره لغات بیشتر به پیش برویم به کلمات به ظاهر نامرتبط ولی در باطن مرتبط خواهیم رسید. مانند هند هندیجان هندسه هندوستان داهیانه دهنده دهان هَنطَوه هندآبه هُندیٰ آناتولی آناتومی نیشابور ( نوش آب هور )
اناهیتا. [ اَ] ( ص ) در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء �اَ�، ادات نفی آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک ، �اَ� نفی بنا بقاعده دستور زبان اوستایی ، چون بکلمه آهیته پیوسته مابین آنها نون وقایه فاصله شده است مانند انیران ( = ان ایران = غیرایرانی ، بیگانه ) ، بنابراین اناهیته یعنی پاک و بی آلایش ، در اوستا این صفت بارها در مورد فرشتگان و اشیاء استعمال شده ، غالباً مهر و تشتر ( تیر ) و هوم و برسم و آب زور و فروغ و غیره بصفت اناهیته یعنی پاکی و بی آلایشی متصف شده اند . در پارسی باستان نیز همین کلمه چهار جا به معنی فرشته بما رسیده. ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 329 ) . || ( اِخ ) مخفف اناهیتا، ناهید است. بعدها اناهید و ناهیدرا بستاره زهره یعنی ستاره زیبایی که رومیان عنوان الهه وجاهت بدان داده اند اطلاق کرده اند. ( از یشتهاج 1 ص 158 ببعد ) . و رجوع به زهره شود. || ( اِخ ) ایزدی که بالاخص بدین نام موسوم است ایزد آب است که بنام اردوی سوره اناهیته خوانده شده. فرشته نگهبان آب. در آیین زردشتی نگهبانی عنصر آب با فرشته ٔاناهیتا ( ناهید ) است ، این فرشته در نزد ایرانیان قدیم دارای مقام بلند و ارجمندی است. برخی از خاورشناسان نوشته اند که ممکن است ناهید ایرانیان از اثر نفوذالهه سومر موسوم به ایشتار که بعدها در بابل و آشور هم پرستیده می شد بوجود آمده باشد، ایشتار که مادر و مولد نوع بشر تصور می شد در برخی از خصایص شباهتی با ناهید دارد و ممکن است بعدها در بیرون از حدود ایران بعضی از خصایص و رسومات دینی این الهه را ضمیمه پرستش ناهید ایرانی کرده باشند. اردشیر دوم هخامنشی ستایش ناهید را در نقاط مختلف ایران و در ممالکی که در تحت تصرف شاهنشاهان هخامنشی بود منتشر ساخت و مجسمه او را در معابد برپا نمود، آثار خطوط میخی که ازاردشیر دوم باقی مانده است دلیل است که در عهد این پادشاه ستایش ناهید و مهر در ایران بالا گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
- آتشکده های اناهیتا ( ناهید ) ؛ در ایران قدیم معابد بزرگی بنام اناهیتا وجودداشته است. معبد ناهید در همدان بخصوص مجلل و در همه جا معروف بوده است. بیشتر پوشاکهای فلزی این معبد در وقت فتح اسکندر بتاراج رفت ، از این تاریخ ببعد اشیاء قیمتی معبد در معرض دستبرد سلوکیدها بود تا آنکه مابقی آلات طلا و نقره آنرا آنتیوخس بزرگ که مقتدرترین سلاطین سلوکید بود ( 223 - 186 ق. م. ) در عهد اردوان اول غارت کرد. برخی از دانشمندان گمان کرده اند که قدمت معبد اناهیتای همدان تا عهد دومین پادشاه ماد هووخشترا یا جانشین وی استیاج میرسد. دیگر از معابد معروف اناهیتا معبد کنگاور و معبد شوش بوده است. ( از یشتها ج 1 ص 158 ببعد ) . و رجوع به همین کتاب و ایران باستان پیرنیا ج 2 ص 993 و 1098 و 1153 و 1520 و 1611 و 1613 و ج 3 ص 2081 و 2209 و 2703 و 2719 و ماده ٔناهید در همین لغت نامه شود.
منابع ها . لغت نامه دهخدا
آموزگار، ژاله ( ۱۳۹۱ ) . تاریخ اساطیری ایران. تهران: سمت.
امینی لاری، لیلا؛ محمودی، خیرالله ( ۱۳۸۹ ) . �ناهید مظهر قدس است یا هوس؟�. پژوهش های ادبیات و زبان فارسی ( ۷ ) – به واسطهٔ نورمگز.
بنی اسد، زینب ( ۱۳۹۷ ) . �اسطوره آب و باران در ادیان ایران باستان و هند�. مطالعات ادبیات، عرفان و فلسفه ( ۱ ) – به واسطهٔ نورمگز.
بویس، مری ( ۱۳۷۵ ) . تاریخ کیش زرتشت. ترجمهٔ همایون صنعتی زاده. تهران: توس.
بهار، مهرداد ( ۱۳۶۲ ) . پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: توس.
پور بختیار، غفار؛ خسروی، حمیده ( ۱۳۹۳ ) . �جایگاه ایزد بانو آناهیتا، الهه آب در باورهای ساسانیان�. تاریخ پژوهی ( ۶۰ ) – به واسطهٔ نورمگز.
ثمودی، فرح ( ۱۳۸۷ ) . ایزد بانوان در ایران باستان و هند. تهران: آرون.
جاهدی، لیلا ( ۱۳۹۳ ) . �رمز و راز معماری معبد آناهیتا�. منظر ( ۲۶ ) – به واسطهٔ نورمگز.
جلیلیان، شهرام ( ۱۳۹۷ ) . �اردشیر بابکان و خدابانو آناهیتا�. تاریخ اسلام و ایران ( ۳۷ ) – به واسطهٔ نورمگز.
جوزف، آلبرت ( ۱۳۴۱ ) . اساطیر ایرانی. ترجمهٔ احمد طباطبایی. تهران: امیرکبیر.
حیدری، علی اکبر ( ۱۳۹۱ ) . �تحلیل فضایی معماری معبد آناهیتا کنگاور�. مطالعات شهر ایرانی اسلامی ( ۶ ) – به واسطهٔ نورمگز.
دانیالی، فاضل ( ۱۳۹۳ ) . �کرتیر در آیینه تاریخ�. تاریخ پژوهی ( ۲۱ ) – به واسطهٔ نورمگز.
درویش، محمدرضا ( ۱۳۵۵ ) . گامی در اساطیر. تهران: بابک.
طاووسی، حسن؛ پورمند، علی ( ۱۳۸۹ ) . �ایزد بانوی آب آناهیتا�. هنر ( ۱۴۳ ) – به واسطهٔ نورمگز.
علم الهدی، هدی ( ۱۳۸۲ ) . �آب در معماری ایران�. هنر ( ۵۷–۵۸ ) – به واسطهٔ نورمگز.
قرشی، امان الله ( ۱۳۸۹ ) . آب و کوه در اساطیر هند و ایرانی. تهران: نشر هرمس.
قلی زاده، خسرو ( ۱۳۸۷ ) . فرهگ اساطیری ایرانی بر پایه متون پهلوی. تهران: پارسه.
کاظم زاده، پروین ( ۱۳۹۲ ) . �تحلیلی بر دلایل شکل گیری اعتقاد به ایزدبانوان در ایران باستان�. پژوهش های ادیانی ( ۲ ) – به واسطهٔ نورمگز.
کارنوی، آلبرت جوزف ( ۱۳۸۳ ) . اساطیر ایرانی. ترجمهٔ احمد طباطبایی. تهران: علمی و فرهنگی.
کرتیس، وستا ( ۱۳۹۳ ) . اسطوره های ایرانی. ترجمهٔ عباس مخبر. تهران: نشر مرکز.
گری، جان ( ۱۳۷۸ ) . شناخت اساطیر خاور نزدیک. ترجمهٔ باجلان فرخی. تهران: اساطیر.
معینی سام، بهزاد؛ خسروی، زینب ( ۱۳۹۰ ) . �پیوند آناهیتا و ایشتار بابلی�. مطالعات ایرانی ( ۲۰ ) – به واسطهٔ نورمگز.
مقدم، محمد ( ۱۳۸۸ ) . جستار دربارهٔ مهر و ناهید. تهران: هیرمند.
مکی، مریم ( ۱۳۹۰ ) . �بررسی تطبیقی ایزدان سه گانه در ایران و ارمنستان در دوران باستان�. ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی ( ۲۲ ) – به واسطهٔ نورمگز.
مولایی، چنگیز ( ۱۳۹۲ ) . آبان یشت. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
نیبرگ، هنریک ساموئل ( ۱۳۸۳ ) . دین های ایران باستان. ترجمهٔ سیف الدین نجم آبادی. کرمان: دانشگاه شهید باهنر کرمان.
ها، لومل؛ گویری، سوزان ( ۱۳۷۰ ) . �آناهیتا، ایزد بانوی ایرانی و سرس وتی، ایزد - بانوی هندی�. چیستا ( ۸۲–۸۳ ) – به واسطهٔ نورمگز.
هینلز، جان ( ۱۳۶۸ ) . شناخت اساطیر ایران. ترجمهٔ ژاله آموزگار. تهران: نشر چشمه.
البته درباره ( واژه آنا از شاوراسنی پراکریت به ارث رسیده است𑀆𑀯𑁂 ( āve ) ـنا ( - nā، پسوند کلامی ) ، که اولین عنصر آن از سانسکریت است. ـنا ( - nā، پسوند کلامی ) ، که اولین عنصر آن از سنسکریت आप् ( ap، �رسیدن� ) است. شکل کامل آیا ( āyā ) ممکن است از سنسکریت आगत ( ā́gata، �رسیده� ) مشتق شده باشد.
منبع. فرهنگِ سَنسکریت فارسی
... [مشاهده متن کامل]
- آتشکده های اناهیتا ( ناهید ) ؛ در ایران قدیم معابد بزرگی بنام اناهیتا وجودداشته است. معبد ناهید در همدان بخصوص مجلل و در همه جا معروف بوده است. بیشتر پوشاکهای فلزی این معبد در وقت فتح اسکندر بتاراج رفت ، از این تاریخ ببعد اشیاء قیمتی معبد در معرض دستبرد سلوکیدها بود تا آنکه مابقی آلات طلا و نقره آنرا آنتیوخس بزرگ که مقتدرترین سلاطین سلوکید بود ( 223 - 186 ق. م. ) در عهد اردوان اول غارت کرد. برخی از دانشمندان گمان کرده اند که قدمت معبد اناهیتای همدان تا عهد دومین پادشاه ماد هووخشترا یا جانشین وی استیاج میرسد. دیگر از معابد معروف اناهیتا معبد کنگاور و معبد شوش بوده است. ( از یشتها ج 1 ص 158 ببعد ) . و رجوع به همین کتاب و ایران باستان پیرنیا ج 2 ص 993 و 1098 و 1153 و 1520 و 1611 و 1613 و ج 3 ص 2081 و 2209 و 2703 و 2719 و ماده ٔناهید در همین لغت نامه شود.
منابع ها . لغت نامه دهخدا
آموزگار، ژاله ( ۱۳۹۱ ) . تاریخ اساطیری ایران. تهران: سمت.
امینی لاری، لیلا؛ محمودی، خیرالله ( ۱۳۸۹ ) . �ناهید مظهر قدس است یا هوس؟�. پژوهش های ادبیات و زبان فارسی ( ۷ ) – به واسطهٔ نورمگز.
بنی اسد، زینب ( ۱۳۹۷ ) . �اسطوره آب و باران در ادیان ایران باستان و هند�. مطالعات ادبیات، عرفان و فلسفه ( ۱ ) – به واسطهٔ نورمگز.
بویس، مری ( ۱۳۷۵ ) . تاریخ کیش زرتشت. ترجمهٔ همایون صنعتی زاده. تهران: توس.
بهار، مهرداد ( ۱۳۶۲ ) . پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: توس.
پور بختیار، غفار؛ خسروی، حمیده ( ۱۳۹۳ ) . �جایگاه ایزد بانو آناهیتا، الهه آب در باورهای ساسانیان�. تاریخ پژوهی ( ۶۰ ) – به واسطهٔ نورمگز.
ثمودی، فرح ( ۱۳۸۷ ) . ایزد بانوان در ایران باستان و هند. تهران: آرون.
جاهدی، لیلا ( ۱۳۹۳ ) . �رمز و راز معماری معبد آناهیتا�. منظر ( ۲۶ ) – به واسطهٔ نورمگز.
جلیلیان، شهرام ( ۱۳۹۷ ) . �اردشیر بابکان و خدابانو آناهیتا�. تاریخ اسلام و ایران ( ۳۷ ) – به واسطهٔ نورمگز.
جوزف، آلبرت ( ۱۳۴۱ ) . اساطیر ایرانی. ترجمهٔ احمد طباطبایی. تهران: امیرکبیر.
حیدری، علی اکبر ( ۱۳۹۱ ) . �تحلیل فضایی معماری معبد آناهیتا کنگاور�. مطالعات شهر ایرانی اسلامی ( ۶ ) – به واسطهٔ نورمگز.
دانیالی، فاضل ( ۱۳۹۳ ) . �کرتیر در آیینه تاریخ�. تاریخ پژوهی ( ۲۱ ) – به واسطهٔ نورمگز.
درویش، محمدرضا ( ۱۳۵۵ ) . گامی در اساطیر. تهران: بابک.
طاووسی، حسن؛ پورمند، علی ( ۱۳۸۹ ) . �ایزد بانوی آب آناهیتا�. هنر ( ۱۴۳ ) – به واسطهٔ نورمگز.
علم الهدی، هدی ( ۱۳۸۲ ) . �آب در معماری ایران�. هنر ( ۵۷–۵۸ ) – به واسطهٔ نورمگز.
قرشی، امان الله ( ۱۳۸۹ ) . آب و کوه در اساطیر هند و ایرانی. تهران: نشر هرمس.
قلی زاده، خسرو ( ۱۳۸۷ ) . فرهگ اساطیری ایرانی بر پایه متون پهلوی. تهران: پارسه.
کاظم زاده، پروین ( ۱۳۹۲ ) . �تحلیلی بر دلایل شکل گیری اعتقاد به ایزدبانوان در ایران باستان�. پژوهش های ادیانی ( ۲ ) – به واسطهٔ نورمگز.
کارنوی، آلبرت جوزف ( ۱۳۸۳ ) . اساطیر ایرانی. ترجمهٔ احمد طباطبایی. تهران: علمی و فرهنگی.
کرتیس، وستا ( ۱۳۹۳ ) . اسطوره های ایرانی. ترجمهٔ عباس مخبر. تهران: نشر مرکز.
گری، جان ( ۱۳۷۸ ) . شناخت اساطیر خاور نزدیک. ترجمهٔ باجلان فرخی. تهران: اساطیر.
معینی سام، بهزاد؛ خسروی، زینب ( ۱۳۹۰ ) . �پیوند آناهیتا و ایشتار بابلی�. مطالعات ایرانی ( ۲۰ ) – به واسطهٔ نورمگز.
مقدم، محمد ( ۱۳۸۸ ) . جستار دربارهٔ مهر و ناهید. تهران: هیرمند.
مکی، مریم ( ۱۳۹۰ ) . �بررسی تطبیقی ایزدان سه گانه در ایران و ارمنستان در دوران باستان�. ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی ( ۲۲ ) – به واسطهٔ نورمگز.
مولایی، چنگیز ( ۱۳۹۲ ) . آبان یشت. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
نیبرگ، هنریک ساموئل ( ۱۳۸۳ ) . دین های ایران باستان. ترجمهٔ سیف الدین نجم آبادی. کرمان: دانشگاه شهید باهنر کرمان.
ها، لومل؛ گویری، سوزان ( ۱۳۷۰ ) . �آناهیتا، ایزد بانوی ایرانی و سرس وتی، ایزد - بانوی هندی�. چیستا ( ۸۲–۸۳ ) – به واسطهٔ نورمگز.
هینلز، جان ( ۱۳۶۸ ) . شناخت اساطیر ایران. ترجمهٔ ژاله آموزگار. تهران: نشر چشمه.
البته درباره ( واژه آنا از شاوراسنی پراکریت به ارث رسیده است𑀆𑀯𑁂 ( āve ) ـنا ( - nā، پسوند کلامی ) ، که اولین عنصر آن از سانسکریت است. ـنا ( - nā، پسوند کلامی ) ، که اولین عنصر آن از سنسکریت आप् ( ap، �رسیدن� ) است. شکل کامل آیا ( āyā ) ممکن است از سنسکریت आगत ( ā́gata، �رسیده� ) مشتق شده باشد.
منبع. فرهنگِ سَنسکریت فارسی
در تمام منابع معنی این اسم فارسی و ترکی یا کردی نیست و اون آما هیچ ربطی به آنای ترکی نداره تازه من اسم آنا رو هم چک کردم یه اسم اسپانیایی هستش
من منبع میزارم که دیگه این بحث تموم بشه این اسم زیبای فهرسی و ایرانی هستش به الهه آب ها اشاره میشه و بسیار هم زبیا هستش اسم اصیل ایرانی هستش اگه دختر دار بشم این اسم رو براش میزارم
... [مشاهده متن کامل]
من منبع میزارم که دیگه این بحث تموم بشه این اسم زیبای فهرسی و ایرانی هستش به الهه آب ها اشاره میشه و بسیار هم زبیا هستش اسم اصیل ایرانی هستش اگه دختر دار بشم این اسم رو براش میزارم
... [مشاهده متن کامل]
آنا هیتا چون نام الهه بوده باید معنی بزرگ و مثبتی داشته باشد. بنابراین هیتا یک معنی بسیار گسترده دارد. مثل هستی ، و آنا ریشه ترکی مادر می باشد و اناهیتا سر جمع معنی مادر هستی را می دهد .
اسم صمیمی ترین و بهترین دوستی که تا به حال داشتم 😍
آناهیتا در اوستایی از دو بخش ساخته شده است: 1ـ اَن an که پیشوند نفی است. 2ـ آهیته Ahita که به معنی آلودگی است؛ و روی هم به معنی نا آلوده یا پاک و بی آلایش است؛ این واژه در پهلوی اَناهیت anahit و در سغدی ناخیذ و در پارسی دری ناهید شد.
آناهیتا : دختر پاک و زیبا .
آناهیتا : پاک، به دور از آلودگی و ناپاکی، سیاره زهره که مظهر زیبایی و عشق است. ایزد آب.
آناهیتا : بانوی پاک و بیگناه، پاکبانو
هم ناهید هم آبان فرشته اند لطفا به خاطر اسم به قوام بی احترامی نکنید وقتی یکی از معابد اصلی اناهیتا تو کنگاور قرار داره کردها میگن این اسم کردیه وقتی تو لرستان این اسم رو ناهد تلفظ میکنن لرا میگن لریه
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
ترکها هم اولش انا داره میگن ترکیه که بعید هم نیست چون یه اسم زرتشتی و محل تولد زرتشت هم شهر میانه آذربایجان شرقیه
ماهیتابه به معنای ملکه ی ابها
این اسم بهترین اسم دنیاست
این اسم بهترین اسم دنیاست
ناهیدشید= جمعه به هخامنشی
معنی آناهیتا
جنسیت = دختر
معنی = الهی آب ها پاک - دور از آلودگی ناپاکی - نگهبان آب های پاک - مادر آب های تمیز و پاک - مادر خورشید.
جنسیت = دختر
معنی = الهی آب ها پاک - دور از آلودگی ناپاکی - نگهبان آب های پاک - مادر آب های تمیز و پاک - مادر خورشید.
آناهیتا:
آن = پیشوند منفی ساز در پارسیک مانند انیران که میشه نا ایرانی یا آنفالو در انگلیسی
آهیتا = آلوده
پس آناهیتا یعنی نا آلوده و پاک و الهه آب میباشد هیچ ارتباطی با مغولی هم نداره و مربوط به قبل از زرتشت بوده
آن = پیشوند منفی ساز در پارسیک مانند انیران که میشه نا ایرانی یا آنفالو در انگلیسی
آهیتا = آلوده
پس آناهیتا یعنی نا آلوده و پاک و الهه آب میباشد هیچ ارتباطی با مغولی هم نداره و مربوط به قبل از زرتشت بوده
آناهیتا یک اسم تورکی آزربایجانی است .
آناهیتا : ازبین برنده ناپاکی و پلیدی، نام ایزد آب که در اوستا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا و بلند بالا توصیف شده است. دخترپاک و مهربان و زیبا . آناهیتا اسم گل دخترم هست فداش بشم دختر نازنینم
مادر آب ها
آناهیتا : ( اوستایی ) بی آلایش، پاک، به دور از آلودگی و نا پاکی .
در ضمن اسم آناهیتا ب معنای ملکه یا ایز بانوی اب ها و ب معنای پاک ، بی الایش و دور ازپلیدی ها هستش لطفا کوردی و ترکی رو نریزیت تو اناهیتاها مرسی اه:|😐😂
آناهیتا یک اسم اصیل ایرانی ، آریایی است . اونی که ترکها میگن خب شاید تشابه اسمی است . اینجا ما در مورد آناهیتای ایرانی حرف میزنیم که به معنای الهه آب میباشد .
الهه ی اب و موسوم به اردویسوره است
اسم خواهرم آنا هست و اسم خودم آناهیتا. آنا یعنی مادر و هیتا به معنی خورشید. معنیش هم میشه مادر خورشید
بانوان ( الهه های ) دوران باستان🗿
سری هشتم 🌞
آناهیتا
آناهیتا یکی از الهه های�آریائی و دختر�اهورامزدا�و�اسپندارمذ�است که ایزدی زیبا ، بلندبالا و دلیر با بازوان سپید توصیف شده است
... [مشاهده متن کامل]
آناهیتا فرشته موکل بر آب ، باران ، فراوانی ، برکت ، باروری ، زناشویی ، عشق ، مادری ، زایش ، پیروزی و ستاره ناهید ( سیاره زهره یا ونوس ) است
این فرشته نمادی است از پاکی و کمال زن ایرانی. . .
آناهیتا در اساطیر ایرانی سرچشمهٔ همهٔ آب های جهان است ، از این رو با نمادهایی چون�باروری ، �شفا�و�خرد�همراه است
در سه هزارهٔ اخیر�ایزد�موکل آب و باران، جایگاهی ویژه� داشته است و آناهیتا در ایران باستان یکی از بزرگ ترین و محبوب ترین الهه های آریایی و�مزدیسنا�بوده است
در باور ایرانیان باستان الههٔ آب ، فرشته نگهبان چشمه ها و باران و نماد باروری ، عشق و دوستی بوده است و در باور ایرانیان زن و زایش و آبادانی و قدرت در کنار هم معنا یافته اند
آناهیتا را خود میتوان همان اَناهیتَه An - āhita که در�پارسی میانه�اَناهید Anāhid و در�فارسی�امروزی�ناهید�شده ، دانست که از پیشوند نفی�اَن�یعنی نا و واژهٔ اوستایی āhitaa یعنی آلوده پدید آمده است و معنی آن ناآلوده ، پاک و بی گناه است
( وژهٔ پارسی آهو به معنی گناه نیز�از همین ریشه است )
از آناهیتا در عبارت اَرِدوی سورا آناهیتا در�یَشت�پنجم از�آبان یشت که یکی از محفوظ مانده ترین نسک های�اوستاست، تجلیل شده است
اردوی به معنی بالنده و فزاینده است
سور هم ریشه است با نام خاص سورنا در زبانهای فارسی پهلوی به معنی نیرومند و آناهیتا به معنی نیالوده و بی آلایش و پاک است ، پس اردوی سورا صفت آبها و رودهاست که پاک و فزاینده و زورمند هستند
آناهیتا در�پارسی میانه�یا امروزی ناهید ، در�زبان ارمنی�آناهیت و در یونانی آنائیتیس نامیده می شود
برخی از خاورشناسان نوشته اند�که ممکن است ناهید ایرانیان از اثر نفوذ الهه�ٔ�سومر موسوم به ایشتار که بعدها در�بابل ( اقوام سامی ) و آشور هم پرستیده می شد بوجود آمده باشد
ایشتار که مادر و مولد نوع بشر تصور�می شد در برخی از خصایص شباهتی با آناهیتا دارد
نقطه مشترک هر دوی این�ایزدان این است که�به سیارهٔ�ناهید� ( زهره ) مربوطند
به احتمال زیاد آناهیتا نیز چون�میترا�از�ایزدانی�بود که پیش از پیدایش�زرتشت توسط مردم�ایران�و نواحی اطراف ( ولو به نام های دیگر ) مورد� ستایش قرار می گرفت
با وجود دیرینگی و نفوذ پرستش میترا در ادوار پیش از ظهور�زرتشت بعدها این ایزد در میان ایرانیان تا اندازه ای به فراموشی سپرده شد
اما در مقابل چنین جریان فکری و دینی ، ناهید چنان مقامی در باورهای ایرانیان به دست آورد که نه تنها پرستش گاه های بسیار زیاد و مجلل و باشکوهی از او می بینیم، بلکه تندیس و نمادهای این ایزدبانو در اینجا و آنجای این سرزمین پهناور به جا مانده است
در نوشته های بازمانده از پارسی باستان نام آناهیتا در کتیبه های اردشیر دوم پادشاه هخامنشی بسیار است
پیکره های او در سراسر ایران زمین ( مانند نقش رستم ) در دوران هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان و سکه های آن دوران دیده می شود
ویرانه های پرستشگاه های�معبد آناهیتا در کنگاور�، کازرون ، رفسنجان�و�شوش هنوز پابرجاست که برخی از آن ها بعد از اسلام به زیارتکده تبدیل شده اند
در زمان هخامنشیان به غیر از معابد آناهیتای همدان و استخر بقیه پرستشگاهها در فضای باز بودند
ساسانیان در معبد آناهیتای استخر که اداره آنرا بر عهده داشتند شروع به کار کردند و هیربدان در معبد آناهیتای استخر برای نجات ایران یزدگرد سوم را به شاهی برگزیدند
به این ترتیب آغاز و پایان سلسله ساسانی با معبد آناهیتا آمیخته بود
پرستشگاه آناهیتای بیشاپور نیز از مراکز مهم عبادی دوران ساسانیان بود
معبد آناهیتای کنگاور در زمان اشکانیان رونق بسیار داشت
مجسمهٔ آناهیتا نماد شهرهای�مراغه�و�فومن�است
پل ورودی شهر�پلدختر�استان لرستان�در ایران باستان به اسم� پل آناهیتا معروف بوده است و چون آناهیتا اسم دخترانه است در گذشته بومیان این پل را به اسم پل دختر می خوانده اند
سری هشتم 🌞
آناهیتا
آناهیتا یکی از الهه های�آریائی و دختر�اهورامزدا�و�اسپندارمذ�است که ایزدی زیبا ، بلندبالا و دلیر با بازوان سپید توصیف شده است
... [مشاهده متن کامل]
آناهیتا فرشته موکل بر آب ، باران ، فراوانی ، برکت ، باروری ، زناشویی ، عشق ، مادری ، زایش ، پیروزی و ستاره ناهید ( سیاره زهره یا ونوس ) است
این فرشته نمادی است از پاکی و کمال زن ایرانی. . .
آناهیتا در اساطیر ایرانی سرچشمهٔ همهٔ آب های جهان است ، از این رو با نمادهایی چون�باروری ، �شفا�و�خرد�همراه است
در سه هزارهٔ اخیر�ایزد�موکل آب و باران، جایگاهی ویژه� داشته است و آناهیتا در ایران باستان یکی از بزرگ ترین و محبوب ترین الهه های آریایی و�مزدیسنا�بوده است
در باور ایرانیان باستان الههٔ آب ، فرشته نگهبان چشمه ها و باران و نماد باروری ، عشق و دوستی بوده است و در باور ایرانیان زن و زایش و آبادانی و قدرت در کنار هم معنا یافته اند
آناهیتا را خود میتوان همان اَناهیتَه An - āhita که در�پارسی میانه�اَناهید Anāhid و در�فارسی�امروزی�ناهید�شده ، دانست که از پیشوند نفی�اَن�یعنی نا و واژهٔ اوستایی āhitaa یعنی آلوده پدید آمده است و معنی آن ناآلوده ، پاک و بی گناه است
( وژهٔ پارسی آهو به معنی گناه نیز�از همین ریشه است )
از آناهیتا در عبارت اَرِدوی سورا آناهیتا در�یَشت�پنجم از�آبان یشت که یکی از محفوظ مانده ترین نسک های�اوستاست، تجلیل شده است
اردوی به معنی بالنده و فزاینده است
سور هم ریشه است با نام خاص سورنا در زبانهای فارسی پهلوی به معنی نیرومند و آناهیتا به معنی نیالوده و بی آلایش و پاک است ، پس اردوی سورا صفت آبها و رودهاست که پاک و فزاینده و زورمند هستند
آناهیتا در�پارسی میانه�یا امروزی ناهید ، در�زبان ارمنی�آناهیت و در یونانی آنائیتیس نامیده می شود
برخی از خاورشناسان نوشته اند�که ممکن است ناهید ایرانیان از اثر نفوذ الهه�ٔ�سومر موسوم به ایشتار که بعدها در�بابل ( اقوام سامی ) و آشور هم پرستیده می شد بوجود آمده باشد
ایشتار که مادر و مولد نوع بشر تصور�می شد در برخی از خصایص شباهتی با آناهیتا دارد
نقطه مشترک هر دوی این�ایزدان این است که�به سیارهٔ�ناهید� ( زهره ) مربوطند
به احتمال زیاد آناهیتا نیز چون�میترا�از�ایزدانی�بود که پیش از پیدایش�زرتشت توسط مردم�ایران�و نواحی اطراف ( ولو به نام های دیگر ) مورد� ستایش قرار می گرفت
با وجود دیرینگی و نفوذ پرستش میترا در ادوار پیش از ظهور�زرتشت بعدها این ایزد در میان ایرانیان تا اندازه ای به فراموشی سپرده شد
اما در مقابل چنین جریان فکری و دینی ، ناهید چنان مقامی در باورهای ایرانیان به دست آورد که نه تنها پرستش گاه های بسیار زیاد و مجلل و باشکوهی از او می بینیم، بلکه تندیس و نمادهای این ایزدبانو در اینجا و آنجای این سرزمین پهناور به جا مانده است
در نوشته های بازمانده از پارسی باستان نام آناهیتا در کتیبه های اردشیر دوم پادشاه هخامنشی بسیار است
پیکره های او در سراسر ایران زمین ( مانند نقش رستم ) در دوران هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان و سکه های آن دوران دیده می شود
ویرانه های پرستشگاه های�معبد آناهیتا در کنگاور�، کازرون ، رفسنجان�و�شوش هنوز پابرجاست که برخی از آن ها بعد از اسلام به زیارتکده تبدیل شده اند
در زمان هخامنشیان به غیر از معابد آناهیتای همدان و استخر بقیه پرستشگاهها در فضای باز بودند
ساسانیان در معبد آناهیتای استخر که اداره آنرا بر عهده داشتند شروع به کار کردند و هیربدان در معبد آناهیتای استخر برای نجات ایران یزدگرد سوم را به شاهی برگزیدند
به این ترتیب آغاز و پایان سلسله ساسانی با معبد آناهیتا آمیخته بود
پرستشگاه آناهیتای بیشاپور نیز از مراکز مهم عبادی دوران ساسانیان بود
معبد آناهیتای کنگاور در زمان اشکانیان رونق بسیار داشت
مجسمهٔ آناهیتا نماد شهرهای�مراغه�و�فومن�است
پل ورودی شهر�پلدختر�استان لرستان�در ایران باستان به اسم� پل آناهیتا معروف بوده است و چون آناهیتا اسم دخترانه است در گذشته بومیان این پل را به اسم پل دختر می خوانده اند
آناهیتا ❤
به معنی پاک و بی گناه با ریشه اوستایی
نماد مادر مقدس و زن کامل در دوران باستان
الهه آب و زایش در اساطیر ایران باستان
به معنی پاک و بی گناه با ریشه اوستایی
نماد مادر مقدس و زن کامل در دوران باستان
الهه آب و زایش در اساطیر ایران باستان
آناهید ❤️ Anahid 👧
به معنی الهه پاکی ، ازبین برنده ناپاکی و پلیدی در زبان پارسی
نام ایزد آب و روشنی در ایران باستان
ناهید❤️
ناهید�شکل�پارسی امروزی�از نام
... [مشاهده متن کامل]
آناهید Anāhid در�پارسی میانه�و
آناهیتا An - āhita از�پارسی باستان�است.
این نام از پیشوند نفی an، یعنی نا
و
واژهٔ�اوستایی�āhita یعنی آلوده پدید آمده و معنی آن نا آلوده یعنی پاک و بی گناه است
ناهید در فرهنگ ایران باستان به معنی�آناهیتا، ایزدبانوی آب ها است که در باستان�استراب�یا ستارهٔ آبها نامیده می شده است.
آناهیتا ایزد بانوی آب در ایران باستان بوده است.
ناهید یکی از نامهای سیارهٔ دوم از�خورشید�نیز است.
نام این سیاره�زهره در عربی و نام اروپایی آن �ونوس�� ( Venus ) �برگرفته از ایزدبانوی�رومی، �ونوس�است.
�ناهید�، �آناهید� و �آناهیتا� به عنوان نام دختر در میان ایرانیان، تاجیکان، ارمنیان و برخی دیگر از اقوام پیرامون�ایران�رایج است
در اصل ناهید یا آناهیتا مادر تمام سرزمین ایران است
ناهید�کنایه از دختر رسیده می باشد
ناهیده یا ناهده نیز صورت های دیگر ناهید هستند
آناهیتا به معنی الهیه آب و پاکی هست
زنی شجاع و پاک و ساده و بی آلایش😁♥
آناهیتا اسمی کاملا ایرانی است. آنا به معنی نفی کننده و هیتا به معنی آلودگی هستش که وقتی باهم ترکیب بشه به معنی پاک و بی آلایش میشه. این آنا با آنا ترکی که به معنی مادر هست متفاوته. اگه به ناهید توجه کنید
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
که مخفف و پارسی امروزی آناهیتاست متوجه میشید که نا در ناهید مثل نه در فارسی منفی کننده است. . . و هید که ت تبدیل به د شده به معنی آلایش است. و در مجموع ناهید هم معنی پاک رو میدهد. و جالبه بدونید اسم اصلی یشت هشتم اوستا یعنی آبان یشت اردوی سور هست و آناهیتا یا ناهید به عنوان صفت برای این ایزد بانو استفاده میشود.
پاک، بی آلایش ؛ یکی از نام های بانوان خدای ایران
من آناهیتاهستم
آناهیتا نامی دخترانه است ریشه این اسم فارسی است اما کشور های دیگه مثل آذربایجان. . . این اسم رو بر فرزندانشان می گذارند . این اسم به همین معنای:
پاک . آلوده نشده . پاکیزه. مادر آب . الهه آب. نام همسر کروش کویر. زنی زیبا و بلند قامت و در کل آناهیتا یعنی زن زندگی.
... [مشاهده متن کامل]
خیلی خوشحالم که مادر عزیزم این اسم زیبارا روی من گذاشته😍🌠🌟
آناهیتا نامی دخترانه است ریشه این اسم فارسی است اما کشور های دیگه مثل آذربایجان. . . این اسم رو بر فرزندانشان می گذارند . این اسم به همین معنای:
پاک . آلوده نشده . پاکیزه. مادر آب . الهه آب. نام همسر کروش کویر. زنی زیبا و بلند قامت و در کل آناهیتا یعنی زن زندگی.
... [مشاهده متن کامل]
خیلی خوشحالم که مادر عزیزم این اسم زیبارا روی من گذاشته😍🌠🌟
اسمم آناهیتاست. آناهیتا یعنی مادر ستارگان، پاک و بی آلایش
بعدشم اونی که گفته کوردیه غلط کرده. به اسمم توهین نشه ها
بعدشم اونی که گفته کوردیه غلط کرده. به اسمم توهین نشه ها
اسم من اناهیتا هست و اناهیتا اسم بسیار زیبا و پارسی است و هر کس گفته اناهیتا ترکی عربی برای خودش گفته و معنی اناهیتا ملکه اب و ملکه تمام اب های جهان هیچ معنی دیگری هم نداره
به معنی خورشید - مهربان - دلربا
اناهیتا از دو کلمه هست یعنی👇
انا به معنی مادر
این عربی هست.
و هیتا که اوستایی است. .
انا به معنی مادر
این عربی هست.
و هیتا که اوستایی است. .
آناهیتا یعنی بانوی خورشید
آناهیتا ( مادر زندگی بخش ) ترکیبی از کلمات آنا، هی یا حَی و تا است که آنا به معنی مادر است، حی همان حیات و زندگی است و تا در اصل دا و داد به معنی دادن و بخشیدن است
من اسمم اناهیتاست اناهیتا بی الایش پاک ومشابه اسم اناهیتا اناهید، انتی گون واندیا ولی همه بهم میگن انی
آناهیتا = پاک و بی آلایش
در دین بهی ( زرتشتی ) فرشته و الهه نداریم ، بلکه ایزد داریم
ایزد نیروی برگرفته از اورمزد ( اهورامزدا ) است و دارای قدرت مینوی
آناهیتا ایزد آب روان است .
در دین بهی ( زرتشتی ) فرشته و الهه نداریم ، بلکه ایزد داریم
ایزد نیروی برگرفته از اورمزد ( اهورامزدا ) است و دارای قدرت مینوی
آناهیتا ایزد آب روان است .
همه ی آناهیتا ها رو عشقه بعدشم آناهیتا یه اسم اصیل ایرانیه آهای اونی که میگی کوردیه وقتی نمیدونی مثه نخود هر آش نپر تو آش
ریشه فارسی
معنی ملکه آب ها رودخانه ها الهی پاکی
😉😍💖💖💖😘😘😘
ریشه فارسی
معنی ملکه آب ها رودخانه ها الهی پاکی
😉😍💖💖💖😘😘😘
بانوی بلند بالا و زیبا. الهه آب. نام ایزد آب.
آناهیتا یا ناهید ( در اوستا ) ایزد آب است و در اوستا به صورت دوشیزه ی بسیار زیبا، بلند بالا و خوش پیکر توصیف شده است.
آناهیتا: آناهیتا نام فرشته آب و باروری .
آنیتا : آنیتا نام دختران در زمان زند - به معنی پرورش گیاه .
آنیتا : آنیتا نام دختران در زمان زند - به معنی پرورش گیاه .
اسم صیمی ترین دوستم آناهیتا بود اسم قشنگیه یه بار در یک کتابی معنی اش را خواندم همه این ها را نوشته بود و همچنین نوشته بود الهه آب ، الهه آب یا همان ایزد آب معنی قشنگی داره منضور از آب میتونه دریا باشه و منضور از الهه مالکش یا صاحبش یا شاهزاده آب . پس میشه شاهزاده دریا یا مالک آب ها
آناهیتا : آناهیتا به معنی: ازبین برنده ناپاکی و پلیدی، نام ایزد آب که در اوستا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا و بلند بالا توصیف شده است.
ریشه: فارسی
ریشه: فارسی
آناهیتا : آناهیتا ( اوستایی ) بی آلایش، پاک، به دور از آلودگی و ناپاکی؛ ( در اساطیر ) به معنای مادر مقدسِ .
تو خودت غلط کردی میگی اسم آناهیتا کوردی اسم آناهیتا ایرانی و اصیل هست. 🤬
آناهیتا یعنی الهی آب ها. ملکه آب ها
اولا آهیتا نام کوردی است هرکس گفته نام فارسی است غلط کرده دوما ماد قدیمی ترین نژاد است نه فارس
من اسمم آناهیتا هست و آناهیتا به معنای الهه آب ها، پاک و بی آلایش هستش. 😍
اسم اصیل ایرانی که در تاریخ هم نام برده شده. . .
اسمی کاملا ایرانی که حتی ریشه ترکی هم نداره. . .
آناهید و آنیتا هم شکل تغییر یافته ی آناهیتا هستن. . .
... [مشاهده متن کامل]
حتی از نام معابد هم میتونیم به اصیل بودن این اسم پی ببریم😊
اسم اصیل ایرانی که در تاریخ هم نام برده شده. . .
اسمی کاملا ایرانی که حتی ریشه ترکی هم نداره. . .
آناهید و آنیتا هم شکل تغییر یافته ی آناهیتا هستن. . .
... [مشاهده متن کامل]
حتی از نام معابد هم میتونیم به اصیل بودن این اسم پی ببریم😊
معنی اسم اناهیتا * یعنی ملکه ی اب ها
مطمئن باشید یا اسم خودتون اناهیتا هست یا اسم دوستتون این رو شک ندارم
مطمئن باشید یا اسم خودتون اناهیتا هست یا اسم دوستتون این رو شک ندارم
آناهیتا یا اردویسور نام اله آب و نماد پاکی و راستی
فرشته موکل براب آلوده نشده
ایزدبانو😍
الهه آبهای روان
ازبین برنده ناپاکی
نورانی وپاک
نام فرشته ی مولکول بر آب
اسم من هم آناهیتا س
اسم من هم آناهیتا س
پاک دامن و بانوی آبهاونام یک ملکه ای که در جنگل یک قصر داشت
معنی اسم اناهیتا ؛نورانی زیباست
اما بنظرم خوش اهنگ نیست مثل. هانا. آریناواسم های جدیدکه همین قبیلند اخرشون ا هستش
اما بنظرم خوش اهنگ نیست مثل. هانا. آریناواسم های جدیدکه همین قبیلند اخرشون ا هستش
آناهیتا هستم و معنی اسم：فرشته ی آب, پاک زیبا روی, آرام
سامیار اسم پسرخاله ام و معنی اسم：نگهبان آتش
سامیار اسم پسرخاله ام و معنی اسم：نگهبان آتش
آب ( فرهنگ عمید ) :
۱. ماه یازدهم سال سُریانی یا رومی مطابق مردادماه.
۲. ماه یازدهم از سال ملی یهود.
۳. ماه هشتم در تقویم شمسی کشورهای عربی که بعد از تموز و پیش از ایلول و مطابق ماه اوت فرنگی است.
۱. ماه یازدهم سال سُریانی یا رومی مطابق مردادماه.
۲. ماه یازدهم از سال ملی یهود.
۳. ماه هشتم در تقویم شمسی کشورهای عربی که بعد از تموز و پیش از ایلول و مطابق ماه اوت فرنگی است.
ناهید : /nāhid/ ناهید 1 - ( در نجوم ) زهره؛ دومین سیاره ی منظومه ی شمسی به نسبت فاصله از خورشید که از درخشنده ترین اجرام آسمانی است، ونوس، [زهره در نزد قدما نماد خنیاگری و نوازندگی است]؛ 2 - آناهیتا یا
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
ناهید ( در اوستا ) ایزد آب است و در اوستا به صورت دوشیزه ی بسیار زیبا، بلند بالا و خوش پیکر توصیف شده است؛ 3 - ( اَعلام ) نام دیگر کتایون همسر گشتاسب که دختر قیصر روم بود و مادر اسفندیار و پشوتن.
یعنی الهه ی آب♥️
گلگونه گوهر فرخ شایسته شهناز صحرا زری سیمین نوشین شیرین بهناز سروناز سروگل جواهر فروزان فانوس گلناز گلنوش مهرنوش رومینا مینا لعیا نارنج ترنج سرمه ترمه طرلان والیه مه دخت مهتاج مهتاب مهناز نازطلا شهین مهین
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
سوسن شیدا شیوا مهشید مهرخ بهرخ گیتی نگین سودابه رودابه اقدس زویا رویا اندیشه بنفشه سپیده شادی تینا بیتا آتوسا آنیتا زلیخا آیدا سروش خانم تانیا نسیم نسرین هاله هایده شکر ستاره رنگینه سکینه سهیلا آرام ژیلا ژاله رکسانا سمیه سولماز شیلا فریبا فرانک فلک ناز فلامک شیما تارا صفورا نغمه ندا نازنین پویا نیلوفر اعظم عارفه عطیه عاطفه الناز مرجانه نقره طلا زبیده زلفا عفت عشرت نصرت حشمت افتخار ویکتوریا آماندا ماندانا بهجت شاه سلطان زیور قزی آذر پوپک علیه مهری مهوش پریوش پریسا پریا پری کتایون کیهان رعنا شاهدونه گلرخ آفتاب خورشید طوبی توران پوران مهرانه قیمتی دختربس خدابس پریزاد پرستو پریچهر غنچه آزاده آرزو اختر افروز ایران ایراندخت مهردخت بهارک پارمیس پروانه پروین پریدخت پوری پوراندخت زمانه تهمینه چکامه هنگامه غوغا غزل غزاله خجسته سایه ساحل سبا ستوده مستوره شکوه شکوفه شوکت شوکا یگانه آمال .
آناهیتا از بین برنده ناپاکی ها
یک بخت درخشان و الهه زیابیی و اب
اناهیتا= الاهه ی اب
پاک ، ملکه ی تمام اب ها
پاک ، ملکه ی تمام اب ها
الهه آب و روشنایی از بین برنده پلیدی
پاک بی آلایش
دور از بدی
زیبا و با شکوه
دور از بدی
زیبا و با شکوه
زیبا
دلبر
پاک
ارام
زن زندگی
دلبر
پاک
ارام
زن زندگی
اناهیتا نام یکی از فرشت ی موکل بر اب
یک بخت درخشان جاودان
اسم خودم آناهیتاست. آناهیتا معنی فرشته آب میده و سامیار هم معنی فرشته آتش رو میده.
بی الایش . پاک. دورکننده پلیدی. یک اسم عالی واریایی خلاصه من که عاشق اسمم هستم
مادر زیبایها
الهه آب
ملکه ی آب
ملکه ی آب
فرشته آب
الاهه آب ، بی الایش ، پاک
الهه آب ، پاک ، بی گناه
دختر دلپاک و نورانی
دختر پاک و زیبایی عشق
بانوی ملکه ایزد آب دوشیزه ی بسیار زیبا، بلند بالا و خوش پیکر است، ( در اعلام ) نام دیگر کتایون همسر گشتاسب که دختر قیصر روم بود
آناهیتا بعنی دختر نارپستان و عشق الهه زیبایی پاکی است ستاره درخشان با وجود عشق محبت 🌸❤️🌟
آناهیتا بعنی دختر نارپستان و عشق الهه زیبایی پاکی است ستاره درخشان با وجود عشق محبت 🌸❤️🌟
ستاره صبحگاهی. ایزد ملکه ابها. الهه پاکی و زیبایی عشق
آ=پاک و ابی مثل اسمان پرارامش و تکیه گاهی
استوار
ن=نادر نااشنا
آ=کنترول کننده رود ها و دریا ها
ه=سبک ساده مثل هوا به وجود اورنده زندگی
ی=یازده غم یازده بار درد و رنج
... [مشاهده متن کامل]
ت=زاده تاریکی تار و مبهم
ا=استوار و مطمعن
معنای کلی =زاده سیاهی ولی با روزنه ای از عشق
استوار
ن=نادر نااشنا
آ=کنترول کننده رود ها و دریا ها
ه=سبک ساده مثل هوا به وجود اورنده زندگی
ی=یازده غم یازده بار درد و رنج
... [مشاهده متن کامل]
ت=زاده تاریکی تار و مبهم
ا=استوار و مطمعن
معنای کلی =زاده سیاهی ولی با روزنه ای از عشق
آنا به معنی نگهبان شب بوده قبلا و آناهیتا یعنی فرشته و نگهبان آب
الهه ی آب ، پاک و بی آلایش
الهه آب
نام دختر کوروش کبیر هم آناهیتا بوده است.
نمادهای برگرفته شده فرهنگ های فَرَنگی و درونی از فرهنگِ کُهَن و ریشه دار ایران؛وابسته به آناهیتا، مِهر ( میترا ) و زرتشتیان:
توجه: ( ( ایران الهه و ایزدان اندکی داشته است ولی پیشینه و ریشه ی آن ها به زمان پیدایش انسان ها باز می گردد و بیشتر الهه های فراوان تمدن های باستانی مانند: مصر، یونان و روم باستان؛ الگو برداری از الهه های ایرانی است!
اساطیر ایران دارای قدرت های فراوانی بوده است که ویژه یک ایزد است ولی در دیگر فرهنگ ها شمار بسیاری از ایزدان با قدرت اندک! ) )
برتری بنیادین اساطیر ایران: نیروی اساطیریِ ایران برخلاف اساطیر دیگر؛ واقعی و راست راسکی و بدون چاخان پاخان و خالی بندی است!
حضرت فاطمه زهرا ( س ) و حضرت مریم ( س ) ، ننه سرما و. . . >>> نماد زن و مادری که نمادی از آناهیتا است
( هر دوی این بزرگواران؛ نشانه ای از آب دارند:
حضرت فاطمه زهرا ( س ) : مِهریه این حضرت آب است!
حضرت مریم ( س ) : هنگامی که پدرش عمران کشته شد، همه ی کاهِنان معبد و بزرگان بنی اسرائیل قلم های خود را در آب انداختند و تنها قلمی که بر روی آب بالا آمد، قلم زکریا بود! )
شِنِل آبی و قرمز رومیان و یونانیان >>> نماد لباس آبی آناهیتا و لباس قرمز مِهر ( میترا )
ستاره شش پر حضرت داوود ( ع ) و همچنین پسرش حضرت سلیمان ( ع ) >>> نماد ستاره پنج پر آناهیتا
نمادهای اسرائیل و فراماسون ها و لُژ آبی فراماسون >>> برگرفته از نمادهای ایرانی و آناهیتا
( وقتی فرهنگی، ریشه ی کُهن نداشته باشد از فرهنگ های کُهَنی مثل ایران و. . . رونوشت بَرداری می کند! )
نماز باران و دعا برای بارش رحمت الهی در دین اسلام >>> نماد آیین دیرین و کهن باران خواهی و سالی پر برکت خواستن از فرشته ی آب های اهورامزدا ( سرور دانایی، بزرگ دانایی )
نماز پنج نوبت و آیین های نماز در دین اسلام، لباس سفید و روشن و سن به تکلیف رسیدن >>> نماد نماز پنجگانه و آیین های زرتشتیان، لباس سفید آن ها در مراسم های گوناگون دینی و سن به تکلیف رسیدن آن ها
( گوشزد: همه ی پیامبران آورنده یک دین بودند و تنها در برخی قانون ها با هم ناهمسان هستند! )
جمعه یا آدینه ( ناهید شید ) و یکشنبه ( مِهر شید ) روزی برای استراحت و مقدس به شمار می آید >>>
جمعه ( آدینه ) به دلیل آناهیتا ( ناهید ) که نطفه زرتشت ( هوشیدَر ماه ) را به همراه داشته است؛ در ایران مقدس و موعود خواه است!
یکشنبه به دلیل مِهر ( میترا ) که زایش آن همزمان با حضرت مسیح ( ع ) است؛ در اروپا مقدس و موعود خواه است!
99999 شماره حساب جمعیت هلال احمر ایران >>> نماد 99999 هزار فَروَهر، نگهبان امانت زرتشت ( در گل نیلوفر )
هنگام عید و ازدواج آب را در سفره قرار می دهیم >>> نماد سال پر برکت و ازدواجی خوب خواستن از آناهیتا
هر آدم ستاره ای در آسمان دارد ( شانس و بختی دارد ) >>> نماد ستاره پنج پر که نماد آرزو و چیزی خواستن از آناهیتا
تک چشم که به صورت آبی برای چشم نخوردن است >>> نماد گل نیلوفر آبی که نشانه چشم زخم و گزند نرسیدن است و همچنین شکل گیاه بَرسَم نیز به این گونه است!
( که هنگام باز شدن پرهای طاووس نر؛ بر روی دُم آن هم به چشم می خورد و با حرکات ارتعاشی و لرزشیِ خود، جفت خود را پیدا یا از خود دفاع می کنند! )
الوهیم و جهش یافته ها >>> نماد فَروَهَر آریایی
نماد مار تندرستی و بهداشت که دور چوب یا جام قرار دارد، که در داروسازی، پزشکی، دامپزشکی، اورژانس ( فوریت های پزشکی ) ، انجمن بهداشت جهانی و. . . >>>
برگرفته شده از مار سلامتی در اساطیر ایران و نماد مار، نشان مخصوص کلاغ در گام نخست آیین مهر پرستی ( میتراییسم ) و ماری که در شب یلدا توسط اهریمن طلسم شده بود
داغ مُهر بر پیشانی آدم های نمازخوان >>> همان داغ مِهری است که در گام سوم به دوستداران مهرپرستی می زدند
نشانه های پرچم ایران >>> نماد نشانه های هخامنشیان، قاجار، پهلوی و درجات مهرپرستی ( میتراییسم ) و ستاره پنج پر آناهیتا
نشان عقاب در پرچم کشور آمریکا >>> نماد چشم عقاب و قدرتمندی ایران که از زمان هخامنشیان؛ عقاب، جزو نماد ایران به حساب می آمد
کشورهای ستاره پنج پر دار ( هشت پر دار ) :
50 ستاره پنج پر >>> نشانه پنجاه ایالت آمریکا
1 ستاره پنج پر ( یک ستاره هشت پر ) >>> ترکیه، آذربایجان، مراکش، کره شمالی، کوبا، الجزایر، پاکستان، اردن و. . .
5 ستاره پنج پر >>> استرالیا، چین، ترکمنستان و. . .
12 ستاره پنج پر >>> ازبکستان، اتحادیه اروپا با رنگ آبی و. . .
مجسمه ای در پایین، نشسته در کنار سردار روم ژولیوس سِزار و مجسمه ای در بالا، در کنار سردار ایرانی آریوبَرزَن در دادگاه عالی نیویورک آمریکا >>> هر دو مربوط به زرتشت؛ پیامبر ایرانی، که نماد بنیانگذاری عدالت و آیین راستی در ایران و جهان است
شش نگاره ی مربوط به عدالت در سقف بالای دادگاه عالی ( دیوان محسابات ) نیویورک آمریکا که دوتای آن ها از پادشاه هخامنشی: کوروش و داریوش بزرگ است >>> نگاره کوروش و داریوش بزرگ درست بوده ولی این نگاره گره خورده است با نشانه های اسرائیلی و کلمات عبری اسرائیلی؛درسته که کوروش بزرگ نجات دهنده اسرائیلی ها بود و داریوش بزرگ کمک کرد که معبد اورشلیم دوباره بازسازی شود ولی خواسته است فرهنگ اسرائیل را با فرهنگ کهن و ریشه دار ایران پیوند بزند و یک شیطنت فرهنگی است
برخی از سرچشمه ها:
پژوهشی در اساطیر ایران: دکتر مهرداد بهار
فرهنگ اساطیر و داستان واره ها: دکتر محمدجعفر یاحقی
اَوِستای کهن: رضا مرادی غیاث آبادی
راهنمای زمان و جشن ها و گردهمایی های ملّی ایران باستان: رضا مرادی غیاث آبادی
گاهشماری و جشن های ایران باستان: هاشم رَضی
اَدیانِ بزرگِ جهان: هاشم رَضی
متن اوستا ( با شرح لغات و ترجمه ) : دکتر محمد اعتماد مقدم ( مهمد مغدم )
اَوِستا: هاشم رَضی
اَوِستا، کتاب مقدس پارسیان: کارل فریدریش گِلدنِر - مترجم: ژاله آموزگار
شناخت اساطیر ایران: جان هینِلز - ترجمه: ژاله آموزگار و احمد تفضلی
جُستار درباره مهر و ناهید: دکتر محمد اعتماد مقدم ( مهمد مغدم )
اَناهیتا در اسطوره های ایرانی: سوزان گویری
آناهیتا در باورهای ایران باستان: فرهاد شیخ فرشی
آیین و جشن های کهن در ایران امروز: محمود روح الامینی
جشن های ایرانی: پرویز رجبی
دیدی نو از دینی کهن: دکتر فرهنگ مهر
تاریخ نوروز و گاهشماری در ایران: عبدالعظیم رضایی
تاریخ تمدن و فرهنگ ایران: عبدالعظیم رضایی
کاشکی یاد بگیریم؛ که فرهنگ آریایی ( ایرانی ) خودمان بهترین فرهنگ است!
و به جای این که دیگران از آن در فیلم ها، پویانمایی ها، بازی ها، داستان ها و. . . بهره بگیرند؛ خودمان از آن ها بهرِمند شویم!
توجه: ( ( ایران الهه و ایزدان اندکی داشته است ولی پیشینه و ریشه ی آن ها به زمان پیدایش انسان ها باز می گردد و بیشتر الهه های فراوان تمدن های باستانی مانند: مصر، یونان و روم باستان؛ الگو برداری از الهه های ایرانی است!
اساطیر ایران دارای قدرت های فراوانی بوده است که ویژه یک ایزد است ولی در دیگر فرهنگ ها شمار بسیاری از ایزدان با قدرت اندک! ) )
برتری بنیادین اساطیر ایران: نیروی اساطیریِ ایران برخلاف اساطیر دیگر؛ واقعی و راست راسکی و بدون چاخان پاخان و خالی بندی است!
حضرت فاطمه زهرا ( س ) و حضرت مریم ( س ) ، ننه سرما و. . . >>> نماد زن و مادری که نمادی از آناهیتا است
( هر دوی این بزرگواران؛ نشانه ای از آب دارند:
حضرت فاطمه زهرا ( س ) : مِهریه این حضرت آب است!
حضرت مریم ( س ) : هنگامی که پدرش عمران کشته شد، همه ی کاهِنان معبد و بزرگان بنی اسرائیل قلم های خود را در آب انداختند و تنها قلمی که بر روی آب بالا آمد، قلم زکریا بود! )
شِنِل آبی و قرمز رومیان و یونانیان >>> نماد لباس آبی آناهیتا و لباس قرمز مِهر ( میترا )
ستاره شش پر حضرت داوود ( ع ) و همچنین پسرش حضرت سلیمان ( ع ) >>> نماد ستاره پنج پر آناهیتا
نمادهای اسرائیل و فراماسون ها و لُژ آبی فراماسون >>> برگرفته از نمادهای ایرانی و آناهیتا
( وقتی فرهنگی، ریشه ی کُهن نداشته باشد از فرهنگ های کُهَنی مثل ایران و. . . رونوشت بَرداری می کند! )
نماز باران و دعا برای بارش رحمت الهی در دین اسلام >>> نماد آیین دیرین و کهن باران خواهی و سالی پر برکت خواستن از فرشته ی آب های اهورامزدا ( سرور دانایی، بزرگ دانایی )
نماز پنج نوبت و آیین های نماز در دین اسلام، لباس سفید و روشن و سن به تکلیف رسیدن >>> نماد نماز پنجگانه و آیین های زرتشتیان، لباس سفید آن ها در مراسم های گوناگون دینی و سن به تکلیف رسیدن آن ها
( گوشزد: همه ی پیامبران آورنده یک دین بودند و تنها در برخی قانون ها با هم ناهمسان هستند! )
جمعه یا آدینه ( ناهید شید ) و یکشنبه ( مِهر شید ) روزی برای استراحت و مقدس به شمار می آید >>>
جمعه ( آدینه ) به دلیل آناهیتا ( ناهید ) که نطفه زرتشت ( هوشیدَر ماه ) را به همراه داشته است؛ در ایران مقدس و موعود خواه است!
یکشنبه به دلیل مِهر ( میترا ) که زایش آن همزمان با حضرت مسیح ( ع ) است؛ در اروپا مقدس و موعود خواه است!
99999 شماره حساب جمعیت هلال احمر ایران >>> نماد 99999 هزار فَروَهر، نگهبان امانت زرتشت ( در گل نیلوفر )
هنگام عید و ازدواج آب را در سفره قرار می دهیم >>> نماد سال پر برکت و ازدواجی خوب خواستن از آناهیتا
هر آدم ستاره ای در آسمان دارد ( شانس و بختی دارد ) >>> نماد ستاره پنج پر که نماد آرزو و چیزی خواستن از آناهیتا
تک چشم که به صورت آبی برای چشم نخوردن است >>> نماد گل نیلوفر آبی که نشانه چشم زخم و گزند نرسیدن است و همچنین شکل گیاه بَرسَم نیز به این گونه است!
( که هنگام باز شدن پرهای طاووس نر؛ بر روی دُم آن هم به چشم می خورد و با حرکات ارتعاشی و لرزشیِ خود، جفت خود را پیدا یا از خود دفاع می کنند! )
الوهیم و جهش یافته ها >>> نماد فَروَهَر آریایی
نماد مار تندرستی و بهداشت که دور چوب یا جام قرار دارد، که در داروسازی، پزشکی، دامپزشکی، اورژانس ( فوریت های پزشکی ) ، انجمن بهداشت جهانی و. . . >>>
برگرفته شده از مار سلامتی در اساطیر ایران و نماد مار، نشان مخصوص کلاغ در گام نخست آیین مهر پرستی ( میتراییسم ) و ماری که در شب یلدا توسط اهریمن طلسم شده بود
داغ مُهر بر پیشانی آدم های نمازخوان >>> همان داغ مِهری است که در گام سوم به دوستداران مهرپرستی می زدند
نشانه های پرچم ایران >>> نماد نشانه های هخامنشیان، قاجار، پهلوی و درجات مهرپرستی ( میتراییسم ) و ستاره پنج پر آناهیتا
نشان عقاب در پرچم کشور آمریکا >>> نماد چشم عقاب و قدرتمندی ایران که از زمان هخامنشیان؛ عقاب، جزو نماد ایران به حساب می آمد
کشورهای ستاره پنج پر دار ( هشت پر دار ) :
50 ستاره پنج پر >>> نشانه پنجاه ایالت آمریکا
1 ستاره پنج پر ( یک ستاره هشت پر ) >>> ترکیه، آذربایجان، مراکش، کره شمالی، کوبا، الجزایر، پاکستان، اردن و. . .
5 ستاره پنج پر >>> استرالیا، چین، ترکمنستان و. . .
12 ستاره پنج پر >>> ازبکستان، اتحادیه اروپا با رنگ آبی و. . .
مجسمه ای در پایین، نشسته در کنار سردار روم ژولیوس سِزار و مجسمه ای در بالا، در کنار سردار ایرانی آریوبَرزَن در دادگاه عالی نیویورک آمریکا >>> هر دو مربوط به زرتشت؛ پیامبر ایرانی، که نماد بنیانگذاری عدالت و آیین راستی در ایران و جهان است
شش نگاره ی مربوط به عدالت در سقف بالای دادگاه عالی ( دیوان محسابات ) نیویورک آمریکا که دوتای آن ها از پادشاه هخامنشی: کوروش و داریوش بزرگ است >>> نگاره کوروش و داریوش بزرگ درست بوده ولی این نگاره گره خورده است با نشانه های اسرائیلی و کلمات عبری اسرائیلی؛درسته که کوروش بزرگ نجات دهنده اسرائیلی ها بود و داریوش بزرگ کمک کرد که معبد اورشلیم دوباره بازسازی شود ولی خواسته است فرهنگ اسرائیل را با فرهنگ کهن و ریشه دار ایران پیوند بزند و یک شیطنت فرهنگی است
برخی از سرچشمه ها:
پژوهشی در اساطیر ایران: دکتر مهرداد بهار
فرهنگ اساطیر و داستان واره ها: دکتر محمدجعفر یاحقی
اَوِستای کهن: رضا مرادی غیاث آبادی
راهنمای زمان و جشن ها و گردهمایی های ملّی ایران باستان: رضا مرادی غیاث آبادی
گاهشماری و جشن های ایران باستان: هاشم رَضی
اَدیانِ بزرگِ جهان: هاشم رَضی
متن اوستا ( با شرح لغات و ترجمه ) : دکتر محمد اعتماد مقدم ( مهمد مغدم )
اَوِستا: هاشم رَضی
اَوِستا، کتاب مقدس پارسیان: کارل فریدریش گِلدنِر - مترجم: ژاله آموزگار
شناخت اساطیر ایران: جان هینِلز - ترجمه: ژاله آموزگار و احمد تفضلی
جُستار درباره مهر و ناهید: دکتر محمد اعتماد مقدم ( مهمد مغدم )
اَناهیتا در اسطوره های ایرانی: سوزان گویری
آناهیتا در باورهای ایران باستان: فرهاد شیخ فرشی
آیین و جشن های کهن در ایران امروز: محمود روح الامینی
جشن های ایرانی: پرویز رجبی
دیدی نو از دینی کهن: دکتر فرهنگ مهر
تاریخ نوروز و گاهشماری در ایران: عبدالعظیم رضایی
تاریخ تمدن و فرهنگ ایران: عبدالعظیم رضایی
کاشکی یاد بگیریم؛ که فرهنگ آریایی ( ایرانی ) خودمان بهترین فرهنگ است!
و به جای این که دیگران از آن در فیلم ها، پویانمایی ها، بازی ها، داستان ها و. . . بهره بگیرند؛ خودمان از آن ها بهرِمند شویم!
چگونگی مراسم تاج گذاری و یاری دهندگی آناهیتا در اساطیر ایران و نیایشگاه های آن:
افراد بسیاری از جمله: شاهان، بزرگان و پهلوانان از آناهیتا درخواست کمک و یاری می کردند.
و برای اجابت خواسته هایشان مراسم خاصی برگزار می کردند و برایَش قربانی و نذر می دادند؛ که این نشانه از اهمیت و ارزشمندی او نزد ایرانیان بوده است.
اما آناهیتا خواسته ی همه را برآورده نمی کرد! و کسانی که قربانی و نیایش می کردند ولی در پیِ ضربه زدن به فرّ و بزرگی ایران بودند، حمایت نمی شدند و با آن ها به نبرد می پرداخت، با این که شاید آن ها هم ایرانی به شمار می رفتند!
برپایه هوم یَشت:
کامیاب شدگان:
هوشنگ و جمشید: از نخستین کسانی بودند که برای آناهیتا قربانی دادند
هوشنگ در بالای کوه هَرا ( هَرا بُرزَیتی، هَرائیتی بُرز: البرز کوه، کوه بزرگ و با شکوه )
و جمشید برای او در بالای کوه هُکَر ( هوکَئیریَه: خوب کُنِش ) - کوه بَدَخشان تاجیکستان یا کوه سبلان ) ؛ صد اسب، هزار گاو و ده هزار گوسپند ( گوسفند ) قربانی کردند و خواهش کردند که پادشاه همه ی کشورهای بزرگ شوند و بر دیوهای پلید و دروغگویان فایق آیند و آن ها را شکست دهند. که کامیاب شدند!
فریدون ( تریتا ) : در سرزمین پهناور وَرِنَه ( Varena، دیلم و گیلان ) مراسم ویژه ای برپا کرد و از او درخواست کرد که بر اَژی دَهاک ( ضَحاک ) که آفریده اهریمَن است برتری یابد و جهان را از تباهی نجات دهد. که کامیاب شد!
گرشاسب ( کرشاسب، گرشاشپ ) : در کرانه دریاچه پیشینَه یه پیشینگَه ( Pishina، کوه هندوکُش افغانستان ) پس از انجام مراسم، درخواست می کند؛تا در پهنه گاه نبردی که به ساحل دریای فَراخکَرت در می گیرد، آن دروغ پرست نیرومند، گَندَرِوَ یِ ( Gandareva، در کنار کوه البرز ) زرّین پاشنه را براندازد. که کامیاب می شود!
کیکاوُوس ( کی کاوُوس ) : بر فراز کوه اِرِزیفیَه ( Erezifya، کوه اَلَموت ) پس از انجام مراسم و قربانی دادن، درخواست شهریاریِ مقتدری را برای خود می کند.
که کامیاب می شود و به پادشاهی می رسد!
کیخسرو ( کی خسرو ) : در کنار دریاچه پهناور چیچِست یا چَثِه چَستَه ( Tchaet Chasta، دریاچه ارومیه ) مراسم قربانی و نیایش را به جا می آورد و درخواست می کند که شهریاری قدرتمند شود و دیوان، جاودان، گوی ها و گرپان را براندازد و بر آن ها پیروز شود. که کامیاب می شود!
توس: پهلوان جنگاور پیشدادی صدها هزار اسب و . . . پیشکشی می کند تا در گذرگاه خشَثرو سوکَه بر فراز گَنگ دژ ( بام یا جای بلند روستا - بابِل کهن یا بیت المقدس یا اورشلیم امروزی ) بر پسران خاندان ویسه پیروز شود. که کامیاب می شود!
پائوروَه: کشتیران کاردان فریدون ( تریتا ) در کرانه آبخوست ( جزیره ) رَنگ ها که به آن امروزه جزیره هُرمُز می گویند؛ هزار خوراکی همراه با هوم و شیر و دَرون ( نان وَرجاوند ) پیشکشی می کند. که کامیاب می شود!
جاماسپ: هنگامی که سپاه دَرُوَندان دیوپرست ( تورانیان، چینیان ) را دید که با آرایش نظامی به سوی او می آیند، صد ها اسب، گاو، گوسفند قربانی کرد، که کامیاب شد!
اَشوَزدَنگهَه پسر دَخشتان ( پُئوروذاخشتی ) : هنگامی که به کارزار تورانیان بر می خورد، صدها هزار اسب و گاو بر فراز وَرِجَمکرد پیشکشی می دهد و می خواهد که بر گروه دانو، کَرَ از خاندان اَسَه بَنَه و دورَ اِکَئِتَه پیروز شود. که کامیاب می شود!
( ( اَشوَزدَنگهَه: درست کردار، رهرو راستی -
نام اَبَرمردی بی مرگ است ( شیش هزار سال ) که در تپه باستانی سیلک کاشان جاودانه می شود که امروزه می گویند به گونه گُمنام در تهران زندگی می کند و تا زمان رُخ نمودن هوشیدر ماه خود را نشان می دهد! ) )
ویستَئورو ( ویستور یا بَستور ) : ازخاندان نوذر پسر زریر، برادر گُشتاسپ
در رود ویتَنگوهَئیتی با زبان ستایش پیشکشی می آورد تا در برابر دیوپرستان پیروز شود. که کامیاب می شود!
آناهیتا از برای آن، آبِ رود وَنگوهی را از رفتن وا می دارد و او را از رودخانه رد می کند و دیوپرستان را که به دنبال کشتن او آمده بودند در آن غرق می سازد ( به مانند داستان حضرت موسی و رود نیل )
( ( رود ویتَنگوهَئیتی:واژه اوستایی؛ رود وَنگوهی که صفتی است برایِ نام اوستایی آن: رودخانه دایتی ( دائیتی، دائیتیا، دایتیا: دادگر، داور، دادگستر ) که امروزه به آن سپید رود می گویند ) )
یُوایشتَه: یوشت از خاندان فَریان - در کنار آبخوست ( جزیره ) رنگ ها که به آن امروزه جزیره هُرمُز می گویند صدهزار اسب و گوسپند پیشکشی کرد تا به نود و نُه پرسش دشوار اَختیَه ( اَخت ) نیرنگ باز پاسخ دهد، که کامیاب می شود!
ناکام ماندگان:
اَژی دَهاک ( ضَحاک ) : در گَنگ دِژ ( بابِل کهن یا بیت المقدس یا اورشلیم امروزی ) به انجام آیین های ستایشی می پردازد و درخواست می کند تا هفت کشور را از مردمان تهی سازد. که ناکام می ماند و رانده می شود!
افراسیاب تورانی: در دِژ ( هَنگِ ) زیر زمینی خود مراسم ویژه ای به پا می کند و از آناهیتا درخواست می کند که به فرّ کیانی در پهنه موّاج دریای فراخکرت
( کاسپیَن، خزر مازندران ) دست یابد و بدان وسیله به فرمانروایی همه ی سرزمین های آریایی برسد. که ناکام می ماند!
از زمان قدیم در مراسم پرستش آناهیتا ( معبدهای آناهیتا ) ؛ مجسمه های آن هم وجود داشته است:
در واقع از زمان اردشیر خوش حافظ ( اردشیر دوم هخامنش ) به بعد این تندیس ها بخشی از آیین پرستش آناهیتا را تشکیل می داده اند.
در یکی از سنگ نبشته ( نوشته ) های داریوش دوم هخامنش آمده است:
" این اَپدانه ( آپادانا، کاخ ) را داریوش، از نیاکان من ساخت - در روزگار اردشیر؛پدربزرگم، آتش آن را ویران کرد - من به خواست اهورامزدا و آناهیتا و میترا آن را دیگر باره ( دوباره ) ساختم - بشود که اهورامزدا و آناهیتا و میترا، مرا نگاه دارند و آنچه را من ساختم تباه نسازند و از آسیب برکنار دارند ( محافظ و پشتیبانم باشند ) "
اردشیر مجسمه های آناهیتا را در شهرهایی مانند: بابل، دمشق، همدان، سارد، شوش و بسیاری از قلمروهای زیرِ فرمانروایی هخامنشیان برپا کرده بود.
پرستشگاه ها:
نیایشگاه های آناهیتا؛ آتشکده ها و معابد بزرگی بودند که ایرانیان بیشتر بر بلندی ها و قله های کوه می ساختند!
با این که همه ی آتشکده ها و معابد ایران شایسته ی ستایش بود ولی آتشکده های ویژه آناهیتا از همه با عظمت تر و با شکوه تر بودند و پادشاهان و امیران در بزرگداشت و آرایش معابد آناهیتا، که آب و برکت را نصیب دشت های وسیع ایران کرده بود، تلاش بسیاری می کردند.
مقایسه نیایشگاه های آناهیتا با مهرابه های مِهر ( میترا ) :
نیایشگاه آناهیتا در بلندی ساخته می شد: چون آناهیتا از بلندی ها فرود می آمد و چون پرستشگاه شکوهمندی داشت؛ در بالای کوه ساخته می شد تا دسترسی دشمنان اهریمنی را دشوار کند!
مهرابه های مِهر ( میترا ) در زیر ساخته می شد: چون مِهر ( میترا ) از غار گود و کم ارتفاعی بوجود آمده است و مهرابه های آن همیشه آماده پذیرای از همه افراد بود!
به راستی جاها، شخصیت هایی و. . . همچون: قلعه، پل، بُقعه، دروازه، درّه، چشمه، دریا و. . . که واژه هایی چون: دختر، مادر، خواهر، بانو، زن، بی بی، پیرزن، نَنه و برابر های ترکی، لری، کردی، گیلکی و. . . آن ها در ترکیبِ نام های خود دارند، به گمان فراوان با ایزدبانو آناهیتا در ارتباط و پیوند است. مانند:
پل ورودی شهر پل دختر در استان لرستان - سَرِ پل ذهاب ( جمع ذهبه - باران ریز، باران بسیار ) در استان کرمانشاه و. . .
پرستشگاه های آناهیتا:
معبد آناهیتا کنگاور ( گچ کن ) ، کرمانشاه - نیایشگاه آناهیتا بیشاپور، کازرون - معبد آناهیتا رفسنجان -
معبد آناهیتا تخت سلیمان، تَکاب -
آتشکده آتور آناهیت در شهر استخر ( معرب: اصطخر ) در استان فارس که نیاکان ساسانیان از نگهبانان آن بودند ولی امروزه مکان آن ناشناخته است!
مجسمه های آناهیتا:
مجسمه آناهیتا در مَراغه که مشعلی در دست دارد!
مجسمه آناهیتا در فومَن که فانوس ( چراغی ) در دست دارد!
هر دوی این مجسمه ها، دارای دو اسب ( باران، برف و تگرگ ) هستند!
( ( مشعل و چراغ نشان ویژه همسر ( نامزد، پوشیده ) در گام چهار مِهرپرستی ( میتراییسم ) است که منسوب به ناهید ( زُهره ) هست! ) )
افراد بسیاری از جمله: شاهان، بزرگان و پهلوانان از آناهیتا درخواست کمک و یاری می کردند.
و برای اجابت خواسته هایشان مراسم خاصی برگزار می کردند و برایَش قربانی و نذر می دادند؛ که این نشانه از اهمیت و ارزشمندی او نزد ایرانیان بوده است.
اما آناهیتا خواسته ی همه را برآورده نمی کرد! و کسانی که قربانی و نیایش می کردند ولی در پیِ ضربه زدن به فرّ و بزرگی ایران بودند، حمایت نمی شدند و با آن ها به نبرد می پرداخت، با این که شاید آن ها هم ایرانی به شمار می رفتند!
برپایه هوم یَشت:
کامیاب شدگان:
هوشنگ و جمشید: از نخستین کسانی بودند که برای آناهیتا قربانی دادند
هوشنگ در بالای کوه هَرا ( هَرا بُرزَیتی، هَرائیتی بُرز: البرز کوه، کوه بزرگ و با شکوه )
و جمشید برای او در بالای کوه هُکَر ( هوکَئیریَه: خوب کُنِش ) - کوه بَدَخشان تاجیکستان یا کوه سبلان ) ؛ صد اسب، هزار گاو و ده هزار گوسپند ( گوسفند ) قربانی کردند و خواهش کردند که پادشاه همه ی کشورهای بزرگ شوند و بر دیوهای پلید و دروغگویان فایق آیند و آن ها را شکست دهند. که کامیاب شدند!
فریدون ( تریتا ) : در سرزمین پهناور وَرِنَه ( Varena، دیلم و گیلان ) مراسم ویژه ای برپا کرد و از او درخواست کرد که بر اَژی دَهاک ( ضَحاک ) که آفریده اهریمَن است برتری یابد و جهان را از تباهی نجات دهد. که کامیاب شد!
گرشاسب ( کرشاسب، گرشاشپ ) : در کرانه دریاچه پیشینَه یه پیشینگَه ( Pishina، کوه هندوکُش افغانستان ) پس از انجام مراسم، درخواست می کند؛تا در پهنه گاه نبردی که به ساحل دریای فَراخکَرت در می گیرد، آن دروغ پرست نیرومند، گَندَرِوَ یِ ( Gandareva، در کنار کوه البرز ) زرّین پاشنه را براندازد. که کامیاب می شود!
کیکاوُوس ( کی کاوُوس ) : بر فراز کوه اِرِزیفیَه ( Erezifya، کوه اَلَموت ) پس از انجام مراسم و قربانی دادن، درخواست شهریاریِ مقتدری را برای خود می کند.
که کامیاب می شود و به پادشاهی می رسد!
کیخسرو ( کی خسرو ) : در کنار دریاچه پهناور چیچِست یا چَثِه چَستَه ( Tchaet Chasta، دریاچه ارومیه ) مراسم قربانی و نیایش را به جا می آورد و درخواست می کند که شهریاری قدرتمند شود و دیوان، جاودان، گوی ها و گرپان را براندازد و بر آن ها پیروز شود. که کامیاب می شود!
توس: پهلوان جنگاور پیشدادی صدها هزار اسب و . . . پیشکشی می کند تا در گذرگاه خشَثرو سوکَه بر فراز گَنگ دژ ( بام یا جای بلند روستا - بابِل کهن یا بیت المقدس یا اورشلیم امروزی ) بر پسران خاندان ویسه پیروز شود. که کامیاب می شود!
پائوروَه: کشتیران کاردان فریدون ( تریتا ) در کرانه آبخوست ( جزیره ) رَنگ ها که به آن امروزه جزیره هُرمُز می گویند؛ هزار خوراکی همراه با هوم و شیر و دَرون ( نان وَرجاوند ) پیشکشی می کند. که کامیاب می شود!
جاماسپ: هنگامی که سپاه دَرُوَندان دیوپرست ( تورانیان، چینیان ) را دید که با آرایش نظامی به سوی او می آیند، صد ها اسب، گاو، گوسفند قربانی کرد، که کامیاب شد!
اَشوَزدَنگهَه پسر دَخشتان ( پُئوروذاخشتی ) : هنگامی که به کارزار تورانیان بر می خورد، صدها هزار اسب و گاو بر فراز وَرِجَمکرد پیشکشی می دهد و می خواهد که بر گروه دانو، کَرَ از خاندان اَسَه بَنَه و دورَ اِکَئِتَه پیروز شود. که کامیاب می شود!
( ( اَشوَزدَنگهَه: درست کردار، رهرو راستی -
نام اَبَرمردی بی مرگ است ( شیش هزار سال ) که در تپه باستانی سیلک کاشان جاودانه می شود که امروزه می گویند به گونه گُمنام در تهران زندگی می کند و تا زمان رُخ نمودن هوشیدر ماه خود را نشان می دهد! ) )
ویستَئورو ( ویستور یا بَستور ) : ازخاندان نوذر پسر زریر، برادر گُشتاسپ
در رود ویتَنگوهَئیتی با زبان ستایش پیشکشی می آورد تا در برابر دیوپرستان پیروز شود. که کامیاب می شود!
آناهیتا از برای آن، آبِ رود وَنگوهی را از رفتن وا می دارد و او را از رودخانه رد می کند و دیوپرستان را که به دنبال کشتن او آمده بودند در آن غرق می سازد ( به مانند داستان حضرت موسی و رود نیل )
( ( رود ویتَنگوهَئیتی:واژه اوستایی؛ رود وَنگوهی که صفتی است برایِ نام اوستایی آن: رودخانه دایتی ( دائیتی، دائیتیا، دایتیا: دادگر، داور، دادگستر ) که امروزه به آن سپید رود می گویند ) )
یُوایشتَه: یوشت از خاندان فَریان - در کنار آبخوست ( جزیره ) رنگ ها که به آن امروزه جزیره هُرمُز می گویند صدهزار اسب و گوسپند پیشکشی کرد تا به نود و نُه پرسش دشوار اَختیَه ( اَخت ) نیرنگ باز پاسخ دهد، که کامیاب می شود!
ناکام ماندگان:
اَژی دَهاک ( ضَحاک ) : در گَنگ دِژ ( بابِل کهن یا بیت المقدس یا اورشلیم امروزی ) به انجام آیین های ستایشی می پردازد و درخواست می کند تا هفت کشور را از مردمان تهی سازد. که ناکام می ماند و رانده می شود!
افراسیاب تورانی: در دِژ ( هَنگِ ) زیر زمینی خود مراسم ویژه ای به پا می کند و از آناهیتا درخواست می کند که به فرّ کیانی در پهنه موّاج دریای فراخکرت
( کاسپیَن، خزر مازندران ) دست یابد و بدان وسیله به فرمانروایی همه ی سرزمین های آریایی برسد. که ناکام می ماند!
از زمان قدیم در مراسم پرستش آناهیتا ( معبدهای آناهیتا ) ؛ مجسمه های آن هم وجود داشته است:
در واقع از زمان اردشیر خوش حافظ ( اردشیر دوم هخامنش ) به بعد این تندیس ها بخشی از آیین پرستش آناهیتا را تشکیل می داده اند.
در یکی از سنگ نبشته ( نوشته ) های داریوش دوم هخامنش آمده است:
" این اَپدانه ( آپادانا، کاخ ) را داریوش، از نیاکان من ساخت - در روزگار اردشیر؛پدربزرگم، آتش آن را ویران کرد - من به خواست اهورامزدا و آناهیتا و میترا آن را دیگر باره ( دوباره ) ساختم - بشود که اهورامزدا و آناهیتا و میترا، مرا نگاه دارند و آنچه را من ساختم تباه نسازند و از آسیب برکنار دارند ( محافظ و پشتیبانم باشند ) "
اردشیر مجسمه های آناهیتا را در شهرهایی مانند: بابل، دمشق، همدان، سارد، شوش و بسیاری از قلمروهای زیرِ فرمانروایی هخامنشیان برپا کرده بود.
پرستشگاه ها:
نیایشگاه های آناهیتا؛ آتشکده ها و معابد بزرگی بودند که ایرانیان بیشتر بر بلندی ها و قله های کوه می ساختند!
با این که همه ی آتشکده ها و معابد ایران شایسته ی ستایش بود ولی آتشکده های ویژه آناهیتا از همه با عظمت تر و با شکوه تر بودند و پادشاهان و امیران در بزرگداشت و آرایش معابد آناهیتا، که آب و برکت را نصیب دشت های وسیع ایران کرده بود، تلاش بسیاری می کردند.
مقایسه نیایشگاه های آناهیتا با مهرابه های مِهر ( میترا ) :
نیایشگاه آناهیتا در بلندی ساخته می شد: چون آناهیتا از بلندی ها فرود می آمد و چون پرستشگاه شکوهمندی داشت؛ در بالای کوه ساخته می شد تا دسترسی دشمنان اهریمنی را دشوار کند!
مهرابه های مِهر ( میترا ) در زیر ساخته می شد: چون مِهر ( میترا ) از غار گود و کم ارتفاعی بوجود آمده است و مهرابه های آن همیشه آماده پذیرای از همه افراد بود!
به راستی جاها، شخصیت هایی و. . . همچون: قلعه، پل، بُقعه، دروازه، درّه، چشمه، دریا و. . . که واژه هایی چون: دختر، مادر، خواهر، بانو، زن، بی بی، پیرزن، نَنه و برابر های ترکی، لری، کردی، گیلکی و. . . آن ها در ترکیبِ نام های خود دارند، به گمان فراوان با ایزدبانو آناهیتا در ارتباط و پیوند است. مانند:
پل ورودی شهر پل دختر در استان لرستان - سَرِ پل ذهاب ( جمع ذهبه - باران ریز، باران بسیار ) در استان کرمانشاه و. . .
پرستشگاه های آناهیتا:
معبد آناهیتا کنگاور ( گچ کن ) ، کرمانشاه - نیایشگاه آناهیتا بیشاپور، کازرون - معبد آناهیتا رفسنجان -
معبد آناهیتا تخت سلیمان، تَکاب -
آتشکده آتور آناهیت در شهر استخر ( معرب: اصطخر ) در استان فارس که نیاکان ساسانیان از نگهبانان آن بودند ولی امروزه مکان آن ناشناخته است!
مجسمه های آناهیتا:
مجسمه آناهیتا در مَراغه که مشعلی در دست دارد!
مجسمه آناهیتا در فومَن که فانوس ( چراغی ) در دست دارد!
هر دوی این مجسمه ها، دارای دو اسب ( باران، برف و تگرگ ) هستند!
( ( مشعل و چراغ نشان ویژه همسر ( نامزد، پوشیده ) در گام چهار مِهرپرستی ( میتراییسم ) است که منسوب به ناهید ( زُهره ) هست! ) )
ویژگی های آناهیتا:
اسب: اسب حیوان سودمندی است و نقش حیاتی در زندگی و جنگاوری دارد!
اسب حیوان نجیب، باهوش، با وَقار و سازنده است!
در آیین کُهَن و مذهب ایرانیانِ باستان، به مقدس بودن آن اشاره های فراوانی شده است و در" اوستا" او را به عنوان یکی از مقدس ها نام برده است که با ارزش و گرانبها به شمار می رود:
" به درستی سه پاکان نفرین خوانند ( نفرین نمی شوند ) : گاو، اسب و هوم. . . "
همچنین در خاندان زرتشت؛ از میهمانان ( مِهمانان ) ، با شیر اسب پذیرایی و مِهمان نوازی می کردند!
اسب ارتباط بسیاری با: ایزد خورشید، ایزد آب ها ( آناهیتا ) ، ایزد باران ( تیشتَر ) ، ایزد روشنایی ( مِهر"میترا" ) و. . . دارد!
در اساطیر یونان هم اسب از آب آفریده شده است!
تصویری که اوستا در یَشت پنجم ( آبان یَشت ) از آناهیتا نشان می دهد:
او را بانویی نیرومند ، سپید ( سیمین تن ) ، زیبا، جَسور و خوش اندام معرفی می کند؛
با کفش های بلند ( چَکمه ) زرّین و کمربندی نگین دار بَرمیان ( کمر ) و جُبّه ای پُربها و آبی رنگ، پُرچین و طلایی در بَر ( در بَغَل، کِنار ) و گوشواره ای زرگون بر گوش و تاجی هشت گوشه با یکصد گوهر بر سَر دارد، که از ستاره های آسمان گرفته شده است!
همچنین او دختری بِکر که گردون ران است و بر گردونه ای سوار است که لُگام ( لُجام ) چهار اسبِ بزرگ، سپید ( سفید ) ، یکرنگ، اصیل و با نژاد آریایی آن را می کِشَند.
این چهار اسب نموداری از: ابر - باد - باران - برف و تگرگ ( ژاله ) هستند!
آناهیتا، امانت ( نطفه، تخمه ) زرتشت را در گل نیلوفر ( نماد آناهیتا ) نگهداری می کند که 99999 هزار فَروَشی ( فَروَهَر، فَره وَشی، فَروَتی ) نیرومند نگهبان و پاسدار آن هستند!
به گفته ی بزرگان زرتشتی و کتاب اوستا ( مَزدَیَسنا ) :
در آیین مَزدَیَسنا درازای جهان 1200 سال داشته شده که به 4 دوره ی 3 هزار سالی بخش بندی گردیده است.
1 - سه هزاره ی اول: دوره مینویی یا روحانی یا اهورایی
در سه هزاره اول؛ اهورامزدا عالم فَروَهَر، یعنی عالم روحانی را بیافرید، که عصر مینویی جهان بوده است.
2 - سه هزاره ی دوم ( بُندَهِشن: آفرینش ) :
دوره گیتی یا مادی یا اَستومندی
در سه هزاره دوم؛ از روى چهره ی عالمِ روحانی، جهان جسمانی پدید آمد!
در این دوره کارهای جهان و زندگی مردمان فارغ از گزند و آسیب بود و به همین فَرنود ( دلیل ) عصر طلایی تاریخ دینیِ مَزدَیَسنان نامیده می شود.
3 - سه هزاره ی سوم ( گُمیزِشن: آمیزش ) :
دوره آلایش یا آمیزش تاریکی و نور یا دوران نبرد فرشتگان اهورامزدا با دیوهای اهریمن!
4 - سه هزاره چهارم ( ویچَرِشن: گزینش ) :
دوره رُخ نمودن ( ظهور ) هوشیدر ماه ( امام زمان ) و نجات بخشان ایزدی ( فرشتگان اهورامزدا ) و پالایش گیتی از رنج و بیداد و ناپاکی
سی سال پیش از پایان یافتن سده دهم از هزاره ی زرتشت، دخترِ جوانی که تبارش به گواگ پَد ( نامیگ پَد: کسی که پدرِ پیروز یا نامدار دارد ) در آب شنا می کند و از آن می نوشد سپس نطفه زرتشت درون بدن او می شود و او به گونه باکره هوشیدَر ( اوشیدَر، سوشیانت یا اولین موعود از نظر زرتشتیان ) را به دنیا می آورد.
سوشیانت: سود رساننده، رهاننده و نجات بخش انسان ها - مُنجی و موعود الهی - شکست ناپذیر
بر پایه نوشته دادِستان دینی ( گردآورنده: منوچهر گُشن جَم، برادر زادِسپَرَم ) :
فَرَشگرد ( رستاخیز ) مُردگان، 57 سال به درازا می کشد!
هوشیدر ماه ( امام زمان ) و شش یارانش در هفت بخش زمین جای می گیرند:
( ( نام های این بخش ها برابر با نام های ایران باستان و امروزه نام های آن دگرگون شده است! ) )
1. هُوَرِ چَئِشمَن ( خور چشم ) : افشاننده فروغ خورشید -
بخش سَوَه >>> شرق
2. رَئوچَس چَئِشمَن ( روشن چشم ) : روشنی پاینده -
بخش اَرِزَه >>> غرب
3. وُئورُو سَوَه ( کامَک سود ) : فراخ سود -
بخش وُرُوجَرِشت ( وُرُوجَرِش ) >>> شمال شرقی
4. وُئورُو نِمَه ( کامَک نیایش ) : فراخ نیایش -
بخش وُرُوبَرِشت ( وُرُوبَرِش ) >>> شمال غربی
5. فَرادَت خُوارِنَه ( فَرادَت فَرّه ) : فَرّ پرور -
بخش فَرَدَذَفش ( فَرَدَدَفش ) >>> جنوب شرقی
6. ویذَت خُوارِنَه ( وَرِدَت فَرّه ) : فَرّ برخوردار -
بخش ویدَذَفش ( ویدَدَفش ) >>> جنوب غربی
7. هوشیدر ماه: بخش خونیرَس >>> میانه ( مرکزی )
منظور از هوشیدر پیغمبر ( پیامبر ) : سِپَنتمان زرتشت
منظور از هوشیدر بامی ( هوشیدر درخشان ) : فرشته روشنایی: مِهر ( میترا )
منظور از اولین هوشیدَر ( هوشیعانا، اولین سوشیانت ) : حضرت مسیح ( ع )
منظور از دومین هوشیدَر ( هوشیدَر ماه، دومین سوشیانت ) : حضرت مهدی موعود ( عج )
توجه: شایسته است برای بهتر فهمیدن، به مقاله های آخر زمان ( موعود ) در دین و کتاب زرتشت ( مَزدَیَسنا ) نگاهی بیَندازید!
اسب: اسب حیوان سودمندی است و نقش حیاتی در زندگی و جنگاوری دارد!
اسب حیوان نجیب، باهوش، با وَقار و سازنده است!
در آیین کُهَن و مذهب ایرانیانِ باستان، به مقدس بودن آن اشاره های فراوانی شده است و در" اوستا" او را به عنوان یکی از مقدس ها نام برده است که با ارزش و گرانبها به شمار می رود:
" به درستی سه پاکان نفرین خوانند ( نفرین نمی شوند ) : گاو، اسب و هوم. . . "
همچنین در خاندان زرتشت؛ از میهمانان ( مِهمانان ) ، با شیر اسب پذیرایی و مِهمان نوازی می کردند!
اسب ارتباط بسیاری با: ایزد خورشید، ایزد آب ها ( آناهیتا ) ، ایزد باران ( تیشتَر ) ، ایزد روشنایی ( مِهر"میترا" ) و. . . دارد!
در اساطیر یونان هم اسب از آب آفریده شده است!
تصویری که اوستا در یَشت پنجم ( آبان یَشت ) از آناهیتا نشان می دهد:
او را بانویی نیرومند ، سپید ( سیمین تن ) ، زیبا، جَسور و خوش اندام معرفی می کند؛
با کفش های بلند ( چَکمه ) زرّین و کمربندی نگین دار بَرمیان ( کمر ) و جُبّه ای پُربها و آبی رنگ، پُرچین و طلایی در بَر ( در بَغَل، کِنار ) و گوشواره ای زرگون بر گوش و تاجی هشت گوشه با یکصد گوهر بر سَر دارد، که از ستاره های آسمان گرفته شده است!
همچنین او دختری بِکر که گردون ران است و بر گردونه ای سوار است که لُگام ( لُجام ) چهار اسبِ بزرگ، سپید ( سفید ) ، یکرنگ، اصیل و با نژاد آریایی آن را می کِشَند.
این چهار اسب نموداری از: ابر - باد - باران - برف و تگرگ ( ژاله ) هستند!
آناهیتا، امانت ( نطفه، تخمه ) زرتشت را در گل نیلوفر ( نماد آناهیتا ) نگهداری می کند که 99999 هزار فَروَشی ( فَروَهَر، فَره وَشی، فَروَتی ) نیرومند نگهبان و پاسدار آن هستند!
به گفته ی بزرگان زرتشتی و کتاب اوستا ( مَزدَیَسنا ) :
در آیین مَزدَیَسنا درازای جهان 1200 سال داشته شده که به 4 دوره ی 3 هزار سالی بخش بندی گردیده است.
1 - سه هزاره ی اول: دوره مینویی یا روحانی یا اهورایی
در سه هزاره اول؛ اهورامزدا عالم فَروَهَر، یعنی عالم روحانی را بیافرید، که عصر مینویی جهان بوده است.
2 - سه هزاره ی دوم ( بُندَهِشن: آفرینش ) :
دوره گیتی یا مادی یا اَستومندی
در سه هزاره دوم؛ از روى چهره ی عالمِ روحانی، جهان جسمانی پدید آمد!
در این دوره کارهای جهان و زندگی مردمان فارغ از گزند و آسیب بود و به همین فَرنود ( دلیل ) عصر طلایی تاریخ دینیِ مَزدَیَسنان نامیده می شود.
3 - سه هزاره ی سوم ( گُمیزِشن: آمیزش ) :
دوره آلایش یا آمیزش تاریکی و نور یا دوران نبرد فرشتگان اهورامزدا با دیوهای اهریمن!
4 - سه هزاره چهارم ( ویچَرِشن: گزینش ) :
دوره رُخ نمودن ( ظهور ) هوشیدر ماه ( امام زمان ) و نجات بخشان ایزدی ( فرشتگان اهورامزدا ) و پالایش گیتی از رنج و بیداد و ناپاکی
سی سال پیش از پایان یافتن سده دهم از هزاره ی زرتشت، دخترِ جوانی که تبارش به گواگ پَد ( نامیگ پَد: کسی که پدرِ پیروز یا نامدار دارد ) در آب شنا می کند و از آن می نوشد سپس نطفه زرتشت درون بدن او می شود و او به گونه باکره هوشیدَر ( اوشیدَر، سوشیانت یا اولین موعود از نظر زرتشتیان ) را به دنیا می آورد.
سوشیانت: سود رساننده، رهاننده و نجات بخش انسان ها - مُنجی و موعود الهی - شکست ناپذیر
بر پایه نوشته دادِستان دینی ( گردآورنده: منوچهر گُشن جَم، برادر زادِسپَرَم ) :
فَرَشگرد ( رستاخیز ) مُردگان، 57 سال به درازا می کشد!
هوشیدر ماه ( امام زمان ) و شش یارانش در هفت بخش زمین جای می گیرند:
( ( نام های این بخش ها برابر با نام های ایران باستان و امروزه نام های آن دگرگون شده است! ) )
1. هُوَرِ چَئِشمَن ( خور چشم ) : افشاننده فروغ خورشید -
بخش سَوَه >>> شرق
2. رَئوچَس چَئِشمَن ( روشن چشم ) : روشنی پاینده -
بخش اَرِزَه >>> غرب
3. وُئورُو سَوَه ( کامَک سود ) : فراخ سود -
بخش وُرُوجَرِشت ( وُرُوجَرِش ) >>> شمال شرقی
4. وُئورُو نِمَه ( کامَک نیایش ) : فراخ نیایش -
بخش وُرُوبَرِشت ( وُرُوبَرِش ) >>> شمال غربی
5. فَرادَت خُوارِنَه ( فَرادَت فَرّه ) : فَرّ پرور -
بخش فَرَدَذَفش ( فَرَدَدَفش ) >>> جنوب شرقی
6. ویذَت خُوارِنَه ( وَرِدَت فَرّه ) : فَرّ برخوردار -
بخش ویدَذَفش ( ویدَدَفش ) >>> جنوب غربی
7. هوشیدر ماه: بخش خونیرَس >>> میانه ( مرکزی )
منظور از هوشیدر پیغمبر ( پیامبر ) : سِپَنتمان زرتشت
منظور از هوشیدر بامی ( هوشیدر درخشان ) : فرشته روشنایی: مِهر ( میترا )
منظور از اولین هوشیدَر ( هوشیعانا، اولین سوشیانت ) : حضرت مسیح ( ع )
منظور از دومین هوشیدَر ( هوشیدَر ماه، دومین سوشیانت ) : حضرت مهدی موعود ( عج )
توجه: شایسته است برای بهتر فهمیدن، به مقاله های آخر زمان ( موعود ) در دین و کتاب زرتشت ( مَزدَیَسنا ) نگاهی بیَندازید!
قدرتمندی و نیروهای آناهیتا:
ایزدان به معنای سزاواران ستایش و عناصر ستوده شده می باشند و به دو دسته تقسیم می شوند:
1. ایزدان مینویی ( معنوی ) 2. ایزدان گیتی ( مادّی )
اهمیت و اقتدار این ایزدبانو نیز؛ در اَوِستا با نامگذاری یکی از درازترین و زیباترین یَشت ها به نام یَشت پنجم ( آبان یَشت ) ، به درستی و بی چون و چرا، مشهود و نمایان است!
اردویسوره اناهیته در واقع سپاسی است برای ارجمندی و بزرگداشت:
آزادی، زورمندی، نیرو و قدرت گرفتن از راه شایسته و بدون آشنابازی و زدوبند، اخلاق و فضیلت، ستایش نیکی ها، اعمال پسندیده، درخواست نسلی نیرومند و قوی، با تقوا و پرهیزگار و. . .
آناهیتا به کسانی که پاکی و راستی ( آیین راستی زرتشت ) را سرلوحه و الگوی زندگیشان قرار می دهند و شُعار نمی دهند >>> برکت، ثروت و قدرت راستین می بخشد و حافظ و نگهبان آنان خواهد شد!
در همه ی ادیان و اساطیر باستان؛سرچشمه ی حیات و باروری، به گونه ی ماده ( زن ) به تصویر کشیده شده است!
زیرا، خداوند "زن" را کارمایه و مادّه اصلی آفرینش و خلقت انسان ها به دروازه ی هستی قرار داده است!
ایرانیان از دیرباز احترام ویژه ای به عنصر حیات و زندگانی یعنی " آب " داشتند و جشن های بسیاری برای بزرگداشت و پاسداشت " آب " برگزار می کردند!
آب که مهمترین عنصر حیات بَشَر است، با الهه باروری که نشان دهنده ی ارزشمندی نقش ( ( زن ) ) در جوامع ( هَمبودهای ) باستانی می باشد، ارتباط و پیوند تنگاتنگی دارد.
همچنین از دوره های نخستین، ( آب ) با باروری پیوند داشته و در دو شکل ( نگاره ) قطره باران و زنی باردار نشان داده می شده است!
آیین باران خواهی ( دعا برای آمدن باران و. . . ) :
این آیین از زمان ایزدبانو آناهیتا ( الهه آب ها ) و ایزدبانو تیشتَر"تِشتَر" ( الهه باران ) وجود داشته است و برای برآوردن آن نزد اهورامزدا ( سرور راستی، بزرگ دانایی ) ؛ صدقه و قربانی می دادند تا به برکت الهی، سالی نکو ( نیکو ) داشته باشند.
ناگفته نماند که عروسک ها، شخصیت ها و مراسم گوناگونی مربوط به آناهیتا، برای پاسداشت ( ( آب ) ) در کشوَر عزیزمان ایران وجود داشته است! مانند: جشن کژین، آبریزگان ( آبریزان ) و. . .
در اوستا، یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
آناهیتا را آشونی ( اَشونی، آشویی ) به معنی: شفا دهنده و خوب کننده معرفی کرده است!
همچنین او را افزاینده جان، گله و رَمه - افزون بخش دارایی مردم و کشور - قدرت بخش و تاج گذار شناخته است!
" اوست آشونی، که جان افزاید گله و رَمه را و دارایی مردم و سرزمین را افزونی بخشد -
اوست آشونی، که فَزاینده ی گیتی و فرهمند و تاج بخش مِهان ( بزرگان ) است "
" و سپس اهورامزدا به زَرتُشت ( صورت های دیگر زرتشت: زَردُشت، زَرد تُشت، زَر دِشت، زَرد هِشت، زَرا تُشت، اَشو زَرتُشت ) می گوید:
ای سِپیتمان، سِپَنتمان، اِسپِنتمان، مَزدَیَس ( نام خانوادگی پیامبر ایرانی یا همان زرتشت ) :
اردویسوره اناهیته را که در همه جا دامان گسترده، درمان بخش، دیو ستیز و اهورایی کیش است؛ به خواست من بِسِتای! "
و همچنین ایزدبانو آناهیتا، حامیِ زنان شریف است تا کودکان پاک بیاورند و به دختران آزاده ای که هنگام ازدواج به درگاه او روی می آورند، شوهران نیرومند، بلندبالا و شریف می بخشد.
او نسل مردان را پاک، زِهدان ( رَحِم ماده ها ) را پالایش و بَرِشنوم ( بَرِسنوم ) می کند و شیر مادران را پُربار نگه می دارد!
" از تو باید دوشیزگانِ کوشا و شایسته؛شوهران سَروَر و خانه خدایی دلیر خواهند -
از تو باید زنان جوان به هنگام زایمان، زایش خوب خواهند -
اوست که نطفه مردان را پاک می گرداند و زِهدان زنان را پاک و آماده برای باروری نگاه می دارد و زایش و زایمان را برای بانوان آسان می کند و پستان هایِ شان را پُر شیر نگاه می دارد -
تویی؛ تو، ای اَردَِویسورَه اَناهیتَه، که این همه را به جای توانی آورد ( می توانی انجام بدهی ) "
ایزدان به معنای سزاواران ستایش و عناصر ستوده شده می باشند و به دو دسته تقسیم می شوند:
1. ایزدان مینویی ( معنوی ) 2. ایزدان گیتی ( مادّی )
اهمیت و اقتدار این ایزدبانو نیز؛ در اَوِستا با نامگذاری یکی از درازترین و زیباترین یَشت ها به نام یَشت پنجم ( آبان یَشت ) ، به درستی و بی چون و چرا، مشهود و نمایان است!
اردویسوره اناهیته در واقع سپاسی است برای ارجمندی و بزرگداشت:
آزادی، زورمندی، نیرو و قدرت گرفتن از راه شایسته و بدون آشنابازی و زدوبند، اخلاق و فضیلت، ستایش نیکی ها، اعمال پسندیده، درخواست نسلی نیرومند و قوی، با تقوا و پرهیزگار و. . .
آناهیتا به کسانی که پاکی و راستی ( آیین راستی زرتشت ) را سرلوحه و الگوی زندگیشان قرار می دهند و شُعار نمی دهند >>> برکت، ثروت و قدرت راستین می بخشد و حافظ و نگهبان آنان خواهد شد!
در همه ی ادیان و اساطیر باستان؛سرچشمه ی حیات و باروری، به گونه ی ماده ( زن ) به تصویر کشیده شده است!
زیرا، خداوند "زن" را کارمایه و مادّه اصلی آفرینش و خلقت انسان ها به دروازه ی هستی قرار داده است!
ایرانیان از دیرباز احترام ویژه ای به عنصر حیات و زندگانی یعنی " آب " داشتند و جشن های بسیاری برای بزرگداشت و پاسداشت " آب " برگزار می کردند!
آب که مهمترین عنصر حیات بَشَر است، با الهه باروری که نشان دهنده ی ارزشمندی نقش ( ( زن ) ) در جوامع ( هَمبودهای ) باستانی می باشد، ارتباط و پیوند تنگاتنگی دارد.
همچنین از دوره های نخستین، ( آب ) با باروری پیوند داشته و در دو شکل ( نگاره ) قطره باران و زنی باردار نشان داده می شده است!
آیین باران خواهی ( دعا برای آمدن باران و. . . ) :
این آیین از زمان ایزدبانو آناهیتا ( الهه آب ها ) و ایزدبانو تیشتَر"تِشتَر" ( الهه باران ) وجود داشته است و برای برآوردن آن نزد اهورامزدا ( سرور راستی، بزرگ دانایی ) ؛ صدقه و قربانی می دادند تا به برکت الهی، سالی نکو ( نیکو ) داشته باشند.
ناگفته نماند که عروسک ها، شخصیت ها و مراسم گوناگونی مربوط به آناهیتا، برای پاسداشت ( ( آب ) ) در کشوَر عزیزمان ایران وجود داشته است! مانند: جشن کژین، آبریزگان ( آبریزان ) و. . .
در اوستا، یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
آناهیتا را آشونی ( اَشونی، آشویی ) به معنی: شفا دهنده و خوب کننده معرفی کرده است!
همچنین او را افزاینده جان، گله و رَمه - افزون بخش دارایی مردم و کشور - قدرت بخش و تاج گذار شناخته است!
" اوست آشونی، که جان افزاید گله و رَمه را و دارایی مردم و سرزمین را افزونی بخشد -
اوست آشونی، که فَزاینده ی گیتی و فرهمند و تاج بخش مِهان ( بزرگان ) است "
" و سپس اهورامزدا به زَرتُشت ( صورت های دیگر زرتشت: زَردُشت، زَرد تُشت، زَر دِشت، زَرد هِشت، زَرا تُشت، اَشو زَرتُشت ) می گوید:
ای سِپیتمان، سِپَنتمان، اِسپِنتمان، مَزدَیَس ( نام خانوادگی پیامبر ایرانی یا همان زرتشت ) :
اردویسوره اناهیته را که در همه جا دامان گسترده، درمان بخش، دیو ستیز و اهورایی کیش است؛ به خواست من بِسِتای! "
و همچنین ایزدبانو آناهیتا، حامیِ زنان شریف است تا کودکان پاک بیاورند و به دختران آزاده ای که هنگام ازدواج به درگاه او روی می آورند، شوهران نیرومند، بلندبالا و شریف می بخشد.
او نسل مردان را پاک، زِهدان ( رَحِم ماده ها ) را پالایش و بَرِشنوم ( بَرِسنوم ) می کند و شیر مادران را پُربار نگه می دارد!
" از تو باید دوشیزگانِ کوشا و شایسته؛شوهران سَروَر و خانه خدایی دلیر خواهند -
از تو باید زنان جوان به هنگام زایمان، زایش خوب خواهند -
اوست که نطفه مردان را پاک می گرداند و زِهدان زنان را پاک و آماده برای باروری نگاه می دارد و زایش و زایمان را برای بانوان آسان می کند و پستان هایِ شان را پُر شیر نگاه می دارد -
تویی؛ تو، ای اَردَِویسورَه اَناهیتَه، که این همه را به جای توانی آورد ( می توانی انجام بدهی ) "
گُل نیلوفر آبی ( لوتوس ) :
این گُل در ایران از ارزشمندیِ ویژه ای برخوردار است و نمادِ ایزدبانو آناهیتا است!
در آسیای شرقی ( شرق آسیا ) به نام گُل سوسَن شرقی معروف است!
گل نیلوفر، نمادِ: باروری، حاصلخیزی، کامیابی و خوشبختی، چشم زخم یا گزند نرسیدن، عشق و دلدادگی، شادی و تندرستی، نجابت و آزادگی، سِپَنتایی و پارسایی، رشد معنوی و اخلاقی و تکامل چرخه انسانیت و. . .
زرتشتیان بر این باورند: که نیلوفر آبی ( نماد آناهیتا: فرشته پاکی و زُلالی آب ها ) ، جایگاه نگهداری تخمه ( نطفه ) هوشیدر ( فَرّ زرتشت ) بوده است که در آب نگهداری می شود و 99999 هزار فَروَشی ( فَروَهَر، فَروَتی، فَره وَشی ) از آن جانپاسی و نگهبانی می کنند!
ویژگی ها و زایش گل نیلوفر:
گل نیلوفر ( آبی ) ریشه در خاک دارد و ساقه اش در آب است و مانند گل آفتابگردان، روی آن به سوی خورشید گرایش دارد و جالب این است که گُلبرگ های نیلوفر آبی با برآمدن ( طلوع ) خورشید، باز و با فرو رفتن ( غروب ) آن، بسته می شوند!
( به همین جهت است که در حکاکی های تخت جمشید ( پرسپولیس ) آن را به صورت خورشید می کشیدند! )
نیلوفر گُلی است که در محیط خاصی می روید و بخاطر این که در لجن زار و خاک ریشه می دَواند امّا به سمت نور خورشید برگ هایش گرایش دارد؛ شباهت فراوانی به انسان از نگرِ ( نظر ) رویش و زایش دارد؛ چون هر دو از خاک بوجود می آیند، با آب زندگی می کنند، دانه اش آفرینش و هستی، ساقه اش بندناف، گُلَش خورشید است و هر دو در پی عرو ج و سیر در معنویت هستند.
همچنین این گل، نماد زایش ایزد روشنایی مِهر ( میترا ) در شب یلداست!
گل نیلوفر در جاهای گوناگون ایران و دنیا به واسطه ی ایزدان آن ها هم به چشم می خورد؛ از جمله در:
ایران:
تخت جمشید ( پرسپولیس ) : نقش برجسته نیلوفر ( لوتوس ) در زیر درخت سَرو >>> نیلوفر نماد آناهیتا و سَرو نماد مِهر ( میترا )
نشانه انسانی اهورامزدا یا سنگ نگاره داریوش بزرگ که در دستش گلنار یا ناربلا در دست دارد :
نیم تنه ی مردی یا داریوش بزرگ است که گل نیلوفر، در دست دارد ولی بیشتر باستان شناسان آن را گل انار می دانند!
در بالای نگاره ی مربوط به زرتشت و همچنین در طاق بستان: هلال ماه نشسته بَر، سَردر طاق بُستان وجود دارد؛ که دو فرشته به سمت هلال می آیند و حلقه ای در دست دارند! و نماد چشم نخوردن است!
همچنین شکل گیاه بَرسَم نیز این گونه است!
( برای همین هست که ایرانیان باستان چشم زخم را به شکل تک چشم و آبی می ساختند و بر روی آن وِردهایی می نوشتند تا چشم نخورند! )
در سَرستون ها و کاخ های ایران و مساجد و کلیساها و. . .
هندوستان:
در سرستون های "سِرنات" و "هَمپی"
گنبد تاج محل: بر روی گنبد، گلبرگ های نیلوفر و در نوک آن، گل نیلوفر باز شده قرار دارد!
معبد نیلوفر آبی: معبد آیین بهایی ( مشرق الاذکار ) - در شهر دهلی نو، پایتخت هندوستان؛ که معمار این معبد یک ایرانی بوده است!
مصر:
در سرستون های "کومومبو" و نقش برجسته نیلوفر در "معبد آمون"
عربستان:
رجوع شود به فراماسون!
تک چشم در برج ساعت ( ابراج البیت ) که معمار آن یک فراماسون ایرانی است و در نزدیکی خانه خدا قرار دارد >>> نماد گل نیلوفر و نشان چشم نخوردن است!
همچنین این برج سه ستون در سمت راست و سه ستون در سمت چپ دارد و برج از وسط آن بیرون آمده است:
3 و 1 و3 >>> که شمار یاران هوشیدَر ماه ( امام زمان ) به گفته ی اسلام
انگلستان ( لندن ) :
برج ساعت بیگ بِن ( Big Ben ) در ضلع شمالی ساختمان مجلس بریتانیا:
گل های نیلوفر در اطرافش و شبدر چهار برگ که نماد خوشبختی و کامیابی ( خوش شانسی ) در بالای آن قرار دارد ( شبدر سه برگ نماد تثلیث مسیح است! )
هر برگ نمادی از چیزی است: برگ نخست: ایمان - برگ دوم: امید - برگ سوم: عشق - برگ چهارم: بخت و اِقبال ( شانس )
چین:
ساختمان بسیار زیبای گل نیلوفر در آب های دریاچه شهر وُوجین
آمریکا:
گل نیلوفر آبی غول پیکر در رودخانه آمازون
حوضچه ی آبِ گرمِ گل نیلوفر در بوستان ( پارک ) یِلُو اِستون ( Yellowstone ) ایالت وایومینگ آمریکا
این گُل در ایران از ارزشمندیِ ویژه ای برخوردار است و نمادِ ایزدبانو آناهیتا است!
در آسیای شرقی ( شرق آسیا ) به نام گُل سوسَن شرقی معروف است!
گل نیلوفر، نمادِ: باروری، حاصلخیزی، کامیابی و خوشبختی، چشم زخم یا گزند نرسیدن، عشق و دلدادگی، شادی و تندرستی، نجابت و آزادگی، سِپَنتایی و پارسایی، رشد معنوی و اخلاقی و تکامل چرخه انسانیت و. . .
زرتشتیان بر این باورند: که نیلوفر آبی ( نماد آناهیتا: فرشته پاکی و زُلالی آب ها ) ، جایگاه نگهداری تخمه ( نطفه ) هوشیدر ( فَرّ زرتشت ) بوده است که در آب نگهداری می شود و 99999 هزار فَروَشی ( فَروَهَر، فَروَتی، فَره وَشی ) از آن جانپاسی و نگهبانی می کنند!
ویژگی ها و زایش گل نیلوفر:
گل نیلوفر ( آبی ) ریشه در خاک دارد و ساقه اش در آب است و مانند گل آفتابگردان، روی آن به سوی خورشید گرایش دارد و جالب این است که گُلبرگ های نیلوفر آبی با برآمدن ( طلوع ) خورشید، باز و با فرو رفتن ( غروب ) آن، بسته می شوند!
( به همین جهت است که در حکاکی های تخت جمشید ( پرسپولیس ) آن را به صورت خورشید می کشیدند! )
نیلوفر گُلی است که در محیط خاصی می روید و بخاطر این که در لجن زار و خاک ریشه می دَواند امّا به سمت نور خورشید برگ هایش گرایش دارد؛ شباهت فراوانی به انسان از نگرِ ( نظر ) رویش و زایش دارد؛ چون هر دو از خاک بوجود می آیند، با آب زندگی می کنند، دانه اش آفرینش و هستی، ساقه اش بندناف، گُلَش خورشید است و هر دو در پی عرو ج و سیر در معنویت هستند.
همچنین این گل، نماد زایش ایزد روشنایی مِهر ( میترا ) در شب یلداست!
گل نیلوفر در جاهای گوناگون ایران و دنیا به واسطه ی ایزدان آن ها هم به چشم می خورد؛ از جمله در:
ایران:
تخت جمشید ( پرسپولیس ) : نقش برجسته نیلوفر ( لوتوس ) در زیر درخت سَرو >>> نیلوفر نماد آناهیتا و سَرو نماد مِهر ( میترا )
نشانه انسانی اهورامزدا یا سنگ نگاره داریوش بزرگ که در دستش گلنار یا ناربلا در دست دارد :
نیم تنه ی مردی یا داریوش بزرگ است که گل نیلوفر، در دست دارد ولی بیشتر باستان شناسان آن را گل انار می دانند!
در بالای نگاره ی مربوط به زرتشت و همچنین در طاق بستان: هلال ماه نشسته بَر، سَردر طاق بُستان وجود دارد؛ که دو فرشته به سمت هلال می آیند و حلقه ای در دست دارند! و نماد چشم نخوردن است!
همچنین شکل گیاه بَرسَم نیز این گونه است!
( برای همین هست که ایرانیان باستان چشم زخم را به شکل تک چشم و آبی می ساختند و بر روی آن وِردهایی می نوشتند تا چشم نخورند! )
در سَرستون ها و کاخ های ایران و مساجد و کلیساها و. . .
هندوستان:
در سرستون های "سِرنات" و "هَمپی"
گنبد تاج محل: بر روی گنبد، گلبرگ های نیلوفر و در نوک آن، گل نیلوفر باز شده قرار دارد!
معبد نیلوفر آبی: معبد آیین بهایی ( مشرق الاذکار ) - در شهر دهلی نو، پایتخت هندوستان؛ که معمار این معبد یک ایرانی بوده است!
مصر:
در سرستون های "کومومبو" و نقش برجسته نیلوفر در "معبد آمون"
عربستان:
رجوع شود به فراماسون!
تک چشم در برج ساعت ( ابراج البیت ) که معمار آن یک فراماسون ایرانی است و در نزدیکی خانه خدا قرار دارد >>> نماد گل نیلوفر و نشان چشم نخوردن است!
همچنین این برج سه ستون در سمت راست و سه ستون در سمت چپ دارد و برج از وسط آن بیرون آمده است:
3 و 1 و3 >>> که شمار یاران هوشیدَر ماه ( امام زمان ) به گفته ی اسلام
انگلستان ( لندن ) :
برج ساعت بیگ بِن ( Big Ben ) در ضلع شمالی ساختمان مجلس بریتانیا:
گل های نیلوفر در اطرافش و شبدر چهار برگ که نماد خوشبختی و کامیابی ( خوش شانسی ) در بالای آن قرار دارد ( شبدر سه برگ نماد تثلیث مسیح است! )
هر برگ نمادی از چیزی است: برگ نخست: ایمان - برگ دوم: امید - برگ سوم: عشق - برگ چهارم: بخت و اِقبال ( شانس )
چین:
ساختمان بسیار زیبای گل نیلوفر در آب های دریاچه شهر وُوجین
آمریکا:
گل نیلوفر آبی غول پیکر در رودخانه آمازون
حوضچه ی آبِ گرمِ گل نیلوفر در بوستان ( پارک ) یِلُو اِستون ( Yellowstone ) ایالت وایومینگ آمریکا
از نظر دانشمندان زرتشتی و موبدان آن ها، درباره ستاره شش پَر:
" این ستاره شش گوشه؛نشان از شش روز هفته است و مرکز ستاره؛نشان از مقدس و مورد ارزشمند بودن روز هفتم هست! "
همچنین خداوند در طی هشت روز آفرینش و فَرگشت انسان و جهان را شروع کرد!
در شش روز، جهان را خلق کرد ( آسمان، آب، زمین، گیاه، جانوران، جانداران یا آدم های فرا زمینی ) و روز هفتم، استراحت و آرامش یافت و در روز هشتم، انسان را همانند گل نیلوفر آفرید!
برای همین هست که عدد هفت در ایران ریشه کهن دارد و در بین آریایی ها و جهان مقدس به شمار می آید!
چند نمونه از مقدس بودن عدد هفت در ایران:
الف ) درجات هفتگانه آیین مِهرپرستی ( میتراییسم ) :
1. کلاغ: منسوب به تیر ( عطارد ) ، نماد: هوا ( باد ) - نشان مخصوص جامه ای مشکی رنگ - او چوبی است که دو مار به دور آن چَنبَره و بر آن بوسه زده اند
پیش از رسیدن به این گام، مهرپرست باید خود را به مانند زایش میترا، درون آب بشوید و بَرِشنوم ( پاک ) شود!
نشانه پیام آوری و مهرپرست نقاب کلاغ یا ادای کلاغ را در می آورد
2. همسر ( نامزد، پوشیده ) : منسوب به ناهید ( زُهره ) ، نماد: آب - نشان ویژه او مشعل و چراغ است!
جامه ای سپید رنگ که پیرامون آن به رنگ آبی است -
یکی از آزمایش هایی که مهرپرست در این گام انجام می داد، روزه خاموش ماندن ( سکوت ) و چیزی نخوردن بود تا وفاداریش را به آیین های مهر ( میترا ) نشان دهد!
همچنین مهرپرست به نشانه میترا در مهرابه شمع روشن می کرده است!
پس از آن آیین پابوسی انجام می شده است و دست راست مهرپرست را بخاطره وفاداری می فشردند ( نگاهی به واژه پابوس شود! )
( ( این آیین به بوداییسم هم راه یافت که برهمن ها و بودایی ها برای رسیدن به خلسه هیچ چیز نمی خوردند و نمی گفتند! ) )
3. سرباز ( جنگاور، جنگی ) : منسوب به بهرام ( مریخ ) ، نماد: خاک ( زمین ) - نشان خاص او توبره ( کیسه شکار و خوراک ) ، نیزه ( زوبین! ) و کلاهخود است
جامه ای قهوه ای رنگ -
بیشتر مهرپرستان به این گام می رسیدند و در پایان کار دیهیم ( تاجی ) به او پیشکش می کردند ولی مهرپرست فروتنی پیشه می کرد و نمی پذیرفت و می گفت" تنها میترا تاج سر من است"
سپس برای دوست داشتن مِهر، بر پیشانی او داغ مِهر می نشاندند و رو به سوی خورشید به نماز ( ستایش ) می پرداختند!
( ( به همانند داغ مُهرِ آدم هایی که خیلی نماز می خوانند! ) )
4. شیر: منسوب به بِرجیس، ژوپیتر، اورمَزد، هُرمَزد ( مشتری ) ، نماد: آتش - نشان ویژه آن "بیلچه" برای به هم زدن آتش
جامه ای بلند ارغوانی رنگ ( بنفش ) -
در این گام با شِگِردهایی نیرومندی ( قدرت بدنی ) مهرپرست را می سنجیدند و پس از پذیرفتن او:
برای پاکی و زلالی و شیرینی رسیدن او به این گام بر دست و زبان مهرپرست، عسل ( شهد ) می ریختندو شیرینی ای به شکل خورشید می خوردند!
5. پارسا ( پارسی، ایرانی، سِپَنتا ) : منسوب به بُرج ( قَمَر، ماه ) ، نماد: روح ( الهام ) - نماد مخصوص او "داس" است
جامه ای به رنگ خاکستری -
در این گام، مهرپرست به عروج و مقام روحانی و به درجه عرفانی می رسید!
دستانش را با عسل ( شهد ) پاک می کنند تا پلیدی های گاو اَیوداد نابود گردد و جهان حاصلخیز شود
به او فرنام ( لقب ) نگهبان میوه می دادند!
6. خورشید ( مِهرپویا ) : منسوب به مِهر ( خورشید ) - نماد ویژه او "چلیپا، صلیب پارسی" است
جامه ای سُرخ ( قرمز ) ، کمربندی زرد و گویی ( کُره ای ) آبی در دست دارد که به پیر درود می فرستد
در این گام، مهرپرست کاریزماگر ( مستجاب الدّعوه ) می شود و هرچه می گوید انجام می پذیرد!
7. پدر ( پیر، مُرشِد ) : منسوب به مِهر ( میترا ) - نماد او کلاه هلالی ( کلاه آزادی، کلاه فریژی، کلاه برفی )
جامه ای سُرخ مایل به ارغوانی ( قرمز تیره رنگ ) و یک عصا و یک حلقه که نشانه فرزانگی است دارد
در این گام، مهرپرست به مقام رهبری و سرپرستی می رسد!
( ( زبانزد "پیر شی جوان" برای نوآموزان مهرپرستی بکار گرفته می شده است تا به این وادی برسند که در درازنای زمان به ادبیات امروزه ما هم راه پیدا کرده است ) )
ب ) هفت باور نیک ایرانیان باستان:
1. پرستش هُرمَزد، اَهورامَزدا ( خدای دانای یکتا )
2. پرستش آشویی ( آناهیتا - راستی و درستی ) ، پاکیزگی و پارسایی
3. پرستش سِدره و کُشتی، بستن نشان خداپرستی برای جوانانی که به سن بلوغ می رسند!
4. برگزاری آیین وَدُردِگان ( درگذشتگان )
5. دستگیری از نیازمندان و تنگدستان
6. برگزاری جشن های میهنی و آیینی
7. به جای آوردن جشن سن تکلیف و نمازهای پنجگانه زرتشت!
پ ) هفت اَمشاسپَند ( فرشته مقرب و نزدیک خدا ) در دین زرتشت:
" اَشا ( سِپَنتامینو ) - اَشَه وَهیشتَه ( اُردیبِهِشت ) - هیُورُوتات ( هَوُِروَتات، هَئوروَتات، خُردات، هُردات، خُرداد ) - اَمِرتات ( اَمِرتا، مُرداد ) - خَشتَرا ( کَشتَرا، شَهریوَر ) - وُهومَنَه ( وُهمَن، بَهمَن ) - سِپَنتا آرمیتی ( سِپَندارمَذ، اِسفَندارمَذ، اسفند ) "
ت ) : هفت کشور در اوستا، هفت پله آرامگاه کوروش بزرگ، هفت خان، هفت شهر ( وادی ) عشق عطار، هفت پیکر نظامی، هفت طبقه زمین و آسمان، هفت سین سفره نوروز، بازی هفت سنگ و. . .
ث ) نفوذ آن بر دیگر کیهان ( گیهان ) : عجایب هفتگانه دنیا، هفت فرشته بنی اسرائیل، هفت گاو فربه و هفت گاو لاغر فرعون مصر، هفت نفر اصحاب کَهف و. . .
ج ) در قرآن و اسلام: هفت سنگ به شیطان زدن در مکه، هفت مَحرَم، هفت بار طَوافِ خانه خدا و. . .
و. . . . . . . . . . . . . . . .
" این ستاره شش گوشه؛نشان از شش روز هفته است و مرکز ستاره؛نشان از مقدس و مورد ارزشمند بودن روز هفتم هست! "
همچنین خداوند در طی هشت روز آفرینش و فَرگشت انسان و جهان را شروع کرد!
در شش روز، جهان را خلق کرد ( آسمان، آب، زمین، گیاه، جانوران، جانداران یا آدم های فرا زمینی ) و روز هفتم، استراحت و آرامش یافت و در روز هشتم، انسان را همانند گل نیلوفر آفرید!
برای همین هست که عدد هفت در ایران ریشه کهن دارد و در بین آریایی ها و جهان مقدس به شمار می آید!
چند نمونه از مقدس بودن عدد هفت در ایران:
الف ) درجات هفتگانه آیین مِهرپرستی ( میتراییسم ) :
1. کلاغ: منسوب به تیر ( عطارد ) ، نماد: هوا ( باد ) - نشان مخصوص جامه ای مشکی رنگ - او چوبی است که دو مار به دور آن چَنبَره و بر آن بوسه زده اند
پیش از رسیدن به این گام، مهرپرست باید خود را به مانند زایش میترا، درون آب بشوید و بَرِشنوم ( پاک ) شود!
نشانه پیام آوری و مهرپرست نقاب کلاغ یا ادای کلاغ را در می آورد
2. همسر ( نامزد، پوشیده ) : منسوب به ناهید ( زُهره ) ، نماد: آب - نشان ویژه او مشعل و چراغ است!
جامه ای سپید رنگ که پیرامون آن به رنگ آبی است -
یکی از آزمایش هایی که مهرپرست در این گام انجام می داد، روزه خاموش ماندن ( سکوت ) و چیزی نخوردن بود تا وفاداریش را به آیین های مهر ( میترا ) نشان دهد!
همچنین مهرپرست به نشانه میترا در مهرابه شمع روشن می کرده است!
پس از آن آیین پابوسی انجام می شده است و دست راست مهرپرست را بخاطره وفاداری می فشردند ( نگاهی به واژه پابوس شود! )
( ( این آیین به بوداییسم هم راه یافت که برهمن ها و بودایی ها برای رسیدن به خلسه هیچ چیز نمی خوردند و نمی گفتند! ) )
3. سرباز ( جنگاور، جنگی ) : منسوب به بهرام ( مریخ ) ، نماد: خاک ( زمین ) - نشان خاص او توبره ( کیسه شکار و خوراک ) ، نیزه ( زوبین! ) و کلاهخود است
جامه ای قهوه ای رنگ -
بیشتر مهرپرستان به این گام می رسیدند و در پایان کار دیهیم ( تاجی ) به او پیشکش می کردند ولی مهرپرست فروتنی پیشه می کرد و نمی پذیرفت و می گفت" تنها میترا تاج سر من است"
سپس برای دوست داشتن مِهر، بر پیشانی او داغ مِهر می نشاندند و رو به سوی خورشید به نماز ( ستایش ) می پرداختند!
( ( به همانند داغ مُهرِ آدم هایی که خیلی نماز می خوانند! ) )
4. شیر: منسوب به بِرجیس، ژوپیتر، اورمَزد، هُرمَزد ( مشتری ) ، نماد: آتش - نشان ویژه آن "بیلچه" برای به هم زدن آتش
جامه ای بلند ارغوانی رنگ ( بنفش ) -
در این گام با شِگِردهایی نیرومندی ( قدرت بدنی ) مهرپرست را می سنجیدند و پس از پذیرفتن او:
برای پاکی و زلالی و شیرینی رسیدن او به این گام بر دست و زبان مهرپرست، عسل ( شهد ) می ریختندو شیرینی ای به شکل خورشید می خوردند!
5. پارسا ( پارسی، ایرانی، سِپَنتا ) : منسوب به بُرج ( قَمَر، ماه ) ، نماد: روح ( الهام ) - نماد مخصوص او "داس" است
جامه ای به رنگ خاکستری -
در این گام، مهرپرست به عروج و مقام روحانی و به درجه عرفانی می رسید!
دستانش را با عسل ( شهد ) پاک می کنند تا پلیدی های گاو اَیوداد نابود گردد و جهان حاصلخیز شود
به او فرنام ( لقب ) نگهبان میوه می دادند!
6. خورشید ( مِهرپویا ) : منسوب به مِهر ( خورشید ) - نماد ویژه او "چلیپا، صلیب پارسی" است
جامه ای سُرخ ( قرمز ) ، کمربندی زرد و گویی ( کُره ای ) آبی در دست دارد که به پیر درود می فرستد
در این گام، مهرپرست کاریزماگر ( مستجاب الدّعوه ) می شود و هرچه می گوید انجام می پذیرد!
7. پدر ( پیر، مُرشِد ) : منسوب به مِهر ( میترا ) - نماد او کلاه هلالی ( کلاه آزادی، کلاه فریژی، کلاه برفی )
جامه ای سُرخ مایل به ارغوانی ( قرمز تیره رنگ ) و یک عصا و یک حلقه که نشانه فرزانگی است دارد
در این گام، مهرپرست به مقام رهبری و سرپرستی می رسد!
( ( زبانزد "پیر شی جوان" برای نوآموزان مهرپرستی بکار گرفته می شده است تا به این وادی برسند که در درازنای زمان به ادبیات امروزه ما هم راه پیدا کرده است ) )
ب ) هفت باور نیک ایرانیان باستان:
1. پرستش هُرمَزد، اَهورامَزدا ( خدای دانای یکتا )
2. پرستش آشویی ( آناهیتا - راستی و درستی ) ، پاکیزگی و پارسایی
3. پرستش سِدره و کُشتی، بستن نشان خداپرستی برای جوانانی که به سن بلوغ می رسند!
4. برگزاری آیین وَدُردِگان ( درگذشتگان )
5. دستگیری از نیازمندان و تنگدستان
6. برگزاری جشن های میهنی و آیینی
7. به جای آوردن جشن سن تکلیف و نمازهای پنجگانه زرتشت!
پ ) هفت اَمشاسپَند ( فرشته مقرب و نزدیک خدا ) در دین زرتشت:
" اَشا ( سِپَنتامینو ) - اَشَه وَهیشتَه ( اُردیبِهِشت ) - هیُورُوتات ( هَوُِروَتات، هَئوروَتات، خُردات، هُردات، خُرداد ) - اَمِرتات ( اَمِرتا، مُرداد ) - خَشتَرا ( کَشتَرا، شَهریوَر ) - وُهومَنَه ( وُهمَن، بَهمَن ) - سِپَنتا آرمیتی ( سِپَندارمَذ، اِسفَندارمَذ، اسفند ) "
ت ) : هفت کشور در اوستا، هفت پله آرامگاه کوروش بزرگ، هفت خان، هفت شهر ( وادی ) عشق عطار، هفت پیکر نظامی، هفت طبقه زمین و آسمان، هفت سین سفره نوروز، بازی هفت سنگ و. . .
ث ) نفوذ آن بر دیگر کیهان ( گیهان ) : عجایب هفتگانه دنیا، هفت فرشته بنی اسرائیل، هفت گاو فربه و هفت گاو لاغر فرعون مصر، هفت نفر اصحاب کَهف و. . .
ج ) در قرآن و اسلام: هفت سنگ به شیطان زدن در مکه، هفت مَحرَم، هفت بار طَوافِ خانه خدا و. . .
و. . . . . . . . . . . . . . . .
اَردَِویسورَه اَناهیتَه: نام یک رود و یک ستاره است!
رود اَردَِوی ( اَردَِویسورَه ) : همان رود آمودریا ( جیحون ) است؛ که بزرگترین، پر آب ترین، درازترین و پهناورترین رود همه ی سرزمین های فلات ایران، در دوران باستان به شمار می رفت!
این رود در مسیر 2540 کیلومتری خود از بخش ها، دریاچه ها، برکه ها و آبشارهای بسیاری برخوردار می شود.
آمودریا در سرچشمه خود با نام ( ( آب پنج، پنچ آب ) ) از بلندی های کوهستان هٌکَر ( بَدَخشان، امروزه در تاجیکستان کنونی قرار دارد یا کوه سبلان اردبیل ) به دریای فراخکرت روان می شود.
دریای فراخکرت در کنار البرز کوه ( هَرا بُرزَیتی، هَرائیتی بُرز: کوه بزرگ و با شکوه ) قرار دارد و همان دریای کاسپین ( خزر مازندران ) که در دوران باستان و پیش از تغییرِ مسیرِ رود آمودریا ( جیحون ) به سوی دریاچه خوارزم ( آرال ) می ریخته است!
بلندی های هُکَر، همان کوه های سر به آسمان کشیده ی "پامیر" است با دَه ها قلّه ی بالای 5000 متر و چندین قلّه ی بالای 7000 متر.
ناهید ( زُهره ) : نام سیاره ای که زیباترین و چشمگیرترین ستاره آسمان است!
از آنجا که ناهید سیاره ای است که مدار گردش آن لا به لای زمین و خورشید قرار گرفته است:
از دید ناظران ( بینندگان ) زمین، هیچگاه بیشتر از حدود 47 درجه از خورشید دور نمی شود!
به این ترتیب ناهید: پیش از طلوع خورشید در افق شرقی و یا پس از غروب خورشید در افق غربی و حداکثر با ارتفاعی در حدود 47 درجه دیده می شود و هیچگاه در میانه های آسمان به چشم نمی آید!
به همین خاطر است؛ در هنگامی که ناهید ستاره بامدادی است، همراه با رود آمودریا ( جیحون ) از بلندی های ( ( هُکَر، پامیر ) ) بر می خواسته است و هر دو در یک مسیر، یکی بر روی آسمان و یکی بر روی زمین به سوی دریای فَراخکَرت ( کاسپین، خزر مازندران ) روان می شده اند و هنگامی که ناهید ستاره شامگاهی بود، همراه با رود آمودریا به دریای فراخکرت فرو می رفته است!
پس در واقع ناهید و آمودریا؛ هر دو از فراز کوه های شرق ایران برخاسته و در یک امتداد روان می شدند و هر دو در دریای کاسپین ( خزر مازندران ) فرو می رفته اند.
این پدیده موجب شد، که ایرانیان باستان نیروی مینویی ( معنوی ) حاکم بر رود آمودریا و سیاره ناهید را یکی بدانند و ایزدبانو آناهیتا را به این نام بنامند و نیز از همین جاست که باوری کهن شکل گرفت که هنوز ایرانیان باور دارند که آب: "پاکی و روشنایی" است و آن را بر سر سفره عقد و سفره هفت سین قرار می دهند!
در کتاب اوستا، یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
" اوست آن برومندی که در همه جا نام آور است -
اوست که در بزرگی، به اندازه ی همه ی آب هایی است که بر روی زمین روانند -
اوست زورمندی که از کوه هُکَر ( هوکَئیریَه، Hukairya ) به دریای فَراخکَرت ( وُئوروکَشَه، Vourukasha ) می ریزد -
آن سان که سراسر کرانه های آن دریا مَوّاج و پُر تلاطم شود، ایزدی که دارای هزار دریاچه و هزار رود است و بلندی و بزرگی هر یک از آن ها، به اندازه چهل روز راه است که مردی نیرومند سوار با اسبی تیزتَک آن را بپیماید، پدیدار می شود -
اهورامزدا، این ایزد را به درخواست و از هستی خود آفرید تا نگاهبان کشور ایران باشد! "
باور به توانایی این ایزدبانوی ایرانی تا آنجا پیش رفت که برآورده کننده خواسته های دیگر مردمان و ملل جهان شد!
مثالی از دعا های دیگر ملل جهان در زمان هخامنشیان، بعد از فتح یونان:
" ای اَنَئیتیس؛ ای نیک، ای تواناترین، اینک مرا این کامیابی فراز دِه ( به این پیروزی بِرِسان ) که به ارجمندی، به یک خوشبختیِ بزرگ دست یابم -
آن خوشبختی ای، که هر کس دست یابد؛ به هر آنچه دوست می دارد و هر آنچه زندگی خوش و خرّم را بکار می آید ( می کند ) "
رود اَردَِوی ( اَردَِویسورَه ) : همان رود آمودریا ( جیحون ) است؛ که بزرگترین، پر آب ترین، درازترین و پهناورترین رود همه ی سرزمین های فلات ایران، در دوران باستان به شمار می رفت!
این رود در مسیر 2540 کیلومتری خود از بخش ها، دریاچه ها، برکه ها و آبشارهای بسیاری برخوردار می شود.
آمودریا در سرچشمه خود با نام ( ( آب پنج، پنچ آب ) ) از بلندی های کوهستان هٌکَر ( بَدَخشان، امروزه در تاجیکستان کنونی قرار دارد یا کوه سبلان اردبیل ) به دریای فراخکرت روان می شود.
دریای فراخکرت در کنار البرز کوه ( هَرا بُرزَیتی، هَرائیتی بُرز: کوه بزرگ و با شکوه ) قرار دارد و همان دریای کاسپین ( خزر مازندران ) که در دوران باستان و پیش از تغییرِ مسیرِ رود آمودریا ( جیحون ) به سوی دریاچه خوارزم ( آرال ) می ریخته است!
بلندی های هُکَر، همان کوه های سر به آسمان کشیده ی "پامیر" است با دَه ها قلّه ی بالای 5000 متر و چندین قلّه ی بالای 7000 متر.
ناهید ( زُهره ) : نام سیاره ای که زیباترین و چشمگیرترین ستاره آسمان است!
از آنجا که ناهید سیاره ای است که مدار گردش آن لا به لای زمین و خورشید قرار گرفته است:
از دید ناظران ( بینندگان ) زمین، هیچگاه بیشتر از حدود 47 درجه از خورشید دور نمی شود!
به این ترتیب ناهید: پیش از طلوع خورشید در افق شرقی و یا پس از غروب خورشید در افق غربی و حداکثر با ارتفاعی در حدود 47 درجه دیده می شود و هیچگاه در میانه های آسمان به چشم نمی آید!
به همین خاطر است؛ در هنگامی که ناهید ستاره بامدادی است، همراه با رود آمودریا ( جیحون ) از بلندی های ( ( هُکَر، پامیر ) ) بر می خواسته است و هر دو در یک مسیر، یکی بر روی آسمان و یکی بر روی زمین به سوی دریای فَراخکَرت ( کاسپین، خزر مازندران ) روان می شده اند و هنگامی که ناهید ستاره شامگاهی بود، همراه با رود آمودریا به دریای فراخکرت فرو می رفته است!
پس در واقع ناهید و آمودریا؛ هر دو از فراز کوه های شرق ایران برخاسته و در یک امتداد روان می شدند و هر دو در دریای کاسپین ( خزر مازندران ) فرو می رفته اند.
این پدیده موجب شد، که ایرانیان باستان نیروی مینویی ( معنوی ) حاکم بر رود آمودریا و سیاره ناهید را یکی بدانند و ایزدبانو آناهیتا را به این نام بنامند و نیز از همین جاست که باوری کهن شکل گرفت که هنوز ایرانیان باور دارند که آب: "پاکی و روشنایی" است و آن را بر سر سفره عقد و سفره هفت سین قرار می دهند!
در کتاب اوستا، یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
" اوست آن برومندی که در همه جا نام آور است -
اوست که در بزرگی، به اندازه ی همه ی آب هایی است که بر روی زمین روانند -
اوست زورمندی که از کوه هُکَر ( هوکَئیریَه، Hukairya ) به دریای فَراخکَرت ( وُئوروکَشَه، Vourukasha ) می ریزد -
آن سان که سراسر کرانه های آن دریا مَوّاج و پُر تلاطم شود، ایزدی که دارای هزار دریاچه و هزار رود است و بلندی و بزرگی هر یک از آن ها، به اندازه چهل روز راه است که مردی نیرومند سوار با اسبی تیزتَک آن را بپیماید، پدیدار می شود -
اهورامزدا، این ایزد را به درخواست و از هستی خود آفرید تا نگاهبان کشور ایران باشد! "
باور به توانایی این ایزدبانوی ایرانی تا آنجا پیش رفت که برآورده کننده خواسته های دیگر مردمان و ملل جهان شد!
مثالی از دعا های دیگر ملل جهان در زمان هخامنشیان، بعد از فتح یونان:
" ای اَنَئیتیس؛ ای نیک، ای تواناترین، اینک مرا این کامیابی فراز دِه ( به این پیروزی بِرِسان ) که به ارجمندی، به یک خوشبختیِ بزرگ دست یابم -
آن خوشبختی ای، که هر کس دست یابد؛ به هر آنچه دوست می دارد و هر آنچه زندگی خوش و خرّم را بکار می آید ( می کند ) "
ناهید:
ستاره صبح یا بامدادی یا شبانگاهی ( زُهره ) ، ونوس ( نئوس ) در اسطوره های رومیان و آفرودیت ( آفرودیته ) در اساطیر یونان
ویژگی ها: نزدیک ترین ستاره به زمین و خورشید - میان زمین و تیر ( عَطارُد ) - درخشان ترین ستاره بعد از ماه که به هنگام شب از زمین در کنار ماه دیده می شود ( ( به ستاره قطبی ( شمالی، پُلاریس ) هم معروف بوده است که در باستان برای مسیر و جهت یابی استفاده می شده است! ) ) -
داغ ترین سیاره در منظومه شمسی ( خورشیدی ) - جوّ ( اَتمُسفر ) رَقیق - جزو سیارات داخلی ( زمین مانند ) - شباهت بسیار با زمین ( لقب خواهر زمین ) - گردش وضعی بر خلاف دیگر سیارات و فاقد قمر - چرخش آهسته به دور مدار ( کُرَوی و گِرد تر از زمین )
( ( سیاره ناهید: سرخ رنگ است و گرایش ( متمایل ) به رنگ زرد دارد ولی هنگامی که در برابر خوشید قرار می گیرد به رنگ آبی در می آید و گرایش ( متمایل ) به رنگ بنفش دارد و از خودش خیزاب ( امواج ) فرابنفش می تاباند! ) )
ستاره ناهید ( زُهره ) : گاهی اَلوَهیم خوانده می شود!
زمانی که خداوند، انسان را خلق کرد؛ به فرشته ها و الوهیم ها فرمان داد که برای عظمت الهی ( یعنی انسان ) به سجده در بیایند.
تمام فرشتگان و الوهیم ها به سجده در آمدند؛ به جز ( جزو ) یک الوهیم که بعدها به نام شیطان ( ابلیس:نا امید کننده، اهریمَن، لوسیفِر ) تغییر شکل داد و از طرف خداوند رانده شد!
الوَهیم: انسان هایی هستند که دارایی قدرتی ماورایی و فرازمینی اند که از آسمان به زمین فرود می آیند و مراقب و یاریگر انسان های زمین هستند ( مثل: شب قدر ، رستاخیز و. . . )
امروزه فهمیده ایم الوَهیم ها همان فَروَهر ( فَروَتی، فَروَشی، فَره وَشی ) هستند!
فَروَهَر: موجوداتی نیرومند، ماواریی، فرازمینی و اهورایی هستند؛که نگهبان امانت زرتشت ( در داخل گل نیلوفر ) هستند و همانند ستاره ناهید از آسمان به زمین فرود می آیند و جانپاس انسان ها و آفرینش اهورامزدا هستند که در فَرَشگرد ( رستاخیز ) ، رو در روی اهریمن قرار می گیرند و با آن می جنگند!
پیشرو، پیش برنده و جهش یافته ی انسان ها - انسان هایی ماورایی و فرازمینی هستند که دارای سر انسان و ریش بلند است!
سَر: نماد باهوش ترین و کاملترین موجود پروردگار و ریش بلند: نماد کاردانی و آبدیدِگی
( ( فَروَهَر ها، کمک های زیادی به انسان ها می کنند و به گفته ی برخی دانشمندان: عجایب هفتگانه جهان، تخت جمشید، پاسارگاد، طاق بستان، آرامگاه کوروش فَرمند و. . . که در زمان باستان، انسان ها ابزارهای پیشرفته ای نداشتند با کمک فَروَهر ها ساخته شده است! ) )
ستاره هشت پر ( پنج پر ) نماد آناهیتا:
این ستاره در هر هشت سال آرایش کیهانی خود را تکرار می کند و به وضعیت پیشین خود باز می گردد؛ در این دوره هشت ساله او پنج بار چرخه بامدادی، شامگاهی خود را تکرار می کند!
این ستاره توسط کاسیان ( کاسی ها ) از سرزمین های غربی ایران به فرهنگ بین النهرین، بابل، آشور و. . . راه یافت!
این ستاره که شباهت فراوانی به گوی خورشید دارد، در سنگ مَرزی های کاسی و بابلی ( کُودُورُو ) ها یا سَرحدها هم دیده می شود!
در اساطیر ایران و یونان:
ستاره پنج پَر ( یونانی: پِنتاگِرام ) می گویند؛ که در باور اساطیری رازی در شکل قرار گرفتن آن وجود دارد!
آن ها ستاره پنج پر را از روی شکل قرار گیری پنج ستاره برداشت کرده بودند که وقتی با خط های فرضی به هم بپیوندند؛به صورت مبهم، شکل پنج پَر ( پِنتاگِرام ) را به خود می گیرد.
ایرانیان این ستاره را مقدس و محترم می شمردند و باور داشتند که انسان از پنج عنصر آفریده شده است:
آتش - آب - خاک ( زمین ) - هوا ( باد ) - روح ( الهام )
سومریان ( عراق کنونی ) ، پنج گوشه ستاره پنج پر را به معنی:
بِرجیس، اورمَزد، هُرمَزد، ژوپیتر ( مشتری ) - تیر ( عطارد ) - بهرام ( مریخ ) - کیوان ( زحل، ساترُن ) - ناهید ( زهره، ونوس )
همچنین بر پایه نظریه ها و نگرش ریاضی دان و فیلسوف یونانی "فیثاغورث":
عدد پنج نماد انسان است!
چون، اعضای بدن انسان به پنج طرف تمایل دارند ( اگر دست ها و پاها را از هم باز کنیم، به شکل ستاره پنج پر"پنتاگرام" دیده می شود! )
او این نگرش را در 500 سال پیش از میلاد برای اولین بار در یونان پایه گذاری کرد؛که پنتاگرام نماد روح انسانی است!
در حالی که ایرانیان بیش از 100000 سال پیش از میلاد، این نگرش را بخاطر ایزدبانو آناهیتا داشتند!
مسیحی ها، در قرون وُسطا؛ آن را به عنوان طلسم ضد شیطان و عجوزه ها بکار می بردند!
( ( هنگام به صلیب کشیدنِ حضرت مسیح ( ع ) ، بر تن او زخمی به شکل ستاره پنج پر با خنجر زدند! ) )
ستاره پنج پر در زمانی نشانه شهر اورشَلیم بود؛ که با نام هایی همچون: هِگزاگرام ( ستاره شش پر ) ، ستاره داوود ( داود ) ، مُهرِ سلیمان ( نگین سلیمان ) و سپر آشیل هم شناخته می شود!
ستاره صبح یا بامدادی یا شبانگاهی ( زُهره ) ، ونوس ( نئوس ) در اسطوره های رومیان و آفرودیت ( آفرودیته ) در اساطیر یونان
ویژگی ها: نزدیک ترین ستاره به زمین و خورشید - میان زمین و تیر ( عَطارُد ) - درخشان ترین ستاره بعد از ماه که به هنگام شب از زمین در کنار ماه دیده می شود ( ( به ستاره قطبی ( شمالی، پُلاریس ) هم معروف بوده است که در باستان برای مسیر و جهت یابی استفاده می شده است! ) ) -
داغ ترین سیاره در منظومه شمسی ( خورشیدی ) - جوّ ( اَتمُسفر ) رَقیق - جزو سیارات داخلی ( زمین مانند ) - شباهت بسیار با زمین ( لقب خواهر زمین ) - گردش وضعی بر خلاف دیگر سیارات و فاقد قمر - چرخش آهسته به دور مدار ( کُرَوی و گِرد تر از زمین )
( ( سیاره ناهید: سرخ رنگ است و گرایش ( متمایل ) به رنگ زرد دارد ولی هنگامی که در برابر خوشید قرار می گیرد به رنگ آبی در می آید و گرایش ( متمایل ) به رنگ بنفش دارد و از خودش خیزاب ( امواج ) فرابنفش می تاباند! ) )
ستاره ناهید ( زُهره ) : گاهی اَلوَهیم خوانده می شود!
زمانی که خداوند، انسان را خلق کرد؛ به فرشته ها و الوهیم ها فرمان داد که برای عظمت الهی ( یعنی انسان ) به سجده در بیایند.
تمام فرشتگان و الوهیم ها به سجده در آمدند؛ به جز ( جزو ) یک الوهیم که بعدها به نام شیطان ( ابلیس:نا امید کننده، اهریمَن، لوسیفِر ) تغییر شکل داد و از طرف خداوند رانده شد!
الوَهیم: انسان هایی هستند که دارایی قدرتی ماورایی و فرازمینی اند که از آسمان به زمین فرود می آیند و مراقب و یاریگر انسان های زمین هستند ( مثل: شب قدر ، رستاخیز و. . . )
امروزه فهمیده ایم الوَهیم ها همان فَروَهر ( فَروَتی، فَروَشی، فَره وَشی ) هستند!
فَروَهَر: موجوداتی نیرومند، ماواریی، فرازمینی و اهورایی هستند؛که نگهبان امانت زرتشت ( در داخل گل نیلوفر ) هستند و همانند ستاره ناهید از آسمان به زمین فرود می آیند و جانپاس انسان ها و آفرینش اهورامزدا هستند که در فَرَشگرد ( رستاخیز ) ، رو در روی اهریمن قرار می گیرند و با آن می جنگند!
پیشرو، پیش برنده و جهش یافته ی انسان ها - انسان هایی ماورایی و فرازمینی هستند که دارای سر انسان و ریش بلند است!
سَر: نماد باهوش ترین و کاملترین موجود پروردگار و ریش بلند: نماد کاردانی و آبدیدِگی
( ( فَروَهَر ها، کمک های زیادی به انسان ها می کنند و به گفته ی برخی دانشمندان: عجایب هفتگانه جهان، تخت جمشید، پاسارگاد، طاق بستان، آرامگاه کوروش فَرمند و. . . که در زمان باستان، انسان ها ابزارهای پیشرفته ای نداشتند با کمک فَروَهر ها ساخته شده است! ) )
ستاره هشت پر ( پنج پر ) نماد آناهیتا:
این ستاره در هر هشت سال آرایش کیهانی خود را تکرار می کند و به وضعیت پیشین خود باز می گردد؛ در این دوره هشت ساله او پنج بار چرخه بامدادی، شامگاهی خود را تکرار می کند!
این ستاره توسط کاسیان ( کاسی ها ) از سرزمین های غربی ایران به فرهنگ بین النهرین، بابل، آشور و. . . راه یافت!
این ستاره که شباهت فراوانی به گوی خورشید دارد، در سنگ مَرزی های کاسی و بابلی ( کُودُورُو ) ها یا سَرحدها هم دیده می شود!
در اساطیر ایران و یونان:
ستاره پنج پَر ( یونانی: پِنتاگِرام ) می گویند؛ که در باور اساطیری رازی در شکل قرار گرفتن آن وجود دارد!
آن ها ستاره پنج پر را از روی شکل قرار گیری پنج ستاره برداشت کرده بودند که وقتی با خط های فرضی به هم بپیوندند؛به صورت مبهم، شکل پنج پَر ( پِنتاگِرام ) را به خود می گیرد.
ایرانیان این ستاره را مقدس و محترم می شمردند و باور داشتند که انسان از پنج عنصر آفریده شده است:
آتش - آب - خاک ( زمین ) - هوا ( باد ) - روح ( الهام )
سومریان ( عراق کنونی ) ، پنج گوشه ستاره پنج پر را به معنی:
بِرجیس، اورمَزد، هُرمَزد، ژوپیتر ( مشتری ) - تیر ( عطارد ) - بهرام ( مریخ ) - کیوان ( زحل، ساترُن ) - ناهید ( زهره، ونوس )
همچنین بر پایه نظریه ها و نگرش ریاضی دان و فیلسوف یونانی "فیثاغورث":
عدد پنج نماد انسان است!
چون، اعضای بدن انسان به پنج طرف تمایل دارند ( اگر دست ها و پاها را از هم باز کنیم، به شکل ستاره پنج پر"پنتاگرام" دیده می شود! )
او این نگرش را در 500 سال پیش از میلاد برای اولین بار در یونان پایه گذاری کرد؛که پنتاگرام نماد روح انسانی است!
در حالی که ایرانیان بیش از 100000 سال پیش از میلاد، این نگرش را بخاطر ایزدبانو آناهیتا داشتند!
مسیحی ها، در قرون وُسطا؛ آن را به عنوان طلسم ضد شیطان و عجوزه ها بکار می بردند!
( ( هنگام به صلیب کشیدنِ حضرت مسیح ( ع ) ، بر تن او زخمی به شکل ستاره پنج پر با خنجر زدند! ) )
ستاره پنج پر در زمانی نشانه شهر اورشَلیم بود؛ که با نام هایی همچون: هِگزاگرام ( ستاره شش پر ) ، ستاره داوود ( داود ) ، مُهرِ سلیمان ( نگین سلیمان ) و سپر آشیل هم شناخته می شود!
خواهشمندم برای آشنا شدن با فرهنگ آریایی و ایران باستان خود و گیرایی آن بر دیگر فرهنگ ها؛
این جُستار را مطالعه ( خوانش ) فرمایید و مورد کند و کاو و کاوُش ( در اصل از مصدر کاویدن: کاوِش ) قرار دهید!
آناهیتا: اناهیتا، آنیتا، دایانا - اسم دخترانه - واژه فارسی باستان با ریشه ی ترکی
( ممنون از داداشِ گُلم" آریا بِهداروَند" که به آن اشاره کرده است؛ لری آنا: " دا " می شود )
آنا: واژه ترکی ( لری: دا )
مامان، نَنه، والده، اُمّ، مادر! - زن، بانو، مِهربانو، شَهربانو، مَلَکه - بَغ دُخت، الهه، فرشته، ایزدبانو -
صاحب، دارنده، مالک، دارا - پایه و اساس، بنیاد ( بنیان ) ، شالوده
هیت: واژه فارسی باستان -
پاک، تمیز، زَکی ( زَکا ) - سَره، خالص، صاف، زُلال، شَفاف - پالایش، بی آلایش، بی شیله پیله، بی غَل و غَش، رُک و راست -
بِکر ( باکره ) ، دوشیزه! - نیرومند، قوی، مقتدر، توانا - پرورده، باروَر، حاصلخیز - زمین، خشکی، خاک، بوم -
کرانه، منطقه، ناحیه، خطّه، سَرحد، قَلَمرو!
ا: پسوند اسم ساز، شاخص، برتری و بزرگ کننده فارسی
معنی: بانوی پاکدامن و پارسا، مِهربانوی نیرومند و توانا - الهه زیبایی و رَعنایی، ایزدبانوی نگهبان پاکی و زلالی آب ها، آببُد ( آبپُد ) ، آببان ( آبوان ) -
مادر زمین، الهه پرورنده، باروری و حاصلخیزی، دارنده کرانه و قلمروهای آب های ایران -
پایه و اساس حیات و زندگانی، شالوده هستی و پیدایش کاینات!
آناهیتا به زبان های دیگر:
اَردَِوی سورَه اَناهیتَه ( اَوِستایی ) - هیدُخت، بیدُخت، بَغدُخت ( فارسی باستان ) - آناهید ( پَهلوی ) - آناهیت ( اَرمنی ) - ناهید ( امروزی ) -
اَنَئیتیس ( یونان و روم باستان ) - اَنَهیتو ( بابلی ) - اَنَهیئودَه ( عیلامی"ایلامی" ) - ایشتار، اینانا، نانا، نی نی ( لولوبی ) - ناخیذ ( سُغدی ) - سَرَسوَتی ( سانسکریت یا وَدایی )
اَردَِوی سُورَه اَناهیتَه: نام یک رود و یک ستاره هم هست!
اَرد: اَرتَه، اَرِتَه، اِرِتَه ( اَوِستایی ) و اِرتَه ( سانسکریت ) -
راستی و درستی، صداقت و درستکاری - توانگری، دارایی -
نگهبان، مراقب، محافظ، جانپاس - دیده بان، کِشیک ( ترکی )
وی: مرطوب، تَر، خیس، نَمناک، آبدار، آبکی، مایع
سُورَه: سورا، سورن! - مقتدر، توانمند، نیرودار، دَستوار - برتر، سَرتر، بالاتر
یعنی: نگهبان پاک و بی گناه آب های نیرومند، ایزدبانو برتر آب های پاکیزه و. . .
اَنا/نا: پیشوند منفی ساز
هیتَه/هید: آلودن، آلودگی، آلایش!
یعنی: بانوی پاکدامن، فرشته ی بی گناه و. . .
آناهیتا به مانند ایزد روشنایی مِهر ( میترا ) ، از ایزدان باستانی ایران به شمار می رفته است که هم پیوند با نژاد بومی ایران و پیش از درونشُد ( ورود ) آریایی ها به ایران وجود داشته است! ( بیش از 100000 هزار سال پیش از میلاد! )
این بَغدُخت ( الهه ) ، دارای قدرت های فراوان و نشانه های بسیارِ آریایی است که در سراسر جهان نشانه هایی از آن وجود دارد و بزرگترین فرشته اَهورامَزدا ( سَروَر راستی، بزرگ دانایی ) می باشد که به ایزدبانوی آب ها معروف گشته است!
بخشی از ستایش نامه ی ویژه آناهیتا در یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
" می ستایم آب را که آفریده اهورامزداست و ستایش می کنم تو را، ای اردویسوره اناهیته - می ستایم تو را که نمایانگاه همه ی آب های پاک و درخشانی و ستایِشَت می کنم برای خشنودی اهورامزدا که آفریده اش هستی - بپرستیم اهورامزدای فرهمند و روان اراده را و بستاییم همه ی آب های پاک را که داده اهوراست - آن ایزد بزرگ؛ که آب های مَزدا داده را، زیرِ گام دارد و سرپرست آن هاست. . . "
دهم آبان ماه ( آبان روز ) و دهم اسفند: روز جشنِ بزرگِ "آبانگان" در گرامیداشت ستاره روان ( سیاره ) و درخشان ناهید ( زُهره ) و رود پهناور و خروشان " اَردَِوی/آمودریا " و همچنین ایزدبانوی بزرگ؛ آناهیتا می باشد!
این جُستار را مطالعه ( خوانش ) فرمایید و مورد کند و کاو و کاوُش ( در اصل از مصدر کاویدن: کاوِش ) قرار دهید!
آناهیتا: اناهیتا، آنیتا، دایانا - اسم دخترانه - واژه فارسی باستان با ریشه ی ترکی
( ممنون از داداشِ گُلم" آریا بِهداروَند" که به آن اشاره کرده است؛ لری آنا: " دا " می شود )
آنا: واژه ترکی ( لری: دا )
مامان، نَنه، والده، اُمّ، مادر! - زن، بانو، مِهربانو، شَهربانو، مَلَکه - بَغ دُخت، الهه، فرشته، ایزدبانو -
صاحب، دارنده، مالک، دارا - پایه و اساس، بنیاد ( بنیان ) ، شالوده
هیت: واژه فارسی باستان -
پاک، تمیز، زَکی ( زَکا ) - سَره، خالص، صاف، زُلال، شَفاف - پالایش، بی آلایش، بی شیله پیله، بی غَل و غَش، رُک و راست -
بِکر ( باکره ) ، دوشیزه! - نیرومند، قوی، مقتدر، توانا - پرورده، باروَر، حاصلخیز - زمین، خشکی، خاک، بوم -
کرانه، منطقه، ناحیه، خطّه، سَرحد، قَلَمرو!
ا: پسوند اسم ساز، شاخص، برتری و بزرگ کننده فارسی
معنی: بانوی پاکدامن و پارسا، مِهربانوی نیرومند و توانا - الهه زیبایی و رَعنایی، ایزدبانوی نگهبان پاکی و زلالی آب ها، آببُد ( آبپُد ) ، آببان ( آبوان ) -
مادر زمین، الهه پرورنده، باروری و حاصلخیزی، دارنده کرانه و قلمروهای آب های ایران -
پایه و اساس حیات و زندگانی، شالوده هستی و پیدایش کاینات!
آناهیتا به زبان های دیگر:
اَردَِوی سورَه اَناهیتَه ( اَوِستایی ) - هیدُخت، بیدُخت، بَغدُخت ( فارسی باستان ) - آناهید ( پَهلوی ) - آناهیت ( اَرمنی ) - ناهید ( امروزی ) -
اَنَئیتیس ( یونان و روم باستان ) - اَنَهیتو ( بابلی ) - اَنَهیئودَه ( عیلامی"ایلامی" ) - ایشتار، اینانا، نانا، نی نی ( لولوبی ) - ناخیذ ( سُغدی ) - سَرَسوَتی ( سانسکریت یا وَدایی )
اَردَِوی سُورَه اَناهیتَه: نام یک رود و یک ستاره هم هست!
اَرد: اَرتَه، اَرِتَه، اِرِتَه ( اَوِستایی ) و اِرتَه ( سانسکریت ) -
راستی و درستی، صداقت و درستکاری - توانگری، دارایی -
نگهبان، مراقب، محافظ، جانپاس - دیده بان، کِشیک ( ترکی )
وی: مرطوب، تَر، خیس، نَمناک، آبدار، آبکی، مایع
سُورَه: سورا، سورن! - مقتدر، توانمند، نیرودار، دَستوار - برتر، سَرتر، بالاتر
یعنی: نگهبان پاک و بی گناه آب های نیرومند، ایزدبانو برتر آب های پاکیزه و. . .
اَنا/نا: پیشوند منفی ساز
هیتَه/هید: آلودن، آلودگی، آلایش!
یعنی: بانوی پاکدامن، فرشته ی بی گناه و. . .
آناهیتا به مانند ایزد روشنایی مِهر ( میترا ) ، از ایزدان باستانی ایران به شمار می رفته است که هم پیوند با نژاد بومی ایران و پیش از درونشُد ( ورود ) آریایی ها به ایران وجود داشته است! ( بیش از 100000 هزار سال پیش از میلاد! )
این بَغدُخت ( الهه ) ، دارای قدرت های فراوان و نشانه های بسیارِ آریایی است که در سراسر جهان نشانه هایی از آن وجود دارد و بزرگترین فرشته اَهورامَزدا ( سَروَر راستی، بزرگ دانایی ) می باشد که به ایزدبانوی آب ها معروف گشته است!
بخشی از ستایش نامه ی ویژه آناهیتا در یَشت پنجم ( آبان یَشت ) :
" می ستایم آب را که آفریده اهورامزداست و ستایش می کنم تو را، ای اردویسوره اناهیته - می ستایم تو را که نمایانگاه همه ی آب های پاک و درخشانی و ستایِشَت می کنم برای خشنودی اهورامزدا که آفریده اش هستی - بپرستیم اهورامزدای فرهمند و روان اراده را و بستاییم همه ی آب های پاک را که داده اهوراست - آن ایزد بزرگ؛ که آب های مَزدا داده را، زیرِ گام دارد و سرپرست آن هاست. . . "
دهم آبان ماه ( آبان روز ) و دهم اسفند: روز جشنِ بزرگِ "آبانگان" در گرامیداشت ستاره روان ( سیاره ) و درخشان ناهید ( زُهره ) و رود پهناور و خروشان " اَردَِوی/آمودریا " و همچنین ایزدبانوی بزرگ؛ آناهیتا می باشد!
اناهیتا به معنی پاک و بی الایش
الاهه اب و پاکی
از بین برنده یه پلیدى
الاهه اب و پاکی
از بین برنده یه پلیدى
بی آلایش ، بلند بالا و زیبا
اناهیتا یعنی الهه اب ، ساده، بی الایش
آب و روشنایی
آنا به معنی مادر و هیتا به معنی خورشید هستش . . . مادرِخورشید
این معنیو کمتر جایی دیدم
این معنیو کمتر جایی دیدم
ایــــــزد بانوی آبـــها
آناهیتا ::پاک و بی آلایش
فرشته آب و باران در دین زرتشت است
و در زبان پارسی پهلوی آناهیدا
و در زبان امروزی ناهید نام دارد
سیاره ناهید در منظومه شمسی
آن را ستاره عشق و مهرورزی می نامند
فرشته آب و باران در دین زرتشت است
و در زبان پارسی پهلوی آناهیدا
و در زبان امروزی ناهید نام دارد
سیاره ناهید در منظومه شمسی
آن را ستاره عشق و مهرورزی می نامند
نام الهه اب و زیبا رو
روشن و آشکار
پاک - بی آلایش، این واژه در اوستا برای صفت فرشتگان بسیار به کار رفته است.
الاهه آب های پاک. زیبا. بارور
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١١٤)