اشنا

افزون بر آن، در رویه 13 از نبیگ ( فرهنگنامه کوچک پهلوی ) نوشته ( مک کنزی ) آمده است:

از این فعل مشتق " آچئن " به دست می آید که معانی آن عبارتند از : معلوم ، مشخص ، روشن ، باز شده ، در مورد آرزو و خواست محقق شده که به صورت " چین " به کار گرفته می شود و….
که شکل قیدی کلمه به صورت " آچئنا " می باشد که به معنی به صورت روشن ، به صورت مشخص ، به شکل معلوم و…. می باشد .
و وقتی می گوییم چیزی برای ما " آچئنا " است یعنی به صورت مشخص شده و معلوم و روشن می باشد و ما از ماهیت و چیستی آن چیز آگاه و مطلع می باشیم و دارای آگاهی و شناخت قبلی از آن می باشیم و وقتی آن را می بینیم یا با آن مورد مواجه می شویم آن را شناخته و تشخیص می دهیم .
و وقتی می گوییم کسی برای ما " آچئنا" است یعنی به صورت مشخص و معلوم است و کیستی فرد برای ما روشن بوده و دارای شناخت قبلی از فرد می باشیم .
" آچئنا " در نقش اسم به فردی که درای شناخت قبلی از او بوده و در مشاهده یا مواجه مجدد او را شناخته و تشخیص می دهیم ، گفته می شود
واژه " آچئنا " با تبدیل چ به ش به شکل " آشنا " در آمده است .
در استدلالی دیگر ممکن است " آشنا " از مشتق " آچئک" از همین فعل آچماک که به معنی باز ، واضح ، بدیهی ، معلوم ، مشخص و…. می باشد و صورت قیدی آن " آچئغئنا" به معنی به صورت بدیهی ، به صورت آشکار، به صورت معلوم ، به صورت مشخص ، به طور واضح ، به طور بارز و…به دست آمده باشد که با کاهش و حذف تلفظ غ به شکل " آچئئنا" و سپس " آچئنا " در آمده است که شکل نهایی " آشنا" را به خود گرفته است.
از طرفی " آچماک" در کاربرد با روح و روان و حال درونی افراد نیز به کار می رود که در این باب به معنی فراح شدن ، باز شدن ، راحت شدن ، آرام گرفتن به کار گرفته می شود
- اورییم آچئلدئ : دلم فراح شد
- ایچ آچئجئ : آرامش بخش ، فرح بخش و…. .
در قدیم ریشه " آچ" به شکل " آک " می بوده که با تغییر ک به چ به شکل آچ در آمده است .
از ریشه " آک" با معنی گرویدن و آرامش و فراحی مشتق فعلی" آکئش " با معنی آرامش یافتن ، گرویدن به هم و آرامش یافتن به دست می آید که از آن نیز مشتقاتی چون " آکئشئک " به معنی گرایش پیدا کرده و آرامش یافته به دست می آید که با تغییر به " آغئشئک " و با کاهش و حذف تلفظ غ به شکل " آئشئک" یا " آشئک" یا " آشک " در آمده و به اشکالی چون " ais " ، " ask " ، " aisk" و… وارد زبان های هند و اروپایی شده و به شکل عشق وارد عربی شده است و عشق در این باب به حالتی روحی که باعث گرایش ما به یک فرد یا چیز و رسیدن به آرامش در نتبجه وصال و مصاحبت با آن می شود گفته می شود.
یا " آکئشتئ " به معنی رسیدن به هم و آرامش پیدا کردن یا از معنی گشودن از شکل امروزی آچ به هم رسیدن و گشایش در روابط که این مشتق به شکل " آخشت " ، " آشت " با معنی آرامش وارد فارسی شده است و مصدر جعلی آخشتن و …. در فارسی ایجاد کرده .
در نتیجه " آشتی " واژه ای است کاملا ترکی و عشق ، آشتی و حتی " آغ" با معنی گرویدن ، رسیدن در کلماتی چون آغوش و با معنی به هم رسیدن ، به هم جاری شدن ، در هم ریختن در ریشه " آکئش" برگرفته شده از معنی جاری شدن در ریشه " آک" بن مضارغ جعلی آغش یا بن ماضی جعلی آغشت یا مصدر جعلی " آغشتن " با معنی درهم مخلوط شدن ، یکی شدن در فارسی پدیدار شده و به اصطلاح ظاهرا هم ریشه دانستن آن با hug که ریشه ای مبهم در زبان های اسکاندیناوبک است ، کاملا اشتباه است.
با استدلالی دیگر نیز می توان ترکی بودن آشنا و شناختن را نشان داد.
از ریشه " آک" مشتق " آکئن ( آچین ) " با معنی مشخص ، معین ، معلوم به شکل " کئن" وارد زبان لاتبن شده که شکل لاتین آن " gno " در زبان یونانی پدیدار شده که با معنی شناخت ، آگاهی ، دانسته ، دانش ، معلومات به کار گرفته شده است و از آن کلماتی چون gnosis ، gnostikos ، gnostos و … مشتق شده است این ریشه در زبان آلمانی به شکل kennen در زبان انگلیسی به شکل know در آمده است
در شکل لاتین کلمه gno با تغییر g به j ( ژ ) شکل jno به دست می آید با تغییر j به z در زبان روسی این ریشه به شکل ( зна ( zna در می آید و از آن صورت مصدری знать به معنی فهمیدن ، دانستن و… شکل می گیرد ولی در فارسی با تغییر حرف j به sh ریشه به شکل šno ( شنو ) یا šna در می آید که از آن اشکال شناس ، شناک احتمالا یا شناخ ، شناخت و صورت مصدری شناختن به دست می آید و حتی ممکن است از šna با افزوده شدن پیشوند واژه آشنا به دست آمده باشد که به این شیوه نیز باز خاستگاه ترکی دارد .
حتی شنیدن نیز به این شیوه باید به دست آمده باشد .
با توجه به این که فهمیدن ، دانستن ، شناختن اعمالی می باشند که از طریق معلوم شدن ، مشخص شدن ، معین شدن باز شدن یا تعیین و گشایش یک سری موارد و حقایق در ذهن یا در محیط پیرامون بر ما صورت می پذیرند و محقق می شوند خاستگاه معنایی گرفتن این افعال از معانی چون معلوم ، مشخص ، آشکار ، باز ، گشوده و… امری انکار ناپذیر است که این بر ترکی بودن خاستگاه ریشه gno و بر گرفته شدن آن از ریشه ترکی " آک" صحه می گذارد و از هر باب به موضوع وارد شویم کلمات آشتی ، آشنا ، شناختن و…. همگی ترکی می باشند .

این واژه کاملا فارسی است.
آشتی= مرکب است از آشت ( ast ) به معنی"صلح و آرامش" در فارسی میانه آشتیه ( astih ) بوده است
این لغات《آشتی، آشنا》 مرتبط است با لغات اوستایی: آخشتی ( axsti ) �آرامش، صلح� و آخشته �آرامش یافته، آرام� نیز قس اوستایی: آیوی - آخشتر �مراقب، ناظر� که مشتق اند از ریشه �آخش� ( axs ) ( با پیشوند آیوی aiwi ) به معنی �نگریستن� ( به لطف یا محترمانه ) ؛ ریشه �آخش� ظاهراً مشتق از هندواروپایی: ok �نگریستن، دیدن� ( قس: سنسکریت: آکسی ( aksi ) �چشم� اوستایی: آشی ( asi ) �چشم�. ارمنی دخیل: هشتیل ( hastil ) به معنی �آشتی کردن، صلح کردن�
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
هنگامی که با کسی آشنا یا آشتی می کنیم آرامش می یابیم. این واژگان هم همین را باز گو می کنند، و از آرامش و آشت ( فارسی اوستایی ) گرفته شده اند.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تازگیا ترکای عزیز چقدر پدر کلمه رو در میارن که جا نمونن.
آرش محمدی اصلا خودتم ندانستی چه گفتی😂، ، ، ، خدایی آشنا کجا آچمک کجا؟؟
آشتی و آشنا ( رامش ) کجا ، گشودن کجا؟؟؟
خودت می گویی آچمک به معنی گشودن است، واژه ی گشودن به آشنا نزدیک است یا آچ؟؟
افزون بر آن:این فرایندی که انجام دادی، می تواند وارونه انجام بشود. البته که نظرت غیر علمی و غیر منطقی و غیر قابل باور است.
همچنین اگر به شکل آرش محمدی قضاوت کنیم ، می توانیم بگوییم: آشنا از " آغشته" گرفته شده؛به معنی یکی شدن.
آغشته هم با هاگ ( hug ) در زباهای هندواروپایی و انگلیسی hug=آغ که بهش افزوده شده است.
آشنا از فارسی، به زبان ترکی راه یافته.
🚫 واژگان ( آشنا، وآشتی ) کاملا فارسی و ریشه دار هستند. 🚫

ولی واژه نامه های گوناگون پهلوی بسیاری هست که درباره واژه آشنا روشنگری کرده است و همچنین در دوره های کارشناسی ارشد و دکترای زبان های باستانی ایران هم آموزش داده می شود!
که بیشترشان این واژه [ آشنا ] را جزو زبان پهلوی ساسانی دانسته اند!
( زبان پهلوی دو گونه است: 1. پارتی ( دوره اشکانیان ) 2. پارسی میانه ( دوره ساسانیان )
من هم نوشته ویکی پدیا را خوانده ام ولی بین دو واژه نامه گیر کرده بودم که هر کدام گزارشی ناهمسان از واژه ی [ آشنا ] داده بود:
1. واژگان زبان ترکی در فارسی: محمد صادق نائبی ( نایبی )
2. فرهنگ لغات فارسی به ترکی استانبولی: آراز ( آتیلا ) اُورمولو
سرانجام، کوتاهی ( پهلوی: نَرسپان ) ام را می پذیرم و واژه [ آشنا ] را >>> پهلوی ( پارسی میانه ) می دانم و نوشته پیشین خود را هم ویرایش می کنم!
باز هم سپاسگزارم که با قلم زیباتان این واژه را به من گوشزد کردید، خدا پشت و پناهتان باد!