آسمان (اساطیر)

آسِمان (اساطیر)
در لغت به معنی سنگ . (در اوستایی ، پارسی باستان و سَنْسکْریت اَسمَن و اَسَن است). چون در دورۀ باستان سپهر را مانند سنگ می انگاشتند آن را آسمان خوانده اند. آسمان ایزد نگهبان سِپِهر و یاور اَمشاسِپَند شهریور است . این ایزد، که نخستین آفریدۀ اَهورامَزدا است ، بخشندۀ دارایی است و در نبرد اَهورامَزدا با اَهریمن وظیفۀ زندانی کردن اهریمن با او ست . بنابر روایت های کهن ایرانی، آسمان دارای چهار طبقه است . در تقویم زردشتیان ، روز بیست وهفتم هر ماه آسمان نامیده می شود.