گازر گاه نام دهی است چسبیده به روستای پاژ زادگاه فردوسی ودر شاهنامه فردوسی هم گازرگاه یعنی رختشویخانه وگازر نام شخصی بوده که ابریشم می شسته ورخت ولباس میشسته است وده گازرگاه در بالادست پاژ قرارداشته که آب رودخانه وقنات از آنجا به روستا می آمده
رختشویخانه معنی دوم آن است و اشتباه نیست
در گذشته کار برخی سفید کردن نخ های ابریشمی بوده که به آنان گازر می گفتند و این شغل را گازری و محله ای که دارای چند گازری بوده را گازرگاه می نامیدند. در یزد نیز محله ای قدیمی هست که به خاطر شغل باشندگانش در قدیم، گازرگاه نام دارد