چاقو

مغولی باشند. آخه چه جوری از آچماق به چاقو رسیدی؟ ، مگر نشانه مصدری ماق هم تکه تکه می شود؟ مگر آچماق فعل نیست، چاقو اسم است، چگونه فعل و اسم را گره زدی؟ ( آک ) و ( اوک ) پسوند زبان پهلوی است نه مغولی.

آراش ( آرا ) >>> آرش = متمایز ، منحصر به فرد ، استثنایی
و. . . .
از طرفی اسامی که با " آر" در ترکی شروع می شوند خیلی بیشتر از اسامی انگشت شماری هستند که در فارسی موجود است که البته بیشتر آن ترکی است مانند:
آراز - آران - آرال - آرئچا - آرکان - آرهان - آرتان - آرسو - آرماچ - آرانا ( آرئ آنا ) - آرقون - آرزو - آرمان - آرامان - آرئتای - آرآلپ - آرلا - آرئن - آرئنچ - آرتاقوت - آرقوت - آرسُی - آرتوغ - آرشئن - آرسالان - آرقوتای - آرجان - آرتو - آرتام - آرپ - آرلاس - آرتای - آرتونچ - آرپاقوت - آرپای - آرپان - آرپئنای - آراس - آرئنای - آرئناز - آرقوش - آربای - آرشان - آرپتو - آرپتوغ - آرآسلان - آرتونقا - آرآجای - آرسودا - آرسئن - آرتئن - آرئسای - آرپا - آرمینای - آرپَر - آربایتو - آرچا - آراِل - آرچین - آرآد و. . . .
از طرفی اینکه شهرت یک فرد با اسم پیامبر اسلام آغاز شود جای بسی افتخار است
محمد یعنی ستوده
از طرفی در ترکی برای محمد اسم معادل نیز " تاپدوق" می شود به معنی ستوده ، مورد ستایش واقع شده که از فعل " تاپماق" که به یک معنی به معنی ستودن می باشد مشتق شده است .

حتی " چاک" در فارسی با معنی شکاف ، شکافتگی ، درز و. . . . نیز از فعل ترکی آچماق گرفته شده است و چاکیدن نیز یک مصدر جعلی دیگر در فارسی می باشد .
پس چه چاقو باشد چه چاکو به هر صورت خاستگاه ترکی دارد

از طرفی اگر از دیدگاه " چالقو" نیز به قضیه نگاه کنیم باز ریشه آن برمی گردد به فعل " آچماق" واز آن " آچئلماق" یا " آچالماق" به معنی باز شدن ، شکافت یافتن که با حذف " آ" از آن شکلواژه " چالقو" یا " چئلقو" شکل گرفته و با از دست دادن " ل" به شکل " چاقو" وارد فارسی شده است .

3 - دگرگونی آوایی ( ک ) به ( ق ) در واژگانی همچون ( کَلات و کَلا ) به ( قلعه ) در عربی و ( قلا ) رخ داده است. ( چاکو به چاقو )

مانند بیگ که ما پیش از اسلام بگ میگفتید روسها که زبان سکایی هندو اروپایی دارند میگویند بوگ زبان سکایی دیگر اکراینی است که میگویند به زبان سکایی دیگر انگلیسیها هستند میگویند بیگ همه به ماناک بزرگ میدهد یا سرپرستبزرگ
سگدی هم زبان سکایی ولی ایرانی خاوری است نه ایرانی باختری این واژه چاکو از زبان سگدی درون زبان ما شده
مانند زالو
جانداری که خون آدم را میمکد و آدم سفید مانند زال میشود پس زالو یعنی زال کننده یا شاهو
کسی که کسی دیگر را شاه میکند یعنی شاه کننده
چاکو هم یعنی چاک کننده که البته ریشه چاک هم در زبان پارسیست هم سگدی

الف - واژگانی که از زبان ایرانیِ سغذی آمده اند و ( ( خ ) ) یا ( ( ک ) ) آنها به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :
قشنگ که برگرفته از سغذی xšank میباشد. / قاطر که برگرفته از سغذی xara - tara میباشد. / قند که برگرفته از سغذی xanda میباشد. / نقره که برگرفته از سغذی nākrtē میباشد. / قانون که از سغذی kanonā آمده است. و . . .
ب - واژگان پارسی ای که در گذشته دارای حرف ( ( ک ) ) بوده اند و معمولا توسط عربی این حرف به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :
قابوس که در گذشته کاووس بوده است. در پارسی میانه kayos و در اوستایی kāvāusān آمده است. / قالب که در گذشته کالب بوده است. در پارسی میانه kalpād آمده است.
/قز و قزاغند که در گذشته کز و کژاکند بوده اند. در پارسی میانه kač و در پارسی باستان kaž آمده است. / قفیز که در گذشته کویز بوده است که در پارسی میانه kafiz , kapič و در پارسی باستان kapithe آمده است.
/چاقو که در گذشته چاکو بوده است و هم ریشه با چکوش میباشد. / قپان که در گذشته کپان بوده است و احتمالا برگرفته از لاتین campania است. / قهرمان که در گذشته کهرمان بوده است. در اوستایی kara - manah آمده است.
/قاقم ( گونه ای سمور ) که برگرفته از پارسی میانه kākom میباشد. / قبا که برگرفته از پارسی میانه kapāh میباشد. / قباد که برگرفته از پارسی میانه kavāt میباشد. / قومس ( نام شهری ) که برگرفته از پارسی میانه kūmis میباشد. / قیصر که از پارسی میانه kaysar , kēsar آمده است. / قنات که برگرفته از پارسی میانه kānakih , kahas میباشد. / قرابه ( گونه ای ظرف شیشه ای ) که برگرفته از پارسی میانه karāveh میباشد. / قوطی که برگرفته از پارسی میانه kiwōt میباشد. / قربان که برگرفته از کرپان اوستایی میباشد. / قاف که برگرفته از پارسی میانه kāf میباشد. / قم ( نام شهر ) که برگرفته از کمب می باشد. و نمونه های بسیار دیگر از این دست.

⏹⏹⏹⏹⏹
حال به بررسی آن دو کلمه میرسیم و شگفتی ترکی در ارتباط بین آن هارا خواهیم دید
چاخماق - شاخماق این دو فعل در بین مردم رایج است و به معنی درخشیدن ( با سرعت ) جرقه زدن
در پرانتز که با سرعت را نوشتم مربوط به چاغ در ترکی است به معنی زمان
🔼بدین معنی است که چاغماق همان چاخماق - چاقماق است
ما در ترکی فعلی به طور چاغلاماق چای ( چاغ ) به معنی رود و خروشیدن داریم
کم ارتباط نیست با کلمه سرعت
و حتی چاخان به معنی جفنگ هم با همین ارتباط دارد بدین شکل که تند تند حرف زدن ریشه ی چاخان باشد
به منبع الدار فنی این کلمه در گذشته به معنی تبر را هم داشته
باز هم مرتبط هستند لقبی است که به تبر دادند زود از بین بر
باز هم متصل به سرعت است
چاخی ( چاقو ) که به فارسی وارد شده و در گذشته به معنی تبر بوده به سرعت ربط دارد ینی چیزی که فوری میبرد
حالا ربطش با چاق ( پوتا ) چیست؟
بله این کلمه در این تفسیر به کسی است که به سرعت بزرگ شده و پف کرده است
حتی کلمه چاخیر به معنی باده هم بی ربط با زمان نیست
چیزی که زود عقل را میپراند✳️
حتی این کلمه با کلمه ی چاققال به معنی شغال هم هم ریشه هست به معنی اینکه این حیوان پر جست و خیز است
حال کوته فکران نه ریشه میابند نه تفسیر میکنند و فقط کارشان این است که بگویند کلمات دخیل در ما ترکی نیست یک نوع حسادت زبانی است

که در فارسی چِکیدن گفته می شود.
چاقو فارسی نوین شده چَقو است و چَقو گفتاری روان شده و سپس نوشتاری شده از چَکو می باشد.
حرف های ( ک، گ، ق، غ ) گاهی به جای هم برای ساخت واژه در گذشته استفاده می شود که در زبان مردم زاگرس، آذربایجان، کردستان و عراق و. . . . رخ داده و ربطی به عربی یا ترکی یا. . . بودن واژه ندارد.