" ار بُ هِری جُ نِمی رَ جا گُ پی نُ ":اگر بخوری جان نمی گیرد جای گُپی ( لقمه ای ) نان. گُ تَ لری.
نان بربری♥🌹♥ نام قوم تورک قبلا بربر بوده که بعد ها نام خودراتورک گذاشتند حال این نان در حقیقت، ♥🌹♥ مختص قوم تورک است. ♥🌹♥
در زبان چینی، نوعی نان سنتی را 胡饼 ( h�bǐng ) می نامند: "胡" ( h� ) : مانند 胡桃 ( h�t�o ) بمعنای گردو و 胡椒 ( h�jiāo - فلفل سیاه ) و 胡萝卜 ( h�lu�bo - هویج ) ، نشان دهنده منشأ ایرانی یا آسیای مرکزی است. ... [مشاهده متن کامل]
"饼" ( bǐng ) : به معنای "کیک" یا "نان تخت" است. بنابراین، 胡饼 ( h�bǐng ) را می توان "نان غربی" یا "نان بیگانه" ترجمه کرد، که مستقیماً به منشأ ایرانی آن اشاره دارد. ریشه ایرانی و سغدی واژه "نان" در پارسی باستان، واژه "nagna" برای نان وجود داشته است. دکتر میرجلال الدین کزازی بر پایه مطالعات زبان شناسی تاریخی اشاره دارد که "نان" در زبان سغدی به صورت "نَغَن" ( nagn ) بوده است. این نکته نشان می دهد که در تحول از سغدی به فارسی، "غ" به "ا" تبدیل شده است. همین قاعده در مورد واژه "نغز" نیز صادق است. "نغز" در سغدی به معنای "خوب، زیبا، لطیف" بوده و در فارسی به "ناز" تبدیل شده است. این تغییر هم شامل تبدیل "غ" به "ا" و هم ساده سازی آوایی است. در پارسی میانه، واژه "nān" برای نان به کار می رفته است، که در فارسی امروزی باقی مانده است. در دوره هان و تانگ، ایرانیان و سغدیان نان های تخت و نازک خود را به چین معرفی کردند. در منابع تاریخی چینی، نوشته شده که نان های ایرانی ( 胡饼 ) در دربار تانگ محبوب بودند. نوعی نان تنوری به نام 烤馕 ( kǎon�ng ) نیز از فارسی "نان" گرفته شده است و امروزه در مناطق اویغورنشین چین رایج است. 烤 ( kǎo ) : به معنای "کبابی، برشته شده، تنوری". 馕 ( n�ng ) : این کاراکتر مستقیماً از "نان" فارسی گرفته شده است و به نوعی نان تخت و پخته شده در تنور اشاره دارد. بنابراین، 烤馕 ( kǎon�ng ) را می توان به صورت "نان تنوری" یا "نان برشته شده" ترجمه کرد. در زبان های ترکی آسیای مرکزی مانند اویغوری، قزاقی و ازبکی نیز واژه "نان" همچنان به شکل "نان" یا "ناآن" ( нан ) باقی مانده است. چینی ها به دلیل محبوبیت این نان در میان اویغورها، کاراکتر مخصوصی ( 馕 - n�ng ) را برای آن ابداع کردند که امروزه فقط برای اشاره به نان های سنتی اویغوری و آسیای مرکزی استفاده می شود. ویژگی های 烤馕 ( نان اویغوری در چین ) ظاهری شبیه به نان بربری یا تافتون دارد، ولی معمولاً ضخیم تر و دایره ای شکل است. در تنورهای گلی مخصوصی پخته می شود، مشابه روش سنتی نان پزی در ایران. برخی از انواع 烤馕 با دانه های کنجد، زیره یا سیاه دانه تزئین می شوند. در سین کیانگ، این نان اغلب همراه با گوشت بره یا غذاهای سنتی اویغوری مصرف می شود. این نان هنوز هم در بازارهای سنتی کاشغر ( 喀什 ) , اورومچی ( 乌鲁木齐 ) و دیگر شهرهای سین کیانگ به فروش می رسد.
خدای درب چشم حق است و حق درب گفتار عشق، کز آن پس مبارد جگر بر کائنات دمشق، ورم اندکی بر فرق خود و ستایش کنم، چو ماه اندر آغوش نور حق هم نیایش کنم، بگویایی سخن بازگردد سپس ز فرجام نور، ... [مشاهده متن کامل]
من همانند یک برده خواهش کنم ز دریای گور، سپس چرخ تابان گشایش آورد بر این جان، حلیه حلیه ز من بارد اشک شب دریای کنعان، چنانگه ز ماه هم کارد بازا جنان، که گوید او حق را ز باطل درب سوگند نان، پرستش بگفتا که همان راز نان است، ز دو درگاه شکر و حمد زبان است، فدای عشق پرور که او راز دندان است، کز زبان حلق مادر سپس بر این جام است. تکتم کمانی
منبع. عکس فرهنگ پاشنگ
منبع عکس. فرهنگ فارسی یا فرهنگ عمید
نان نوعی خوراک جامد و قابل شمارش است که با پختن، بخارپز کردن یا سرخ کردن خمیر فراهم می شود. در پخت نان به جز آردِ غلات، آب، مخمر و نمک، گاه از شیر، روغن، انواع ادویه و افزودنی های دیگر نیز استفاده می شود. تنوع مواد اولیه و گوناگونی شیوه های پخت، انواع بسیار مختلفی از نان را به دست می دهد. نان در سراسر جهان، یک خوراک بنیادی شمرده می شود. معمولاً از آرد گندم خمیری فراهم شده که به کمک خمیرمایه، ور می آید و حجمش زیاد می شود و در پایان، درون تنور یا فر، پخته می شود. ... [مشاهده متن کامل]
معمولاً آرد گندم را در پخت نان به کار می برند اما گاهی نیز آرد گندم سیاه، جو، ذرت و جو دوسر به تنهایی یا آمیخته با آرد گندم در پخت نان به کار می روند. خمیر نان ممکن است با استفاده از عامل ورآورنده مانند میکروب های طبیعی ( مانند خمیر ترش ) ، مواد شیمیایی ( مانند جوش شیرین ) ، مخمرهای تولیدشده به صورت صنعتی، یا هوادهی با فشار بالا تولید شود، که با ایجاد حباب های گازی باعث پف کردن نان می شوند. در بسیاری از کشورها، نان های تجاری اغلب حاوی مواد افزودنی برای بهبود طعم، بافت، رنگ، ماندگاری، هضم و سهولت تولید است. ریشهٔ واژهٔ نان از پارسی پهلوی می باشد. فرهنگ فارسی دهخدا دربارهٔ «نان» در زبان ها و گویش های گوناگون چنین آورده است: پهلوی: نان، ارمنی: نکن ( نان پخته در خاکستر ) ، مأخوذ از پهلوی، نیکان = پارسی: نیگان، بلوچی: نگن و نظایر آن، از ایرانی باستان: نگن، منجی: نگهن، کردی :نن، نان، زازا: نا، نان، دوجیکی: نن، گیلکی: نان، فریزندی، یرنی و نطنزی: نون، سمنانی: نونا، سنگسری و سرخه ای: نون، لاسگردی: نن، شهمیرزادی: نون، نائینی و ملایری: نو، خراسانی: نو ( Noo بر وزن «او» ) . نان یکی از قدیمی ترین غذاهایی است که بشر آن را تهیه نموده است. تاریخچهٔ آن به اواخر عصر سنگ بر می گردد. آن زمان بود که برای اولین بار، دانه غلات را با آب مخلوط کرده و سپس خمیر به دست آمده را می پختند. در یونان باستان، تهیهٔ نان یکی از مهم ترین قسمت های آشپزی محسوب می شد که البته چون در مراسم مذهبی استفاده می گردید، از اهمیت مذهبی هم برخوردار بود. اولین کورهٔ بسته برای پخت غذاها از جمله نان را هم به احتمال زیاد یونانی ها ساختند. در تاریخ اروپا، حداقل از قرن ۱۰۰ قبل میلاد مسیح، نان به عنوان غذای اصلی به چشم می خورد. از سال ۱۹۱۲ بود که نان های ورقه شده تهیه شد. ابتدا هیچ کس از این دسته نان ها استقبال نمی کرد. چون تصور افراد این بود که نان ورقه شده، زود بیات می شوند. اما از سال ۱۹۲۸ میلادی، نان ها را برش زده و سپس بسته بندی می نمودند. از آن زمان، این ابتکار مورد استقبال مردم قرار گرفت.
Bread
در میان بعضی ایلات لک یک نوع نان به اسم چورَک وجود دارد که با روغن حیوانی به عنوان دسر سرو میشه. یک نوع نان هستش که با روغن حیوانی خورده میشه و لکها به اون نان نرم میگن چورَک. احتمالا در میان ترکها این واژه چورَق بوده و بعد به چورک تبدیل شده است چون اساسا ترکها علاقه زیادی به واژه ق دارند! ... [مشاهده متن کامل]
چورک نام ترکی نان می باشد که وارد حوزه زبانی بعضی از لک زبانان نیز شده است!
شهرستان نان به غلط نجف آباد نامیده می شود.
نان وشراب. نان و نکبت.
✍️ پارسا 🙏 درود و ارژ و ادب بر گردانندگان ارژمند �آبادیس� و بر دیگر گرامیان همراه که در بخش "پیشنهاد کاربران� هستند. هنگام، رام و به کام همگان! در یکی از چامه ها که از چامه پردازان، نمونه آورده شده است، به نادرست یک بند چامه را به فردوسی بزرگ بازبسته است، ولی راستی را که آن بند، یکی از بندهای چامه ی بلند �فرخی سیستانی� است:👇 ... [مشاهده متن کامل]
تا بدین شادی و نشاط خوریم قدحی چند باده از پس نان 👆از فرخی سیستانی است، که دو - سه بند دیگرش چنین است: این همی گفت 'فرخی' را دوش زَر بداده ست شاه زر افشان آن همی گفت 'فرخی' را دی اسب داده ست خسرو ایران نوبهاری شکفته بود مرا که مر آن را نبود بیم خزان. . . 👆این چامه بر آهنگ ( بحر ) "فاعلاتُن - مَفاعِلُن - فَعْ لُن" است که هیچ هماهنگی با آهنگ شاهنامه ی سترگ فردوسی بزرگ که "فَعولُن - فَعولُن - فَعولُن - فَعَل = به نام خداوند جان و خرد" است، ندارد. 😊 به هرروی، لغزشی ناخواسته روی داده است. ❇️ جاویدان ایرانی و ایران. . .
ناُن
نان حتی در چینی هم هست و خیلی ها ریششو چینی میدانند در چینی به ان نان بو میگویند ولی به نظرم ریشه اصلق ان ترکی سومری می باشد
نان کلمه ای چینی هست و هیچ ارتباطی به فارسی یا تورکی ندارد.
واژه نان معادل ابجد 101 تعداد حروف 3 تلفظ nān نقش دستوری اسم ترکیب ( اسم ) [پهلوی: nān] مختصات ( اِ. ) آواشناسی nAn الگوی تکیه S شمارگان هجا 1 منبع فرهنگ فارسی عمید فرهنگ بزرگ سخن فرهنگ لغت معین
خوراک، غذا
گیاهی در کردستان میروید به اسم ( بلک ) شیرین بیان؟دانشمندان اعتقاد دارن از جهش ژنتیکی این گیاه بوده که گندم بوجود اومده و جریان انقلاب کشاورزی در هلال حاصلخیزو . . . . . . . ولی ما نان جو داریم نان گندم داریم نان بلوط داریم تقدم و تاخر هرکدام رو نمیدانم ولی معنی لغوی نان چیه ؟ به نظر من باید در زبان سومری و آشوری یا تمدنهای گذشته باید گشت و پیدا کرد ... [مشاهده متن کامل]
نان در ایرانی باستان به نمود نیندا بوده و معنی درست آن افریده ننه و مادر هست به معنی "مادر آفریده" است
در زبان بلوچی با نان ، نگن می گویند. نَگَن . nagan
برکت خداوند
the staff of life
نان به ترکی میشه چورک
گویا آن هنگام که نخستین بار نان فرآوری شد بسیار کمیاب بوده است و خواهان بسیار داشته است و کودکان درخواست آنرا می کرده اند و می شنیدند که نی یا نیست و آنها همان را که نی یا نیست را می خواسته ودوباره باز می گفته اند و نی نی به نان آلش شده است.
لب نون ( لهجه و گویش تهرانی ) کناره نان
نان پشت شیشه مالیدن: سخت ممسک بودن.
نان: در پهلوی با همین ریخت کار برد داشته است. ریخت سغدی آن نَغن بوده است . ( ( برنجید پس هر کسی نان خویش بورزید و بشناخت سامان خویش. ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 251. )
قوت غالب بسیاری از مردم دارای ارزش غذایی فوق العاده زیاد که غالباً از آرد گندم و در مواردی خاص از آرد جو، برنج، نخود، بلوط و نظایر آن ها بصورت خالص یا آمیخته به شکلها و تحت عناوین مختلف تهیه می شود. امروزه هر دو نوع سنتی و صنعتی آن طرفدارانی دارد؛ مهمترین انواع آن بنامهای: لواش، سنگک، بربری و تافتون زینت بخش سفره های مردم می باشد. ... [مشاهده متن کامل]
نان به ترکی " چؤرَک " گفته می شود. در منطقه خسروشاه آذربایجان نان را از آرد گندم محلی بنام " ساری بوغدا " تهیه می کردند که نان رنگ زرد زیبای خاصی داشت و بوی مطبوع آن از دهها قدمی به مشام می رسید. با اصلاح نژاد گندم به منظور پر محصول شدن آن، گندم بومی " ساری بوغدا " منقرض و جای خود را به نژادهای امروزی داد. هنوز هم گندم مزارع خسروشاه بویژه مزارع بالا دستی مرغوبیت خاصی دارد. در خسروشاه نان را در تنورهای عمودی هیزمی که سوخت آن اغلب چوب بادام یا زردآلو بوده می پختند. به این نانها " اؤو چؤرَگی " = نان خانگی می گفتند که به شکل لواش امروزی ولی چندین برابر آنها بود و 15 عدد آن رانان یک من گندم ( 5 کیلویی تبریز ) حساب می کردند. در کنار " اؤو چؤرَگی " چند قرص نان ضخیم دایره یا بیضی شکل نیز می پختند که به آن " کوکه " گفته می شد. برای خوشایند کودکان نانی به شکل پرنده بنام " قوش " یا به شکل نان باگت های کوچک امروزی بنام " بولی " می پختند. نوع دیگر نان کودکانه " دییرمان " ( آسیاب ) نام داشت. برای درست کردن آن خمیر را با دست به شکل مار در می آوردند، سپس مار خمیری را از دو طرف پیچانده طوری که در آخر انگار دو سنگ آسیاب کنار هم قرار گرفته اند و بعد به دیواره تنور می چسباندند. به خمیرهایی که ریزش کرده و ته تنور می افتاد و می پخت، " کوت " می گفتند که شکل بی قواره ای پیدا می کرد ولی طعم خوبی داشت و قبل از نان اصلی شروع به خوردن آن می کردند. هنوز هم نان بومی خسروشاه کمابش پخت می شود ولی اینکار در تنورهای فردار و باسوخت گاز شهری انجام می شود مگر در روستاهای اطراف که تنورهای هیزمی باز هم در آنها یافت می شود. ضرب المثل ترکی که کلمه " چؤرَک " ( نان ) در آن بکار رفته : چؤرَگی وئر چؤرَکچی یَه بیریندَه اوسدَلَمه. پختن نار را به نانوا بسپار و برای حقالزحمه اش یک عدد نان نیز اضافه بده. مفهوم: کار را به کاردان بسپارید هر چند دستمزدش زیادتر باشد.
ماده غذایی کاربردی در زندگی
دو نان داشتن : کنایه است از نادار و درویش و کم سرمایه بودن در همه سفره کآسمان دارد اجری مملکت دو نان دارد آسمان در سفره خود دو نان ( خورشید و ماه ) بیشتر ندارد . یعنی نسبت به اجری خوران ممدوح من در سفره کمتر نان دارد و فقیر است. هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص۴۳۵.
