میدان

meydana �ık میدانا چیک=خارج شو به میدان، بیا بیرون، بیا بیرون از خانه، خارج شو از خانه ( فضا، جایگاه، محل، مکان، و. . . )
oňa me�dan berme اُنگا میدان بِرمه= به او میدان ( فضا، فرصت، و. . . ) نده
Me�danda �ygnanmak میداندا ییگنانماک، Meydanda toplaşmaq، Meydanda toplanmak= در میدان جمع شدن
bir meydan durmak بیر میدان دورماک= لحظه ای ایستادن و توقف کردن، و. . .
uzaq meydana gitdy اوزاق میدانا گیتدی= راه دوری رفتت
Ş�her me�danynda �ygnandilar شَهِر میدانیندا ییگناندیلار، Onlar şəhər meydanına toplaşıblar = در میدان شهر جمع شدند
meydana gelmek میدانا گِلمک= به وقوع پیوستن، به میدان آمدن
meydana gitmek میدانا گیتمک=به میدان رفتن، به محوطه بیرون از خانه رفتن، برای توالت کردن رفتن، دستشویی کردن، ( در گذشته محل خاصی برای توالت نبود وبرای دستشویی و توالت به محوطۀ بیرون و دور از خانه می رفتند ) ، به توالت رفتن
wurş meydany وُرش میدانی، d�y�ş meydanı= میدان جنگ، عرصۀ کارزار
bir meydandan geler بیر میداندان گِلِر=یک مدتی دیگر ( یک لحظۀ دیگر ، و. . . ) می آید

محتوای این کیهان یا جهان هم در ظرف نگهدارنده مشغول انجام نوسانات متوالی باز و بسته شدن یا انبساط و انقباض و بر اثر آن مشمول حال وقوع مه بانگ های هفتگانه و متوالی می باشد، گویا که آن می یا شراب ملکوتی را تا آخرین قطره نوشیده و بطور کامل و جاودانه سر مست اثرات آن شده بوده باشد. هر متفکر و اندیشمندی که به ماهیت ظرف نگهدارنده محتوای این کیهان یا جهان یعنی مکان و بیمکانی مطلق پی برده بوده باشد یا در آینده به آن پی ببرد، خود بخود سرمست آن می و شراب آسمانی شده یا می شود. و اگر به این سطح از وقوف و آگاهی و بیداری و هوشیاری ارتقاء یافته و دانسته بوده باشد که لحظه جاودانه حال یعنی نوسانگر دو قطبی زمان و بیزمانی مطلق به عنوان بعد چهارم فضای هندسی سه بعدی یعنی مکان و بیمکانی مطلق روی همدیگر و به عنوان عظیم ترین نیروی موجود در طبیعت و کیهان، دو نقش و وظیفه اصلی و عمده را عهده دار می باشد؛ یکی رقم زدن طول عمر موجودات و کیهان و دیگری سوق یا حرکت دادن محتوای کیهان بدون وقفه و بطور خستگی ناپذیر بسوی آینده و وقوع مه بانگ بعدی ، آنگاه میزان سرمستی وی به اوج اعلا خواهد رسید و تا آخر عمر یک لحظه یاس و افسردگی و نومیدی بر فعالیت های قوای ادراکی فهم و عقل و طبع او غلبه نخواهند کرد. اگر هم به این حقیقت برسد که خمیر مایه ساختاری این دنیا نه جرم است و نه انرژی و نه ماده و روح و روان و نه عقل و نه تار ها یا ریسمان های انرژی باز و بسته به شکل نماد های عددی علم اینفورماتیک یعنی ( I , 0 ) در ابعاد پلانک، بلکه ذرات چهار بعدی زمانمکان نسبی انشتاین و ذرات چهار بعدی بیزمانی بیمکانی نسبی روی همدیگر و هردو در ابعاد پلانک تحت عنوان نوسانگر های بنیادی هشت بعدی، آنگاه تا به قیامت کبرا سرمست باقی خواهند ماند. ایده های طلائی و منور و درخشان اعصار دور دست باستان در سرزمین های ایران و هندوستان یعنی راز ها و معانی حقیقی و ژرف و نهفته در پشت پرده ظاهر گردونه مهر ایرانیان و چرخه تولد و مرگ هندوان در بررسی و شرح و توضیح چگونگی جاودانه بودن عشق و زندگی انسانی و ایده طلائی و منور و درخشان در سرزمین یونان یعنی دنیا های متناهی و مساوی و موازی و بیشمار از دیدگاه دموکریت فیلسوف برجسته یونان باستان ماقبل سقراط و افلاطون و ارسطو بجای خود جاودانه باقی اند. هر متفکر و اندیشمندی که با این ایده ها آشنا شود و راز و معنای آنها را فهم و درک نماید، دیگر بطور جاودانه از می و شراب الهی یا خدائی سرمست خواهد بود و نیازی هم به پایکوبی و رقص سماء بسان مولانا و شمس نخواهد داشت.
حد یا مرز بالایی و پائینی میدان امواج الکترومغناطیس ماکسول در علم فیزیک هنوز تعیین نگردیده اند، یعنی مقدار یا اندازه بلند ترین طول موج با کمترین فرکانس ( یا بخاطر پارسی زبانان : بسامد ) از طرف بالا و کوتاه ترین طول موج و بزرگترین فرکانس از طرف پائین و پریود یعنی طول زمانی طی این دو موج توسط ذرات نور با سرعت حدود ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه در خلاء .
تنها کسی که از آن می آسمانی اشاره شده در بالا سرمست شده بوده باشد، می داند که این حد ها چقدر می باشند.

در فارسی باستان مدیان madyana ودر اوستا مذیا madiya ودر سانسکریت مدهیا madhyah ودر لاتین medius ودر یونانی مزوس mesos . میدان در عربی بهمین نام آمده است

ریشه شناسی میدان
بخش یک = می یا مید
اگر می را از me بدانیم یعنی من یا خویشتن و اگر انرا از می ( شراب = اب درخت مو که به دلیل رونده بودن ساقه های ان بدان مو میگویند ) - این مو همانیست که به مو انسان یا حیوان به دلیل رونده بودن گفته شده پس به این دال شراب را می ( mey ) گویند چون از تعرق درختی بوده که همچون مو رونده است.
در ثمر می میتواند به روندگی و رونده بودن گفته شود
بخش دوم = دان
دان را پیشتر ریشه یابی کردم که دان / دانه / دانستن / گلدان / چمدان همگی نشان از آن دارد که چیزی را درون خود جای میدهد که در گلدان به زبان ساده میشود جای قرا دادن گل اما در دانه یا دانا شاید سوال باشد که آن چیست؟
خب دانه یعنی چیز کوچکی که درون خود چیزی را قرار داده چرا که به دلیل اینکه کاشته میشود از درونش چیزی رشد میکند و دانا یعنی کسی که چیزهای بسیاری را درون خود قرار داده است ( یاد گرفته ) درثمر ( نتیجه ) دان که کارواژه اصلی آن دانستن است یه چم درون خود قرار دادن است و چون این درون پذیری نشان از کسب و پذیرش چیزی را دارد چمار و معنای قرار دادن را پیدا کرده که در گلدان / چمدان آنرا میبینیم
در ثمر ( نتیجه ) میدان = می دان = رونده پذیر = رونده قرار ده = جایی که روندگان را درون خود می پذیرد = جایگاه مردم که در تکاپو هستن
اما نمیتواند شراب دان باشد = چرا که جایگاه شراب نبوده و اینکه میدان شکار و میدان تیر در گذشته نیز بکار میرفته که به چم روندگانیست ( مردم ) که شکار / تیر اندازی میکنند
همچنین به چم شلوغی نیز می باشد چون در این روندگی و تکاپو شلوغی حاصل میشده و میتواند استعاره از شلوغی نیز باشد
به او میدان بده = استعاره از به او فرصت دادن ( به او روندگی مقرر کن ) - در همه اینا به روندگی و پویایی میرسیم پس می ( mey ) به چم مو و روندگیست ( درخت مو نیز به اینکه رونده می باشد بدان مو میگفتند ) ( همچنین در زبان مازندرانی به موی سر می mi میگویند ) و این نشان میدهد میدان = رونده پذیر = جایی که روندگان ( مردم ) را در خود میپذیرد.
با سپاس

اگرچه دیدگاه دیگری می گوید که :
مِیدان : مِی - دان
مِی = شراب ، باده
دان = پسوند جا و مکان
روی هم رفته جایی که در گذشته ها در میانهء شهر مِی مینوشیدند .