منی

این ترشحات دربردارندهٔ پروتئازها، آنزیم ها و مواد قندی مانند فروکتوز، پروتئین ها اند که برای تغذیه و ادامهٔ حیات سلول های اسپرم مورد نیازند. همچنین این مواد محیطی را برای سلول های اسپرم فراهم می کنند که آن ها بتوانند درون آن جابه جا شوند یا در دیگر سخن شنا کنند. بوی خاصی که از آب منی متصاعد می شود، به سبب همین ترکیبات است. به سبب فروکتوز موجود در آن، این ترکیب شیرین مزه است و بویی شبیه به کلر دارد.
یکی از جاهایی که منی در آن ساخته می شود، غدهٔ وزیکولی است. این غده در لگن خاصره قرار دارد. تولید اسپرماتوزوم ( منی ) توقفی ندارد. ولی در عضو کوچک بالای هر بیضه و مجاری اسپرم ( اپیدیدیم ) جمع می شود و ممکن است تا ماه ها همان جا بماند بدون آنکه قدرت باروری خود را کاملاً از دست بدهد و تنها با انجام سکس، خودارضایی یا گسیل شبانه ( در خواب ) به بیرون از بدن ریخته می شوند. فرایند جنسی که به بیرون ریخته شدن منی از بدن منتهی می شود برون ریزش گویند و منی در این فرایند با سرعت ۴۵ کیلومتر بر ساعت از بدن مرد بیرون ریخته می شود.
منی سالم دارای حداقل ۲۰ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر از مایع منی و طبق جدیدترین استاندار سازمان بهداشت جهانی ۱۵ میلیون اسپرم در هر میلی لیتر از مایع منی می باشد. مایع منی در کنار اسپرم، دارای آب، قندهای ساده، مواد قلیایی ( برای محافظت در مقابل محیط اسیدی میزراه مرد و محیط اسیدی واژن زن است. ) همچنین در مایع منی موادی به نام پروستاگلندین ها هستند که سبب انقباض رحم ولوله های تخمدانی می شوند؛ گذشته از این، موادی از قبیل ویتامین C، روی، کلسترول و پروتئین های آزاد نیز در مایع منی وجود دارند.
بسته به گونهٔ زیستی سلول جنسی مردانه ( اسپرم ) فرایند لقاح با تخمک را به صورتی درونی یا بیرونی برقرار می کند. در لقاح بیرونی، سلول مردانه به صورت مستقیم و در بیرون اندام های جنسی زنانه با تخمک رابطه برقرار می کند. برای نمونه ماهی ماده تخمک های خود را در محیط آبی خود می ریزد و در همان محیط میان تخمک و سلول های مردانهٔ ماهی نر، لقاح صورت می گیرد.