البوم، جای عکس، مرقع
مرقع، مجموعه، دفتر اجناس اوراق
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
مُرَقَّع به مجموعه ای متصل به هم از قطعات مختلف هنری شامل انواع آثار خوشنویسی و نقاشی گفته می شود. در نسخه پردازی مرقع مجموعه ای از آثار یا آلبومی است از قطعات مختلف شامل آثار گوناگون خوشنویسان، نقاشان، تصویرگران، و مذهبّان که به شکل رقعه رقعه یا پاره پاره به یکدیگر پیوسته و شیرازه بسته و به صورت کتاب یا بیاض تجلید شده اند که در واقع حاصل این کار آلبومی از صفحات به هم پیوسته از آن آثار است. در این ساختار، رقعه ها به گونه ای متصل می گردند که رقعه نخست و قطعه پایانی به طبله های جلد می چسبند و در هنگام گشودن، همه رقعه ها در یک راستا و در صف منظم دیده می شوند. هنگامی که این رقعه ها در نور دیده شوند همانند کتابی به نظر می رسند. که به صورت آکاردئونی قابل باز و بسته شدن است.
... [مشاهده متن کامل]
در مواردی نادر مرقع به کاغذ یا هر چیز دیگری نیز گفته می شود که با خط رقاع بر آن نوشته باشند.
مُرَقَّع در لغت به معنی جامه وصله دار، جامه ای که از تکه پارچه های دوخته شده درست شده باشد، خرقه، خرقه ای که وصله های چهارگوش داشته باشد.
مرقع سازی هنری ایرانی ست که در ایران و بعدها در آسیای صغیر و شبه قاره هند رواج یافت.
از نیمه دوم قرن نهم هجری، قطعه نویسی در میان خوشنویسان متداول شد. بدین صورت که آنان آیات قرآن و احادیث و گزیده های اشعار را بر روی قطعه هایی مستقل تحریر می کردند. نیز در همین اوان که نقاشان، آثارشان را به شکل مجزا و خارج از محدوده کتاب بر روی رقعه ها و قطعه های کاغذ ترسیم می کردند، مرقع سازی و وصالی این اوراق پراکنده در ایران رواج یافت. وصالان و صحافان از گردآوری آثار مختلف هنری و به هم پیوسته کردن آنها، کتابی نفیس فراهم می آوردند و آن را در میان دفّتین قرار می دادند.
خواجه شهاب الدین عبدالله مروارید در شرفنامه خود از مرقع منسوب به امیرعلی شیرنوایی که شاید نخستین مرقع در تاریخ باشد و در ۸۹۷ ه. ق. ساخته شده است، یاد می کند. مقدمه این مرقع به قلم خود وی است. ظاهراً امیرعلی شیر نوایی دستور داده بود از کتابخانه ها و اطراف و اکناف آثار نفیس هنری را جمع نمایند و با هم پیوند دهند و مرقعی بسازند. متأسفانه از این مرقع فعلاً نشانی در دست نیست.
در ساختن مرقع و آرایه های آن از هنرهای گوناگونی بهره می گرفتند. از یک سو می توان نمونه هایی نفیس از هنرهای جلدسازی، وصالی، قطاعی، حاشیه سازی، متن و حاشیه را در این ساختار یافت و از سوی دیگر، آثاری همچون خوشنویسی، نقاشی، تذهیب، و تشعیرسازی در متن مرقعات جلوه گری می کنند.
... [مشاهده متن کامل]
در مواردی نادر مرقع به کاغذ یا هر چیز دیگری نیز گفته می شود که با خط رقاع بر آن نوشته باشند.
مُرَقَّع در لغت به معنی جامه وصله دار، جامه ای که از تکه پارچه های دوخته شده درست شده باشد، خرقه، خرقه ای که وصله های چهارگوش داشته باشد.
مرقع سازی هنری ایرانی ست که در ایران و بعدها در آسیای صغیر و شبه قاره هند رواج یافت.
از نیمه دوم قرن نهم هجری، قطعه نویسی در میان خوشنویسان متداول شد. بدین صورت که آنان آیات قرآن و احادیث و گزیده های اشعار را بر روی قطعه هایی مستقل تحریر می کردند. نیز در همین اوان که نقاشان، آثارشان را به شکل مجزا و خارج از محدوده کتاب بر روی رقعه ها و قطعه های کاغذ ترسیم می کردند، مرقع سازی و وصالی این اوراق پراکنده در ایران رواج یافت. وصالان و صحافان از گردآوری آثار مختلف هنری و به هم پیوسته کردن آنها، کتابی نفیس فراهم می آوردند و آن را در میان دفّتین قرار می دادند.
خواجه شهاب الدین عبدالله مروارید در شرفنامه خود از مرقع منسوب به امیرعلی شیرنوایی که شاید نخستین مرقع در تاریخ باشد و در ۸۹۷ ه. ق. ساخته شده است، یاد می کند. مقدمه این مرقع به قلم خود وی است. ظاهراً امیرعلی شیر نوایی دستور داده بود از کتابخانه ها و اطراف و اکناف آثار نفیس هنری را جمع نمایند و با هم پیوند دهند و مرقعی بسازند. متأسفانه از این مرقع فعلاً نشانی در دست نیست.
در ساختن مرقع و آرایه های آن از هنرهای گوناگونی بهره می گرفتند. از یک سو می توان نمونه هایی نفیس از هنرهای جلدسازی، وصالی، قطاعی، حاشیه سازی، متن و حاشیه را در این ساختار یافت و از سوی دیگر، آثاری همچون خوشنویسی، نقاشی، تذهیب، و تشعیرسازی در متن مرقعات جلوه گری می کنند.
مُرقَّع، اسم مفعول است از باب تفعیل، در مقابل مرصَّع که مرصع به معنی آراسته و جواهرنشان است، بنابراین مرقع به معنی نا آراسته، ژنده و مندرس خواهد بود. به جامه درویشان دلق مرقع می گویند که به جهت مادّی کم بهاست.
واژه عربی به معنای صدا خورده و ترمیم شده
جامه ای چند تکه، جامه ی صوفیان