سنده

سنده یا که که

سنده در گویش یزدی به معنای گُه ، پهن ، تاپاله و برای بی احترامی و توهین به شخص مقابل خطاب می شود

سِنده در گویش همدانی به معنای گُه یا اَن خشک شده. . .
سِنْدِه چَسبیده دِرِ . . . ونِت

در شمال فارس سُنده می گویند به همین معانی که در اینجا آمده.

تلفظ: ( سَ دَ یا دِ )
( اسم )
سندان آهنگران و مسگران.
تلفظ: ( س دَ یا سِ دِ )
( اسم )
مدفوع آدم
گُه.

ادع سنده بیلیسن ینی چی ترجمش

ان خشکه زیر درخت مگس روش نشسته

ترکی
جوش وسط پیشانی

یه گوه خیلی بد بو و مذاب

سندِهیدَن = دستشویی کردن.