ساقی

- در اوستایی، **�هَـچَـ�** ( hača ) به معنای **�ریختن ( نوشیدنی ) �** دیده می شود.
2. **در فارسی میانه ( پهلوی ) :**
- **�ساک�** ( sāk ) به معنای **�ساقی، خدمت گزار شراب�** به کار می رفته است.
- این واژه در متون مانوی پهلوی نیز دیده شده است.
3. **در فارسی نو:**
- **�ساقی�** ( sāqi ) از فارسی میانه وارد فارسی دری شد و به کسی گفته می شود که **شراب یا نوشیدنی می ریزد و می دهد**.
- این واژه بعدها در ادبیات عرفانی و غزلیات فارسی ( مانند شعر حافظ ) به نمادی از **معشوق، پیر معنوی، یا واسطهٔ فیض الهی** تبدیل شد.
### **هم ریشه ها در دیگر زبان های ایرانی:**
- **سغدی:** **s’k** ( سَک ) به معنای ساقی.
- **خوارزمی:** **s’k** ( ساک ) .
- **کردی:** در برخی گویش ها **�ساقی�** با تلفظ مشابه به کار می رود.
### **نتیجه:**
واژهٔ **�ساقی�** از ریشه ای ایرانی باستان به معنای **�ریختن و رساندن نوشیدنی�** آمده و در طول تاریخ زبان های ایرانی حفظ شده است. این واژه علاوه بر معنای تحت اللفظی، در ادبیات فارسی بار نمادین و عرفانی قوی دارد.

فیلم ساقی در پنجمین دوره جشن خانه سینما ( ۱۳۸۰ ) حضور داشته است.

ساقدوش هم از همین ریشه دیرین دوستی و همراهی میاید.
( با مزه است که واژگان ساق و ساقه و هم ایرانی هستند و همان ساگ و ساگه بوده اند )

آگاهی در مرکز دل نشسته است . دل میشود محل پیمانه کردنِ می . پس دل ، ساغر میشود . هر چه دل ، با مشاهده گری و آگاهی از خود ، پاک تر شود ، مستی سالک بیشتر میشود .