ریسمان

طوریکه مشاهده کردیم اگر دانشمند بزرگ ریاضی فیزیک عصر جدید، با صندلی چرخدار و روان خود، بطور تفننی و انجام یک آزمایش خیالی که آیا سقف یا گنبد نیوتون قابل تونل زدن و عبور کردن است یا نه ( البته آن دانشمند ارزشمند در قید حیاط به سقف و گنبد مطلق ( اما محدود ) ) نیوتون باور نداشت و به گنبد نسبی انشتین نظر مبارک خود را معطوف داشته بود. هر انیشمند دیگری ( بخصوص اندیشمندان دینی ) که حالت فلجی اورا از دوران ناجوانی تا لحظه گذر ، تجربه می کرد ، نه تنها خدارا منکر نمی شد، بلکه اورا از اریکه آسمانی به زمین میکشید و اورا روی زمین پهن می کرد و با صندلی چرخ دار خود بار ها و بارها روی سر و گردن او عبور میکرد و گردنش را قطع میکرد و جمجمه اش را له و لورده میکرد، بابت انتقام از آن تقدیر جسمی . این تقدیر عظیم روحی عظیم همه شاهد آنیم.
طی این آزمایش با صندلی چرخ دار و روانش با سرعتی برابر با ۶۰۰ هزار کیلومتر ( یعنی با سرعت دور شدن دو ذره یا دو موج بسته نوری یا دو فوتون که هر کدام با سرعت نور در یک لحظه از کنار هم و در دو جهت مخالف هم میگذرند و مسیر آنها پس از عبور از نقطه ناچیز تماس به اندازه طول پلانک به سمت چپ یا راست همدیگر خم می شوند ) به پرواز در آید و پس از عبور از گنبد نسبی انشتاین و پس از طی فاصله بین این دو سقف سر انجام به گنبد ساکن نیوتون بر خورد کند، اگر از خاصیت الاستیسیته یا به زبان خودمان انعطاف پذیری برخوردار نباشد که بتواند بعد از عمل ضربه زدن و ضربه خوردن متقابل بجای اولیه خود باز گردد، وجود مبارک خود و صندلی چرخ دار و روانش به یک سطح بزرگ هندسی تبدیل خواهد گشت و چون آن سقف چسب ناپذیر است، لذا آن سطح از سقف بر اثر واکنش ضد ضربه جدا میشود و به سمت فضای درونی کیهان به ملق خوردن و وارو زدن مشغول میشود تا اینکه یک روزی در آینده های دور دست تلسکوپ نزول اورا از سقف انشتین به درون گنبد نسبی مشاهده نمایند و قدم مبارک اورا خیر تقدیم نمایند. خطوط یک بعدی هندسی با چشم قابل رویئت نیستند اما سطوح دو بعدی هندسی قابل رویئت؟