ریاء: از "رُؤیت" و از ریشهٔ رءی به معنای دیدن است، مثال: کسی کار خوبی می کند که همه ببینند و از او تعریف کنند. ریا از مصادیق شِرک خفی است و نه تنها بزرگ ترین عمل خیر را نابود می کند و ثوابی نوشته نمی شود بلکه بر فرد ریاکار معصیت هم نوشته می شود.
سپیدکاری، نامکامی،
دو رنگی ، دورویی، دوگانگی، کسی که بود و نمودش یکی نیست یعنی میان آنچه که هست و آنچه می نماید تفاوت بسیست.
غلام همت آن نازنینم که کار خیر بی روی و ریا کرد حافظ
( ریا ) از ریشه رٲیَ به معنای دیدن، ریاکار هم به آدمی می گویند که اعمالش رو در ظاهر دیگران خوب جلوه میده، برای نمونه می خواد پولی رو به فقیری بده، اول به دوستاش میگه تا آونا هم اعمالش رو ببینن و ازش قدر ... [مشاهده متن کامل]
دانی کنن، واقعیت امر اینه که باید اعمال انسان فقط برای رضایت خدا انجام بشه، و اگه شخصی بادست راستش پولی رو به فقیری میده نباید دست چپش خبردار بشه ، منظورم دوری از تمجید و اخلاص در کاره، امام زین العابدین به بخشندگی نسبت به فقرا مشهور بود ، و هنگام مرگش از جای طناب روی کتفش فهمیدن که شخصی که شبانه به فقرا کمک می کرده ایشون بوده.
فریب
ک مومنئ. پیشنهادم براى واژه ریا=خودنمایئ ، مطرح شدن براى بدست آوردن جایگاه دردل مردم
خودنمایئ ، مطرح شدن براى بدست آوردن جایگاه دردل مردم