دری وری

بنده در مطالعات وسیعی که پیرامون دانش واژه شناسی انجام دادم ، در مورد این واژه باید بگویم زمانی که انگلیس ها در جنوب ایران در کار کشف و اسخراج نفت و بعدا زدن پالایشگاه بودند با وسایل نقلیه خویش در شهرها جنوب رفت و آمد می کردند و همانطوری که می دانیم معادل واژه رانندهdriver می باشد که بکار می بردند. کم کم این واژه بین مردم جنوب با انحراف از آواهای بکار رفته direver وdariver استعمال می شد. چون زبان رانتده های انگلیسی خطاب به همدیگر و مردم محلی حاوی کلمات زشت وسخیف بود ، مردم یادگرفتند که جملات هر کس که مثل آنها ( درایور ها ) حرف می زند را darivary می نامیدند. این کلمه کم کم به کل ایران تسری پیدا کرد و الان نیز مستعمل می باشد.

زبان دری ( فارسی نو ) ، زبان دربار ساسانیان بود و هنوز رواج نداشت و مردم هم به گویش پهلوی ( پارسی میانه، پارسیک ) سخن می گفتند ولی کم کم پس از حمله اعراب این زبان جا افتاد
مردم زمان ساسانیان که هنوز به زبان پهلوی ( پارسی میانه ) سخن می گفتند، زبان دری نمی فهمیدند و به کسی که دری سخن می گفت، می گفتند دری وری ( سخن نامفهوم و گُنگ ) نگو!
امروزه این واژه رواج پیدا کرد و به کسی که سخن بیهوده می گوید بکار می رود!
.
معنی: هذیان، چَرَند، چرت و پرت، پرت و پلا، گفتار بی هوده ( بیهوده ) و ژاژ ( فُشار ) ، سخن صد مَن یه ( یک ) غاز، شِر و وِر!