[زمین شناسی] سنگ آذرین نیمه عمیق با بافت تینگویتی (tinguitic) که از بلورهای درشت نفلین، بیوتیت، الیوین، نوزآن، لوسیت و آپاتیت در خمیره ای ریزدانه از نفلین، لوسیت و آکمیت تشکیل شده است. واژه مزبور توسط (1903) Osann از katzenbuckel در آلمان مشتق شده است. کاربرد این واژه توصیه نمی شود.
