dagon

بوده و دارای دو تمپل یکی در گازا ( Gasa ) و دیگری در شهر آش دود ( Aschdod ) . پس از اینکه آن قوم ، صندوق عهد قوم یهود را می ربایند و آنرا در یکی از تمپل ها قایم می کنند، روز بعد پس از مراجعه به عبادتگاه متوجه می شوند که مجسمه سنگی داگون بر زمین افتاده و سر و دست و پاپش قطع شده اند. از آن پس پیشوایان دینی آن قوم دیگر جرعت نمی کنند که وارد عبادتگاه شوند و همیشه دم در آن به عبادت مشغول می شوند و صندوق عهد قوم یهود را پس می دهند که یَهوَه از سر تقصیر و گناهانشان بگذرد و آنها را بیشتر از آن تنبیه و مجازات نکند. باخط هیروگلیف مصریان کلمه داگون به داگانه ( dagane ) به معنای غله و انبار غله بوده است. بعضی از پژوهش گران معتقدند که داگون خدای طوفان و آب و هوا بوده است و بعضی آنرا به ماهی ترجمه کرده اند. گاهی اوقات با El خدای اقوام اُگاریت و فینیقیان یکی پنداشته می شود. اما لغت شناسان هنوز به ریشه و معنای اصلی این واژه فراباستانی پی نبرده اند.
خود من بر این بینش و باورم که داگان ( dagan ) به شکل ده جان و یا ده گیان و داگون ( dagon ) به شکل ده گون بوده اند به زبان فارسی و معنای این دو واژه با معنای واژه های اوستایی خودیدوده و آژی ده اکه مطابقت دارند. لذا خدا نبوده است بلکه بینش و باور ایرانیان در اعصار دور دست تاریخ باستان قبل از پیدایش خطوط سه گانه میخی سومری و ایلامی و اُگاریتی و هیروگلیف مصریان و قبل از پیدایش و ظهور نوآه ( نوح ) . یعنی باور به من ها یا خود های دهگانه هرکدام از افراد انسانی مشتمل بر پنج من مردانه و پنج من زنانه.