animism

animism از راست به چپ به شکل ms animi با تلفظ مس آنیمی به معنای آلیاژی که نیمی از آن از فلز مس باشد و نیمی دیگر از فلزی دیگر. انسان فراباستان پس از کشف بعضی از فلزات به فکر ذوب و ترکیب آنها به شکل آلیاژ هم رسیده و این آزمایش را در عمل انجام داده و سپس کیمیا گران، سفسطه بازان، اسطوره سازان، افسانه بافان و حماسه سرایان هم با شور و هیجان و حیرت زدگی و شگفت فراوان به اندازه کافی از آن فن و تکنیک، مواد بافندگی خیالی، تصوری ( فانتزیائی ) و توَهُمی را دریافت نموده و باعث تقویت فکر و خیال و تصور و باور های قدیمی تر یعنی دوگانگی های بدن - روان؛ تن - جان گردیده و امروز با سه گانگی های《بدن - روح - روان》 ؛ 《ماده - روان - روح》 و 《 جسم - فهم - عقل》 و دوگانگی سوبژه و اوبژه ( من شناسنده و این دنیای قابل شناسائی ) بطور جدی تر از انسان فراباستان و باستان مواجه است و هنوز که هنوزه نمیداند که ماده، روح، روان، جان، نفس مجرد یا من، خاطره، روئیا، غریزه، هوا و هوس، فهم و عقل، شعور، هوش و آگاهی و خودآگاهی، سابجکت و آبجکت ( به زبان انگلیسی ) و سوبیکت و اوبیکت ( به زبان آلمانی ) چیستند و نقش یا وظیفه هرکدام از این مفاهیم یا پدیده ها چیست؟. یک مثال و سوال ساده در زمینه چیستی روح : انسان چرا در طی خواب های شبانه ( یا روزانه ) رویا می بیند؟ آیا روحش که امر پروردگارش است، بهنگام خواب بطور موقت از بدن به اصطلاح مادیش به خواست و امر پروردگارش البته به فرموده رسول دینش، قبض و جدا میگردد و در عالم میانی برزخ مشغول پرسه زدن میشود تا لحظه ای که اگر پروردگارش خواست، یک لحظه قبل از بیداری به قفس تنگ خاکی یا سرای دنیویش باز خواهد گشت و اگر آفریدگارش نخواست، دیگر از آنجا یا از آنسو به اینجا یا اینسو باز گردانیده نمیشود بلکه نسبت به اعمال نیک و بد دنیوی اش یا به یکی از کلبه ها یا کوخ های نیمه مجلل و موقتی در یکی از باغچه های بهشتی - برزخی توسط عزرائیل یا دست یارانش هدایت خواهد شد و یا به یکی از گودال های دوزخی - برزخی افکنده میشود و الا آخر تا شنیدن صدای اول صور یا شیپور اسرافیل صور چی یا شیپور زن در یوم القیامه پس از فرا رسیدن آخر زمان و یا قبل از آن؟ و یا اینکه در طی خواب شبانه روزی روانش انبساط می یابد و به دور دست های گذشته و آینده میرود و یک لحظه قبل از بیداری با سرعت مافوق نور سریع منقبض میگردد و موجب پریدن هراسان ( مشروط بر دیدن کابوس یا رویا های هولناک ) تنش از خواب میشود و یا جان شیرینش در طی خواب ها از دماغ یا بینی بدن مادیش به بیرون می پرد و یا نفس و فهم و عقل و انوار مجرد و . . . . . .
واژه یونانی پسُیکه با حروف لاتین به شکل Psyche در اصل و ریشه به زبان فارسی و به شکل پَسی که تلفظ و بیان میشده به معنای در پشت پرده و متافیزیک ارسطو از دیدگاه خود وی به معنای هرآنچه که در پشت پرده طبیعت و واقعیت نهفته و پنهان است و خارج از تیرس برد شعاع حواس قرار دارد و به کمک تجربه غیر قابل شناخت.
انسان در طول تاریخ پیدایش خود روی کره زمین تاکنون و یا به بیانی دیگر از دوران مهد کودک تاریخ اندیشه یا فکر و خیال و تصور و توَهُم تا به امروز نتوانسته است بین دو نوع خدای زیر فرق و تمیز قائل شود:
الف - خدای حقیقی و واقعی یعنی اول، وسط، آخر، درون و بیرون همه چیز و همه کس یا بطور عام تر یعنی ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی یعنی محتوا و محیط هرکدام از گیتی ها، کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار که هیچ موجود و هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او یا آن و یا این، نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد و همچنین هیچ موجود و هیچ چیزی در خارج یا بیرون از درگاه، بارگاه یا پیشگاه بیکران و بینهایت وی نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. موجود بودن یا وجود داشتن این نوع خدا از طرف انسان هرگز به هیچ نوع اثباتی هیچگونه نیازی نداشته و ندارد و نخواهد داشت بلکه خود انسان همیشه نیازمند شناخت او، آن یا این نوع خدا بوده و هست و خواهد بود.
ب - خدای لفظی، کلمه ای، واژه ای، مقوله ای، مفهومی و ایده ای با نام های گوناگون در زبان های مختلف بشری که فقط در زبان و خط و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد و درست به همین علت و دلیل کلیه سعی ها و کوشش های برهانی و استدلالی انسان در اثبات وجود این نوع خدا در اعصار گذشته و حال و آینده همیشه با شکست مواجه بوده و هست و خواهد بود.
طرفداران و پیروان کلیه آئین ها و ادیان و مذاهب به ویژه پیروان ادیان ابراهیمی یعنی یهودیت و مسیحیت و اسلام از یکطرف وطرفداران و پیروان آتئیسم و کمونیزم از طرف دیگر میتوانند ( مشروط بر اینکه بخواهند و دوستدار حقیقت و کشف آن باشند ) از امروز به بعد و بسوی آینده خدای نوع اول را علمی و یا خدا از دیدگاه علم و خدای نوع دوم را هَپلی هَپاوی ؛ حالِلویایی؛ توکلی ؛ امری متعالی، خداقُوَتی ؛ الله بختگی ؛ سفسطه ای ؛ سوفسطائی ؛ اسطوره ای ؛ افسانه ای ؛ حماسه ای یا حماسی ؛ ایلیاتی ؛ طایفه ای ؛ قبیله ای ؛ قومی ؛ ملیتی ؛ امتی ؛ ملی ؛ آئینی ؛ دینی ؛ مذهبی؛ فرقه ای ؛ ایدئولوژیکی ؛ حزبی ؛ آیتی ؛ روایتی ؛ حدیثی؛ نبوتی ؛ امامتی ؛ ولایتی ؛ فقاهتی ؛ کلامی ؛ تفسیری ؛ الهیاتی وحیانی ؛ فلسفی ؛ عرفانی و آتئیستی بنامند.
چرا آتئیستی؟!
زیرا باخدائی آئینی و دینی و بیخدائی آتئیستی فقط در پیشوند های معکوس《با و بی》متضاد، متناقض، مخالف و دشمن همند، اما هر دو به یک سهم مساوی باهم دو واژه ترکیبی تهی یا خالی از معنا و محتوا بیش نبوده و نمی باشند.
نفس مجرد یا منِ آنیمه یا نیمزوج آسمانی و جاودانه خاص و ویژه فرد من با جنسیت معکوس در لحظه جاودانه حال در نفس مجرد یا منِ واحد و بیکران خدای حقیقی و واقعی در بخش وسیع غیبی، امکانی یا متافیزیکی همین دنیای فیزیکی در خواب سنگین، ژرف و شیرین بسر میبرد و در طی حالت برزخ به کمک حواس، غرایز، هوش، فهم و عقل بیکران وی از مشاهده و تجربه عشق و زندگی رویائی بهمراه توانائی و دانائی و هنرمندی و هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برین برخوردار است و به حالات و هوا ها و هوس ها و امیال و آرزوهای پنهان و آشکار نیمزوج دنیوی خاص و ویژه خویش یعنی من علم و آگاهی کامل دارد و دقیقا از پیش میداند که بدن زنده ی من کَی و کجا و به چه طریقی خواهد مرد، اما هرگز نمی تواند کوچکترین خبر یا اطلاعی در این مورد و در موارد دیگر از عالم غیبی یا حالت برزخ ( و نه عالم میانی به اصطلاح حائل بین دنیا و آخرت از دیدگاه حکمت قرآنی تحت نام عالم برزخ ) در قالب وحی به گوش سر و دل تن من برساند.
نفس مجرد یا منِ آن نیمزوج آسمانی ( من ) در لحظه بسته شدن نطفه تثلیثی مادی روانی روحی اش در رحم مادرش ( نیمزوج آسمانی پدر دنیوی خود من ) و در بستر امن، ساکن، پیوسته و فراگیر زندگی بخش جان خدای حقیقی و واقعی در دنیای مادی روانی با بذر قابل رشد روحی خاص و ویژه خویش ( در طول همین دنیا و از خمیر مایه ساختاری همین دنیا و در پیش و در پس همین دنیا و من ) از خواب سنگین، ژرف و شیرین بیدار خواهد گشت و مشاهدات و تجربیات عشق و زندگی دنیویش آغاز خواهد گشت و در لحظه مرگ جسم، کالبد، تن یا بدن تثلیثی اش دوباره در نفس مجرد یا من واحد و بیکران خدای حقیقی و واقعی به خواب سنگین، ژرف و شیرین فرو خواهد رفت و در کنار نفس مجرد یا منِ من در سرای ملکوتی یا آسمانی خاص و ویژه ی مان ( مالِ من و او یا آن ) دوباره در طی حالت برزخ از مشاهده و تجربه عشق و زندگی رویائی بهمراه توانائی و دانائی و هنرمندی و هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برین برخوردار خواهد گردید تا لحظه بسته شدن مجدد نطفه در رحم مادر ش و بیداری و تولد دو باره اش ( همیشه حدود نُه ماه بعد ) در دنیای خاص و ویژه خویش در مداری برتر و کمال یافته تر از قبل درست مانند خود من تا بازگشت من و او بهمراه همدیگر به نظام احسن و اشرف آفرینش سرمدی، مبدئی، ازلی یا اولیه در پایان این سفر بسیار طولانی و دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین دو بهشت برین متوالی .
آنیمیست حقیقی و واقعی به این معنا بوده و هست و خواهد بود و نه به معانی دیگری از قبیل باور به جاندار بودن، رواندار بودن، روحمند بودن و سحر آمیزی و جادویی بودن همه چیز و همه کس. همه آئین ها، ادیان و مذاهب موجود بدون استثناء سحر آمیز و جادویی بوده و می باشند منجمله آئین آتئیسم و مذهب کمونیزم.

مترادف:
spiritualism, nature worship, pantheism, shamanism
مثال؛
Many indigenous cultures practice animism, believing that rivers and mountains have spirits.
The village was steeped in ancient animism and rituals.
Animism teaches that humans must respect all living and non - living things.
ریشه واژه: 🔹 واژه "Animism" از لاتین "anima" به معنای روح، زندگی گرفته شده است. 🔹 این مفهوم در دین های بومی و سنت های معنوی در سراسر جهان دیده می شود.
کاربرد در فرهنگ و فلسفه: ✅ در ادیان بومی: باور به روح های طبیعت و ارتباط انسان با جهان ماورایی ✅ در فلسفه: بررسی مفهوم آگاهی در موجودات غیرانسانی ✅ در محیط زیست: تأکید بر احترام به طبیعت و حفظ منابع طبیعی

✅️ قید ( adverb ) : animatedly / animato