تابع هش رمزنگاری ( CHF ) ( به انگلیسی: Cryptographic hash function ) یک الگوریتم ریاضی است که داده هایی با اندازه اختیاری ( به آن «پیام» گفته می شود ) را به یک آرایه بیتی با اندازه ثابت ( به آن «درهَمَک»، «هش» یا «چکیده پیام» گفته می شود ) نگاشت می دهد. ویژگی مهم این تابع «یک طرفه بودن» آن است و این یعنی تابعی است که وارون سازی آن از نظر عملی اجراپذیر نیست. [ ۱] از نظر ایدئال تنها روش یافتن پیامی که یک هش معین را ساخته است، انجام یک جستجوی غیرهوشمندانه روی همه ورودی های ممکن است تا ببینیم که آیا همخوانی دارند یا نه، روش دیگر استفاده از یک جدول رنگین کمانی از درهمک های همخوان است. توابع درهمک ساز رمزنگاری، یکی از ابزارهای اساسی در رمزنگاری مدرن هستند. [ ۲]
یک تابع درهمک ساز رمزنگارانه به صورت ایدئال دارای این ویژگی های اصلی است:
• قطعی است، یعنی یک پیام یکسان، همیشه منجر به یک درهمک مشابه می شود.
• عمل محاسبه مقدار درهمک برای هر پیام معین «سریع» است.
• ایجاد پیامی که یک درهمک معین را تولید کرده است غیرقابل اجرا است. ( یعنی نمی توان فرایندی که یک مقدار درهمک معین را تولید کرده است را معکوس سازی کرد ) .
• یافتن دو پیام متفاوت که یک مقدار درهمک مشابه دارند، غیر اجرایی است.
• یک تغییر کوچک در پیام، باید مقدار درهمک را به آن اندازه گسترده تغییر دهد که مثل آن باشد که یک مقدار درهمک جدیدی پدیدار شده، که این درهمک با مقدار درهمک قدیمی ارتباطی ندارد ( که به آن اثر بهمنی گفته می شود ) . [ ۳]
توابع درهمک ساز رمزنگاری، کاربردهای زیادی در امنیت اطلاعات دارند، به ویژه آن ها در امضای دیجیتال، کدهای احرازهویت پیام ( MACs ) ، و دیگر حالت های احرازهویت کاربرد دارند. از این توابع می توان به عنوان توابع درهمک ساز ساده استفاده کرد، یعنی در اندیس دهی به داده در جداول درهمک، برای اثرانگشت دهی، برای تشخیص داده تکراری، یا برای تشخیص یکتای فایل ها، و به عنوان جمع آزما برای تشخیص خرابی تصادفی داده استفاده می شود. در واقع در زمینه امنیت رایانه، به مقادیر درهمک رمزنگارانه، اصطلاحات «اثرانگشت دیجیتالی»، «جمع آزما»، یا فقط «مقادیر درهمک» هم گفته می شود، اگرچه همه این اصطلاحات برای توابع «عمومی تر» هستند که ویژگی ها و اهداف متفاوتی را دارند.
اکثر توابع درهم ساز رمزنگارانه برای بدست آوردن رشته ای با هر طولی به عنوان ورودی و تولید یک مقدار درهم با طول ثابت طراحی می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک تابع درهمک ساز رمزنگارانه به صورت ایدئال دارای این ویژگی های اصلی است:
• قطعی است، یعنی یک پیام یکسان، همیشه منجر به یک درهمک مشابه می شود.
• عمل محاسبه مقدار درهمک برای هر پیام معین «سریع» است.
• ایجاد پیامی که یک درهمک معین را تولید کرده است غیرقابل اجرا است. ( یعنی نمی توان فرایندی که یک مقدار درهمک معین را تولید کرده است را معکوس سازی کرد ) .
• یافتن دو پیام متفاوت که یک مقدار درهمک مشابه دارند، غیر اجرایی است.
• یک تغییر کوچک در پیام، باید مقدار درهمک را به آن اندازه گسترده تغییر دهد که مثل آن باشد که یک مقدار درهمک جدیدی پدیدار شده، که این درهمک با مقدار درهمک قدیمی ارتباطی ندارد ( که به آن اثر بهمنی گفته می شود ) . [ ۳]
توابع درهمک ساز رمزنگاری، کاربردهای زیادی در امنیت اطلاعات دارند، به ویژه آن ها در امضای دیجیتال، کدهای احرازهویت پیام ( MACs ) ، و دیگر حالت های احرازهویت کاربرد دارند. از این توابع می توان به عنوان توابع درهمک ساز ساده استفاده کرد، یعنی در اندیس دهی به داده در جداول درهمک، برای اثرانگشت دهی، برای تشخیص داده تکراری، یا برای تشخیص یکتای فایل ها، و به عنوان جمع آزما برای تشخیص خرابی تصادفی داده استفاده می شود. در واقع در زمینه امنیت رایانه، به مقادیر درهمک رمزنگارانه، اصطلاحات «اثرانگشت دیجیتالی»، «جمع آزما»، یا فقط «مقادیر درهمک» هم گفته می شود، اگرچه همه این اصطلاحات برای توابع «عمومی تر» هستند که ویژگی ها و اهداف متفاوتی را دارند.
اکثر توابع درهم ساز رمزنگارانه برای بدست آوردن رشته ای با هر طولی به عنوان ورودی و تولید یک مقدار درهم با طول ثابت طراحی می شوند.
wiki: تابع هش رمزنگاری